📌 বৰ্তমানৰ প্ৰেক্ষাপটত ধৰ্মীয় অসহিষ্ণুতা : চমু অৱলোকন। Religious Intolerance in the Present Context: A Brief Overview.
🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
সামাজিক বৈষম্যৰ কৰুণ দৃশ্য...!!
🚀 ধৰ্মীয় অসহিষ্ণুতা অতি প্ৰাচীন কালৰে পৰাই সমাজৰ বাবে অভিশাপ স্বৰূপ হৈ আহিছে। ডাঙৰ দুখটো হ'ল, আমি আমাৰ বৈজ্ঞানিক উন্নতিৰ বিষয়ে যি সময়ত গৌৰৱ কৰিছোঁ, সেইটো সময়তে ই এতিয়াও আমাৰ সমাজত অব্যাহত আছে। বহুসংখ্যক নিৰীহ মানুহে এতিয়াও এই ৰোগত ভুগি আছে কাৰণ তেওঁলোক এটা নিৰ্দিষ্ট ধৰ্ম বা জাতিৰ লোক।
প্ৰৱল ভাৱে বাঢ়ি অহা ধৰ্মীয় গোঁড়ামি আৰু সাম্প্ৰদায়িকতাৰ প্ৰকোপে মানুহক বনৰীয়া জন্তুতকৈও বেয়া প্ৰাণীলৈ পৰিণত কৰিছে।
সকলো ধৰ্মতে তৃণমূল স্তৰত কাম কৰা পুৰোহিতসকলৰ পৰা এই ৰোগ উদ্ভৱ হয় বুলি ভাবিবলৈ থল আছে। তেওঁলোকৰ ধৰ্ম্মত সন্নিবিষ্ট উচ্চ আদৰ্শক উপেক্ষা কৰি তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ শাস্ত্ৰ আৰু পৰম্পৰাগত বিশ্বাসৰ ভুল ব্যাখ্যা কৰি তেওঁলোকৰ সহ-ধৰ্মবাদীসকলক ভুল পথ প্ৰদৰ্শন কৰে। ইয়াৰ উপৰিও, স্বাৰ্থপৰ ৰাজনীতিবিদসকলে তেওঁলোকৰ নিজৰ সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলক আন ধৰ্মীয় সম্প্ৰদায়ৰ বিৰুদ্ধে উচতাই দিয়ে যাতে তেওঁলোকৰ ভোট বেংক বিস্তৃত আৰু শক্তিশালী হয়।
তেওঁলোকে কেতিয়াবা উদ্দেশ্যপূৰ্ণভাৱে সাম্প্ৰদায়িক সংঘাতৰ পৰিকল্পনাও কৰে। সাধাৰণ মানুহে এনে কথাবোৰৰ বিষয়ে অৱগত হোৱা উচিত। সঠিক ধৰণৰ শিক্ষাই এই দিশত যথেষ্ট সহায় কৰিব পাৰে। সকলো ধৰ্মই অত্যাৱশ্যকীয় আৰু অপ্ৰয়োজনীয় উপাদানেৰে গঠিত। বিড়ম্বনাটো হ'ল যে বিভিন্ন ধৰ্মৰ স্বঘোষিত ৰক্ষকসকলে অত্যাৱশ্যকীয় বস্তুবোৰ উপেক্ষা কৰে আৰু অপ্ৰয়োজনীয় বস্তুবোৰৰ ওপৰত যুঁজ দিয়ে আৰু ৰক্তপাতৰ সৃষ্টি কৰে। তেওঁলোকে কেতিয়াও ভাবিবলৈ বন্ধ নকৰে যে সকলো ধৰ্ম তেওঁলোকৰ মৌলিক নীতিত একে ।
আমি ইতিহাস খুচুৰিলে দেখা পাওঁ যে দৰাচলতে সকলো মহান ভৱিষ্যতবক্তা আৰু সাধু মানৱতাৰ মহান প্ৰেমী আছিল। তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ নিজৰ সম্প্ৰদায়ত যথেষ্ট অন্যায়, নিষ্ঠুৰতা আৰু অসদাচৰণ দেখিছিল আৰু ইয়াৰ বিৰুদ্ধে মাত মাতিছিল।
কিন্তু তাৰ পৰিণতি কি হৈছিল ? স্বাৰ্থপৰ মানসিকতাৰ নিহিত স্বাৰ্থই কোনো সংস্কাৰ বিচৰা নাছিল ; তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ বিৰোধিতা কৰিছিল আৰু প্ৰায় সকলো ভৱিষ্যতবক্তা, সাধু আৰু সংস্কাৰকসকলে কোনো নহয় কোনো ধৰণে ভুগিব লগা হৈছিল।
