সানমিহলি | শান্তিৰ পমখেদি | ঘূৰণীয়া চকৰি...

শান্তিৰ পমখেদি

শান্তি ক'ত !

ভোটৰ বাকচত

নে প্ৰজাৰ মনৰ মাজত ?

নে মৰিশালিৰ নিৰৱ নিস্তৱদ্ধতাত ?

চিঞঁৰি গগণ ফলা দূৰভাষৰ সীৰলুৰে

বৈ থকা শান্তিৰ নিজৰাত 

কোলাহল 

তীৰ্থস্থানৰ দুৱাৰৰ ভাজে ভাজে

কোলাহল

শান্তি !

ৰাজদৰবাৰৰ মজিয়াত নিৰৱে চকুলো টোকে

নাঙঠ সময়ৰ মিছিল

অহনিৰ্শে

কান্দে বৌদ্ধৰ বুদ্ধিদ্ৰুম

শান্তি ক'ত !

শান্তি এতিয়া শুই আছে

নিজানে নিতালে 

আততায়ীৰ ভেশেৰে মনৰ নিভৃতকোণত ।

দিনাঙ্ক : ২৪/১০/২০২১

 -- দুদুল সোণোৱাল।

আঘোণৰ দুখ 

এতিয়া সেই দিন নাই

যি দিনত আঘোণে হাঁহিছিল ৰিঙিয়াই

যি দিনত কৃষকে আজুৰি আনিছিল শিকিয়া ভৰাই

মেটমেটীয়া সুৱাগমণি পথাৰৰ বকিয়াইদি ;

ভঁৰাল ভৰে মুঠি মুঠি সোণগুটি

পিতাইৰ সপোন উপচাই ।

এতিয়া পথাৰে কান্দে 

কৃষক ভাইৰ উশাহত হুমনিয়াহ সৰে !

পানীৰ অভাৱত ছন পৰে পথাৰৰ বাকৰি

হাতীৰ উপদ্ৰৱত উছন হয়

পিতাইৰ সোণসেৰীয়া সপোনৰ টঙী

ৰজনী ভেদি মানুহৰ গগণ ফলা চিঞঁৰ

এজাক বৰষুণত এককাল দ 

পানীবোৰ কেতিয়াবা ঢল ঢল কৈ আহে

আৰু ঢাঁহি-মোহি নিয়ে কপালৰ কেঁচা ঘাম 

বালিময় হয় পথাৰৰ চোতাল ।

এতিয়া সেই দিন নাই

যি দিনত আঘোণে হাঁহিছিল ৰিঙিয়াই 

পূৰঠ থোকৰ ভৰত কৃষকক বিলাই দিছিল

নিজস্বতা লখিমী ভৰি পখালি

ভঁৰালৰ ভিতৰখন ভৰিছিল

দিনবোৰ গাভৰু হৈছিল কৃষকৰ ।

এতিয়া পথাৰে কান্দে

নিস্তেজ নিষ্প্ৰভ অৱয়ব

নিজস্বতা হেৰুৱাৰ সহস্ৰ বেদনা ।

দিনবোৰ এনেকৈয়ে যাত্ৰা কৰিব ....

কৃষকৰ কলিজা ভেদি ..।

+++++++++++++++++++++++

মুকুতি পাৰৰ গান

বন্দীত্বৰ তেজে ধোৱা অন্ধকাৰ ক্ষণত আঁহা

আমি মুকুতিৰ অমোঘ মন্ত্ৰ পাঠ কৰো

সোণাৰীৰ শাণত বেহাই আনো

হিৰন্ময়ী জোনাকৰ অলংকাৰ।

ইয়াত চলিছে অভিমন্যু বধৰ ঘৃণিত আখৰা

চৌদিশে অন্যায়ৰ হাতোৰাৰ তৰোৱাল

নি:শ্চিহ্ন কৰিব সিঁহতে পাণ্ডৱৰ সত্যবাদিতা,

ন্যায়ৰ সৱল পিঞ্জৰা।

আঁহা, আমি মুকুতিৰ অমোঘ মন্ত্ৰ পাঠ কৰো

জগাই তোলো নিদ্ৰাৰ পৰা এজন এজনকৈ

ন্যায়ৰ জখলাত আৰোহণ কৰিব'লে 

হয় ! সত্যৰ বাটেৰে অগ্ৰসৰ হ'লে পাম

অসুৰ বধিবৰ এক অপৰিসীম শকতি।

তুমি, মই আৰু আই আমি ৰচিবৰ হ'ল

এটা মুকুতি পাৰৰ অমল গান

আঁহা , আমি বন্দীত্বৰ তেজাল ক্ষণত

বেহাই আনো সোণাৰীৰ শাণত

হিৰণ্ময়ী জোনাকৰ অলংকাৰ।।

বি.দ্ৰ. : কবিতাটো সপ্তম দ্বিবাৰ্ষিক অধিৱেশন, তিনিচুকীয়া জিলা হাইস্কুল শিক্ষক সন্থাৰ স্মৃতিগ্ৰন্থত প্ৰকাশিত। 

+++++++++++++++++++++

সংযম

💖💖💖💖💖

সীমা থাকে

সকলোৰে।

মৰম চেনেহ

গালি-গালাজ

কিম্বা ধেমালিৰ ;

বিৰাগে

দি যাব

গধূৰ সময়ৰ

বাৰ্তা ।

তুমি

সংযম হ'লে

আগন্তুক

দিনবোৰত

কুসুম ফুলিব ।

ভটিয়নী

জীৱনত

জোনাকে

হাঁহিব

মনৰ

বাকৰি

উজলাই ।

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

ভিক্ষাৰী জনীৰ শোঁকত ..

