মোৰ মনৰ কথা। It's in my mind.

মোৰ মনৰ কথা। It's in my mind. মোৰ মনৰ কথা। IT'S IN MY MIND.

   ব্লগত প্ৰৱন্ধ-পাতি লিখাৰ বাবে বহুতে এটা কথাই সুধে -"সময় ক'ত পাই প্ৰৱন্ধ লিখিবলৈ। কেনেকৈ লিখে আৰু কৰ পৰা তথ্যপাতি পায়?" উত্তৰত মই ক'ব খোজোঁ যে প্ৰৱন্ধ লিখাটো যিমান টান বুলি ভবা হয় প্ৰকৃততে সি সিমান টান নহয়। প্ৰৱন্ধ এটা যুগুতাবলৈ লাগে মাথোঁ ধৈৰ্য আৰু একাগ্ৰতা। বিষয়বস্তুৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি অধ্যয়ন কৰিব লাগে। অধ্যয়নৰ বাবে উপযোগী হোৱাকৈ বিষয়বস্তুৰ সৈতে সংগতি ৰাখি বিষয়বস্তুক উপ ভাগত বিভক্ত কৰি ল'লে সুবিধা হয়। যি কি নহওঁক, ইয়াৰ সম্পৰ্কে বাৰু কিছু পৰৱৰ্তী অংশত ব্যাখ্যা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা হ'ব।

    আধুনিক যুগত মোবাইল ফোন, দূৰদৰ্শন, বাতৰি কাকত, বিভিন্ন আলোচনী আদি আমাৰ সমাজত সুলভ পৰিমাণে পোৱা যায়। এই মাধ্যম বিলাকৰ জৰিয়তে আমি আমাৰ প্ৰয়োজনীয় তথ্যপাতি এটা প্ৰৱন্ধৰ বাবে সহজে সংগ্ৰহ কৰিব পাৰোঁ। অধ্যয়নপুষ্ট মন থাকিলে সকলোতে তথ্য পাব পাৰি। প্ৰথিতযশা সাহিত্যিক হোমেন বৰগোহাঞি ডাঙৰীয়াই এদিনতে নিশ্চয় এজন সাহিত্যিক হ'ব পৰা নাছিল। 'এটোপ এটোপ কৰি ডাৱৰৰ পানী পৰি,ভৰি গ'ল বহল সাগৰ.. ' বোলাৰ দৰে হোমেন বৰগোহাঞি দেৱেও এখোপ এখোপ কৰি আগবাঢ়ি নিজক সাহিত্যিক হিচাপে গঢ় দিবলৈ সক্ষম হৈছিল নিশ্চয়। তেখেতে কিমান অধ্যয়ন কৰে, কিদৰে লিখাৰ তপস্যাত নিমগ্ন হয় সেই সম্পৰ্কে প্ৰজ্ঞাৰ সাধনা আৰু উচ্চাকাংক্ষা নামৰ গ্ৰন্থৰ জৰিয়তে বহু কথা বুজিব পাৰি।

      হিতেশ ডেকাই আমাক দি গৈছে জীৱন সংসাৰৰ সুন্দৰ বাৰ্তা। তেওঁৰ দ্বাৰা ৰচিত এয়েতো জীৱন, আজিৰ মানুহ, আচল মানুহ, ভাৰাঘৰ, গাৱৰ মানুহ আদি সমাজৰ বাবে একোখন অতি মূল্যৱান গ্ৰন্থ। তেখেতে এই গ্ৰন্থবোৰ ৰচনা কৰিবলৈ এদিনতে পৰা নাছিল নিশ্চয়। মাহ বছৰ জুৰি সংসাৰৰ সম্পৰ্কে কৰিবলগীয়া হৈছিল অধ্যয়ন। অভিজ্ঞতা আৰু জ্ঞানৰ সংমিশ্ৰণৰ ফলত জন্ম হয় একোটা নতুন চিন্তাধাৰা ।  নতুন চিন্তাধাৰাই সৃষ্টি কৰে একোটা প্ৰৱন্ধ বা এটা গল্প বা এখন উপন্যাস। ঠিক একেদৰে হিতেশ ডেকাৰ ক্ষেত্ৰতো সদৃশ ঘটনাই ঘটিছিল নিশ্চয় আৰু জন্ম হৈছিল মূল্যৱান গ্ৰন্থৰ।

  কেইদিনমানৰ আগতে এজন বন্ধুৱে কৈছিল, "তুমি প্ৰৱন্ধ লিখাৰ একমাত্ৰ কাৰণ হ'ল মনত অহা হতাশা ভাৱ নেকি ?" প্ৰত্যুত্তৰত কলো, এয়া শুদ্ধ নহয়। কাৰণ প্ৰৱন্ধ এটা এনে বিষয় যত থাকিব লাগে - চিন্তা, বুদ্ধি, বিবেচনা আৰু সমালোচনা। ইহঁতৰ সংমিশ্ৰিত ৰুপেই হ'ল প্ৰৱন্ধ। গতিকে ইয়াত হতাশা আৰু নিৰাশা আদিৰ দৰে নেতিবাচক মনোভাবৰ স্থান নাই। তথ্যপাতি হ'ব লাগে সত্য আৰু বাস্তৱ ভিত্তিক। সত্যৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত লেখা এটাই প্ৰবন্ধৰ আকাৰ পৰিগ্ৰহ কৰিব পাৰে। 