উদাহৰণস্বৰূপে, ভৱিষ্যতবক্তা মহম্মদে আৰৱ জনজাতিসকলৰ মাজত মূৰ্তিপূজা আৰু অন্যান্য অসদাচৰণৰ বিৰুদ্ধে মাত মাতিছিল যাৰ বাবে মক্কা এৰি মদিনালৈ পলাই যাব লগা হৈছিল।
আনহাতে নিৰীহ সাধু যীচুক নিৰ্দয়ভাৱে ক্ৰছত বিদ্ধ কৰি হত্যা কৰা হৈছিল কিয়নো তেওঁৰ নিজৰ ইহুদী সম্প্ৰদায়ৰ পুৰোহিত শ্ৰেণীয়ে তেওঁৰ সংস্কাৰবাদী উৎসাহ পছন্দ কৰা নাছিল। তেওঁৰ একমাত্ৰ দোষ আছিল যে 'তেওঁ বিচৰা মানুহৰ সৎ জীৱন যাপন আৰু তেওঁলোকৰ ধৰ্মত অপ্ৰয়োজনীয় বিষয়বস্তুৰ প্ৰতি আকৃষ্ট নহ'বলৈ দিয়া পৰামৰ্শ।'
বেকা পথেৰে হ'লেও সুযোগ লাভ কৰা পুৰোহিতসকলে ইয়াক তেওঁলোকৰ কৰ্তৃত্ব আৰু স্বাৰ্থৰ বাবে এক প্ৰত্যাহ্বান বুলি ভাবিছিল আৰু সেয়েহে অঞ্চলটোৰ ৰোমান শাসকক তেওঁক মৃত্যুদণ্ড দিবলৈ উদগনি দিছিল। যীচুক তেওঁলোকে 'ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰিবলৈ উচতাই দিয়া ব্যক্তি হিচাপে উপস্থাপন কৰিছিল' । যাৰ বাবে তেওঁ ৰোমানসকলৰ দৃষ্টিত আটাইতকৈ ডাঙৰ অপৰাধী বিবেচিত হৈছিল।
আমি সকলোৱে ক'ব পাৰোঁ যে আৰম্ভণিতে সকলো ধৰ্ম্ম শুদ্ধ আছিল, তেওঁলোকে মানুহৰ সামাজিক আৰু আধ্যাত্মিক জীৱন উন্নত কৰাৰ লক্ষ্য ৰাখিছিল। কিন্তু অপ্ৰয়োজনীয় ৰীতি-নীতিৰ দ্বাৰা আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা ধৰ্মৰ মূল ধাৰণাবোৰক অতিক্ৰম কৰাৰ ফলত ধৰ্মৰ মূল বিষয়বস্তুৰ নষ্ট হৈছিল। সেয়েহে ভাৰতৰ মহান কবি সন্ত কবীৰেও তেওঁৰ শ্লোকত ইছলাম আৰু হিন্দু ধৰ্ম দুয়োটা ভাষাত ৰীতি-নীতি নমনাৰ বাবে গৰিহণা দিছিল।
সাম্প্ৰতিক সময়তো এনে এটা বাতাবৰণ ধৰ্মৰ নামত সৃষ্টি হোৱা পৰিলক্ষিত হয়। তুমি হিন্দু আমি মুছলিম, আমি হিন্দু তুমি মুছলিম কোৱা মানসিকতাৰে এতিয়াৰ সমাজ চলিব ধৰিছে। ধৰ্মৰ নামত সমাজত বিভেদৰ জাল পেলোৱা হৈছে। যাৰ বাবে থানবান হৈছে একতা, সমন্বয়, মৰম-চেনেহৰ এনাজৰীৰে বান্ধ খাই থকা মজবুত ভেটি। ৰাজনৈতিক দল বিলাকে এই ভেটিত বেছিকৈ বিহমেটেকা ৰোপন কৰিব লাগিছে। অসহিষ্ণুতা, ঘৃণা, মাৰপিট আদিৰ জৰিয়তে সমাজত এক অৰাজক পৰিস্থিতি সৃষ্টি কৰি কিছুমানে ইয়াৰ সুযোগ গ্ৰহণ কৰিছে। ইফালে আন কিছুমান লোকে ইয়াৰ পৰিণাম ভোগ কৰিব লগা হৈছে। সৌসিদিনা পশ্চিম বংগত ৰাজনৈতিক ভাৱে হোৱা হিংসাত্মক ঘটনাৰ স্বৰূপো নিশ্চয়কৈ ধৰ্মৰ সৈতে সংপৃক্ত। তেনেধৰণৰ উদাহৰণ অসমৰ বা ভাৰতৰ মাটিত অজস্ৰ। ভাৰত যদিও ধৰ্মনিৰপেক্ষ ৰাষ্ট্ৰ তথাপিও ধৰ্মৰ বৈষম্য এতিয়াও অন্ত পৰা নাই।