তাই অহা নাই বহু দিন হ'ল

মোৰ পদূলিৰ দুবৰি গছকি তাই আহিছিল

লাখুটিৰ ভৰত থৰক-বৰক খোজেৰে 

শৰীৰত এখনি উৱলি যোৱা মাৰ্কিন চাদৰ আৰু

বিদীৰ্ণ ব্লাঊজ ঘামত চিপচিপিয়া দেহা 

কান্ধত এটা জধলা পুৰণি মোনা। 

তাই আহিছিল মোৰ চোতালৰ এচুকত বহিছিল

আৰু সৰু সৰু নিস্তেজ মাতেৰে চিঞঁৰিছিল-

' ভীক্ষা দিব ধৰম হ'ব' শব্দ বোৰে পকা বেৰত

ঠেকা খাই উভতি আহিছিল নতুবা ভিতৰত

চলি থকা টিভিৰ মাতত তাই মাতটো যতি পৰিছিল ।

পৰিবাৰে দুৱাৰ মেলি চাইছিল বাহিৰলৈ আৰু

একাপ চাউলেৰে বিদায় দিছিল। তাই মুখেৰে গুণগুণাই কৈছিল - 'ধৰম হ'ব মাই' ।

তাই নহা বহু দিন হ'ল এই পথেৰে 

এমুঠি অন্ন ,এখন বস্ত্ৰৰ অভাৱত তাই

হেৰুৱায় পেলাইছিল দেহৰ সৌন্দৰ্যতা , দেহৰ

কমনীয়তা । আচলতে তাইৰ মনত বিলাসীতাৰ 

ভাৱ কেতিয়াবাতেই বিলীন হৈছিল সময়ৰ বুকুত ।

অথচ এদিন তাইৰ দেহাতও পূৰ্ণিমাৰ জোনাকে

বোৱাইছিল কুসুমবুলীয়া জোনাকৰ ঢল

মনত গজি উঠিছিল তাজমহল প্ৰেমৰ গজালি

জীৱন যুঁজৰ একলব্য সাঁথৰ দ্ৰোণাচাৰ্যৰ শিক্ষা।

পুত্ৰ জী জোৱাই সকলো বিদূৰ 

বৃদ্ধাশ্ৰম তাইৰ বাবে বহু দূৰ

তাই অকলশৰীয়া জীৱন যুঁজৰ সাক্ষী 

নিজতেই বিলীন দিন অথবা ৰাতি

এনেকৈ কিদৰেনো জীয়াই থাকিব !

মৃত্যু তাইৰ বাবে মিষ্ট আৰ্শীবাদ

হ'লেও তাইৰ মৃত্যু জিনি জীয়াই থকাৰ হাবিয়াস

জীপাল ধৰণী চুই চোৱাৰ আশা।

জীয়াই থাকিবনে তাই সূৰ্যক সাক্ষী কৰি (?)

এই মৰতত স্বাৰ্থপৰ মানুহৰ ছাঁয়াত

তাই এগৰাকী অসহায়া মানুহ !!

****************************************

  প্ৰত্যাশা : এক নতুন প্ৰভাত ! 

নাই, আমি কেতিয়াও ভবা নাই 

কালে কালে মৃত্যুদূত হৈ আহক ক'ৰণা! 

সকলো মানুহেই উজাগৰী ৰজনী খেপিয়াই খেপিয়াই 

সাবতি লঁওক শোঁকৰ হুমুনিয়াহ ! আমি কেতিয়াও ভবা নাই শেষ হঁওক বিশ্বৰ চৌদিশৰ আলোকময় জয়যাত্ৰা ! 

হে সময় ! অস্হিৰ নহ'বা আমাৰ কাম্যতাৰ বিৰুদ্ধে 

আকৌ জগাই তোলা পৃথিৱীৰ কন্দৰে কন্দৰে

মানুহৰ সিৰাই উপসিৰাই হাঁহি আনন্দ শান্তিৰ

বাতাবৰণ , আকৌ সুযোগ দিয়া ন'কৈ কিশলয়েৰে

আবৃত হঁওক ধৰণীৰ প্ৰতিটো কোণ 

লঠঙা শিৰীষৰ ডালে ডালে মেলক জাঁক জাঁক সেউজীয়াৰ মেলা , প্ৰভাতী পখীৰ গীতৰ সুৰৰ তালে তালে নাচক প্ৰতিটো মোলান পুৱা

এনেকৈ আৰু কিমান দিন চকুলো মোহাৰিম

আমি কেতিয়াও ভবা নাছিলোঁ 

চকুবোৰ 'আৱদ্ধ' হঁওক ,সময়বোৰ আৱদ্ধ হঁওক

ভাৱনাবোৰ আৱদ্ধ হঁওক ঠিক সংখ্যাবোৰৰ দৰে !

হে সময় ! মানুহবোৰ সংখ্যা নহয় নতুবা সংখ্যাবোৰ মানুহ , মানুহ মানুহৰ বাবে এক জাগতিক শক্তি 

যি শক্তি আজি ৰুদ্ধ 

যি শক্তি আজি আৱদ্ধ 

তোমাৰ শীতল কোলাত তোমাৰেই বিনাশতাত

শেষ হৈছে শত সহস্ৰ ৰৌদ্ৰুজল পুৱা 

হে সময় ! আকৌ এবাৰ আৰম্ভ কৰা সময়সূচী

বিপদ বিঘ্নিত কৰি পোখা মেলিব দিয়া

নতু

ন সময়ৰ নতুন সম্ভাৱনা ।।

💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