     ড° ভূপেন হাজৰিকাৰ বিষয়ে নকলেও তেখেতৰ বিষয়ে মানুহে যৎকিঞ্চিত হ'লেও জ্ঞাত। তেখেত আমাৰ পাথেয়। তেখেত আমাৰ অগ্ৰদূত। বহু অধ্যৱসায় , ধৈৰ্য, একাগ্ৰতা আৰু চৰম ইচ্ছাৰ জৰিয়তে তেওঁ আমাক দি গৈছে মানুহ হোৱাৰ পথ নিৰ্দেশনা। গীতৰে, সুৰেৰে মানুহক মানুহ হোৱাৰ পাঠ দি গৈছে। যি পাঠৰ মাজত তেওঁক আমাৰ কাষতে পাওঁ। মানুহে মানুহৰ বাবে চিন্তা কৰাৰ অৱকাশ বিচাৰিবলৈ শিকাই গৈছে তেৱেঁই। ভূপেন হাজৰিকা কেৱল এটা নাম নহয়, তেওঁ হৈছে এটা অনুষ্ঠান সদৃশ। অগাধ শ্ৰদ্ধা আৰু অনুৰাগৰ বাবেই শ্ৰোতাৰ মাজত তথা সমাজৰ মাজত আজিও জীয়াই আছে তেখেতৰ কীৰ্তি। নিশ্চয় তেখেতেও এদিনতে নামজ্বলা গায়ক হিচাপে পৰিগণিত হোৱা নাছিল। ইয়াৰ বাবে নিজকে তেওঁ বহু ত্যাগ কৰিবলগীয়া হৈছিল। সময়ক মূল্য দিব লগা হৈছিল। নৱ প্ৰজন্মৰ মাজত জনপ্ৰিয় হৈ থকাটো বৰ সহজ কথা নহয়। কিন্তু চেষ্টাৰ অসাধ্য একো নাই। সৎচেষ্টা আৰু সদিচ্ছাৰ বলত মানুহে অসাধ্যক সাধন কৰিব পাৰি। কেৱল এইবোৰ আমাৰ বাবে একোটা জীয়া নিদৰ্শন।

   ড° এপিজে আব্দুল কালামৰ নাম নজনা মানুহৰ সংখ্যা তেনেই তাকৰ। তেওঁ এজন সাধক। মানুহক নতুন স্বপ্ন দেখুওৱাব পৰা এজন ব্যক্তি। স্বপ্নদ্ৰষ্টা। মহান বিজ্ঞানীজনে কৈছিল," সফলতাৰ গল্প নপঢ়িবা, কাৰণ তাত তুমি শুদ্ধ গল্পটোহে পাবা । ব্যৰ্থতাৰ গল্প পঢ়া, তাৰ পৰা সফল হোৱাৰ কিছু উপায় পাবা।" পণ্ডিত বিজ্ঞানী গৰাকীৰ মন্তব্য অতি সাৰুৱা আৰু উপযোগী আছিল।সঁচাই কোনো এটা কামত সফলতা লাভ কৰিবলৈ হলে আমি সফলতাৰ কাৰণৰ পৰিৱৰ্তে বিফলতাৰ কাৰণসমূহ পৰ্যালোচনা কৰা অতি প্ৰয়োজন। অৰ্থাৎ বিফলতাই হৈছে সফলতাৰ মাপকাঠি। আকৌ আন এটা মন্তব্যত কৈছে - "মানুহে তাৰ ভৱিষ্যতটোক পৰিৱৰ্তন কৰিব নোৱাৰে কিন্তু অভ্যাস পৰিৱৰ্তন কৰিব পাৰে। অভ্যাসেই মানুহৰ ভৱিষ্যত পৰিৱৰ্তন কৰি দিয়ে।" একেবাৰে সত্য কথা যে মানুহে কেতিয়াও নিজৰ ভৱিষ্যত পৰিৱৰ্তন কৰিব নোৱাৰে। কিন্তু অভ্যাস পৰিৱৰ্তন কৰি নিজৰ জীৱনৰ ভৱিষ্যত সলাব পৰা যায়। উদাহৰণ স্বৰূপে এজন ব্যক্তিয়ে তেওঁৰ ভৱিষ্যত কি হ'ব বা ইয়াক কেনেকৈ সলাব পৰা যায়, তেনেকৈ চিন্তা কৰি হাত সাবতি বহি থাকিলে কোনো কালে ভৱিষ্যত গঢ় দিব নোৱাৰে। তাতকৈ কষ্ট কৰি নিজৰ জীৱনৰ পথ সলনি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা উচিত। পৰিশ্ৰম হ'ল মানুহৰ উদগতিৰ মূল। গতিকে পৰিশ্ৰমে মানুহক উন্নতিৰ শিখৰত আৰোহণ কৰিবলৈ শক্তি যোগায়। ঠিক সেইদৰে ব্যক্তি এজনে পৰিশ্ৰম কৰি আগবাঢ়িলে লক্ষ্যত উপনীত হোৱাটো সম্ভৱ হয়।

    আকৌ আমাৰ সপোন পূৰ্ণ হওঁক অথবা নহওঁক কোনো কথা নাই। আমি সপোন দেখা উচিত। কিন্তু সপোন কেৱল শুই শুই দেখা অনুচিত। সপোন সেইটোহে হ'ব লাগে যিয়ে তোমাক শুবলৈ আহৰি নিদিয়ে। গতিকে ড° এ পি জে আব্দুল কালামৰ দৰে কও যে প্ৰৱন্ধ এটা যুগুতাবলৈ বৰ কঠিন নহয়। আমাক লাগে কেৱল এটা আশুসুধীয়া প্ৰচেষ্টাৰ মন, যিয়ে আমাক ঈস্পিত লক্ষ্যত উপনীত হোৱাত সহায় কৰিব।

প্ৰৱন্ধটো পঢ়ি ছোৱাৰ বাবে আপোনাক অশেষ আন্তৰিক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছোঁ।

লেখক :  দুদুল সোণোৱাল।

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

    

     

    

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