অতীজৰে পৰা ভাৰত নামৰ বিশাল ভূখণ্ডত জ্ঞানৰ সাধনা চলি আহিছে। ঋষি মুনি সকলৰ তপস্যাৰ বলত ঠাইখণ্ড হৈ পৰিছিল ধন্য। গৌতম বুদ্ধ, বিবেকানন্দ, অশোক, শংকৰদেৱ, মাধৱ দেৱ আদিৰ যুগ গুৰু তথা যুগধৰ্মীয় নেতা সকলৰ আৰ্ৱিভাৱে ভাৰতক মহান দেশলৈ পৰিণত কৰিছিল। ভাৰতক তপোবনত পৰিণত কৰি গৈছে এইসকল মহান যুগগুৰুৱে। তেতিয়া কোনো জাতিভেদ নাছিল। ভেদাভেদ, উচ্চ নীচ আদি বৈষম্যৰ মনোভাৱ নাছিল বুলিলেও অত্যুক্তি কৰা নহ'ব নিশ্চয়। 'সকলো মানুহ এক' তেনে সমভাৱ পোষণেৰে সমাজ ব্যৱস্থা অতিবাহিত হৈছিল। শংকৰদেৱৰ যুগৰ ইতিহাসে তাকে সোঁৱৰাই দিয়ে।
কিন্তু আধুনিক যুগে সময়ক স্পৰ্শ কৰাৰ মাত্ৰকে যেন মানুহৰ মনলৈও বৃহৎ পৰিৱৰ্তনে ছানি ধৰিলে। ধৰ্মীয় কাৰণত বা আন সাধাৰণ কাৰণত মানুহৰ মনত অসহিষ্ণুতা মনোভাৱে প্ৰাণ পাই উঠিল। যিয়ে সমাজৰ একতাৰ পৰিকাঠামো বিনষ্ট কৰিবলৈ ধৰিলে। অথচ এইখন দেশৰ সংবিধানেও ধৰ্মীয় নিৰপেক্ষক্ষতাক আগস্থান দি আহিছে। সেয়ে এনে এখন দেশত ধৰ্মীয় অসহিষ্ণুতাই গা-কৰি উঠা বিষয়টো সঁচাকৈয়ে অতি চিন্তনীয়।
ধৰ্মীয় অসহিষ্ণুতাৰ ওপৰত অসম সাহিত্য সভাৰ প্ৰাক্তন সভাপতি লক্ষ্মীনন্দ বৰা ডাঙৰীয়াই কৈছিল , 'বৰ্তমানৰ পৃথিৱীত যথেষ্ট ধৰ্ম বিৰোধ ঘটিছে। ধৰ্মীয় মৌলবাদী সকল বিশ্বৰ এটা প্ৰধান সমস্যা হৈ পৰিছে। ভাৰততো ধৰ্মীয় অসহিষ্ণুতা বৃদ্ধি পাইছে, ধৰ্মই মানুহক ভাগ ভাগ কৰিছে। গতিকে বৰ্তমান সময়ত শংকৰ দেৱে প্ৰচাৰ কৰা ধৰ্মৰ প্ৰয়োজন আহি পৰিছে। শংকৰী ধৰ্মই হে এনে সমস্যা দূৰ কৰিব পাৰে।'
অসমত গা-কৰি উঠা ধৰ্মীয় অসহিষ্ণুতাও এক স্পৰ্শকাতৰ বিষয় হিচাপে চিহ্নিত হৈছে। এনে সময়ত সঁচাই শংকৰদেৱৰ সমন্বয় আৰু সম্প্ৰীতিৰ ধৰ্ম অতি প্ৰয়োজন হৈ পৰিছে। শংকৰদেৱৰ ধৰ্মত সাম্প্ৰদায়িকতা নাই, জাতি ভেদ নাই, নাই উচ্চ নীচৰ ভেদাভেদ। এই ধৰ্মৰ লোক সকলে সকলোকে সম মৰ্যাদা দিয়ে আৰু সকলোৰে সমানে বৈষয়িক, আধ্যাত্মিক উন্নতি হোৱাটো বিচাৰে। সেয়ে শংকৰদেৱৰ বৈষ্ণৱ ধৰ্ম আৰু ভাওনা আদি অনুষ্ঠানৰ প্ৰাসঙ্গিকতা আজি আহি পৰিছে।
সামৰণিত মাথোঁ কও - ধৰ্মক সাৰ্বজনীন ভাতৃত্ববোধৰ আদৰ্শ হিচাপে প্ৰচাৰ কৰিবলৈ আমি সকলোৱে সাজু হোৱা উচিত আৰু মানুহৰ মনত সামাজিক ন্যায়ৰ আকাংক্ষা সৃষ্টি কৰাটো আমাৰ প্ৰধান কৰ্তব্য হিচাপে বিবেচিত হোৱা প্ৰয়োজন।
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿
প্ৰৱন্ধটো পঢ়ি ছোৱাৰ বাবে আপোনাক অশেষ আন্তৰিক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছোঁ।
লেখক: দুদুল সোণোৱাল।
শিক্ষক, হাঁহখাটী উচ্চ মাধ্যমিক বিদ্যালয়।
ফটো: ইণ্টাৰনেটৰ পৰা সংগৃহীত।
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
No comments:
Post a Comment
dudulsonowal32@gmail.com