বিদ্যালয়ত আগবঢ়াব পৰাকৈ এটা চমু ভাষণৰ আৰ্হি।

 এটা সাৰুৱা ভাষণ...

   পৰম শ্ৰদ্ধাৰ আজিৰ শিক্ষক দিৱস উপলক্ষে আয়োজিত সমৰ্দ্ধনা সভাৰ সভাপতি ডাঙৰীয়া, তথা উপস্থিত সহকৰ্মীবৃন্দ, বিদ্যালয় পৰিচালনা সমিতিৰ সভাপতি ডাঙৰীয়া আৰু মোৰ মৰমৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকল। 

        জয়জয়তে আজিৰ এই পৱিত্ৰ শিক্ষক দিৱসৰ শুভক্ষণত আপোনালোক সকলোকে মোৰ আন্তৰিক শুভেচ্ছা জনাইছোঁ।

        আজিৰ দিনটো আমাৰ বাবে এক বিশেষ দিন। এই দিনটোতে আমি তথা ভাৰতৰ জনগণই আমাৰ মহান শিক্ষক, আমাৰ পথ প্ৰদৰ্শক, ডঃ সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণৰ জন্ম দিন উদযাপন কৰি আহিছোঁ। আজিও তাৰেই বহিঃপ্ৰকাশ মাথোন। তেওঁৰ মহান আদৰ্শেৰে অনুপ্ৰাণিত হৈ আজি আমি এই দিনটোত শিক্ষকসকলক সন্মান আৰু শ্ৰদ্ধা নিবেদনৰ পৰম্পৰা পালন কৰি আহিছোঁ।

       শিক্ষকসকল হৈছে সমাজৰ এক চালিকা শক্তি। তেওঁলোকৰ অদম্য চেষ্টা আৰু ত্যাগৰ ফলতেই এজন সাধাৰণ মানুহ এজন আদৰ্শ নাগৰিকলৈ পৰিণত হয়। শিক্ষকসকলৰ কোনো নিৰ্দিষ্ট পৰিচয় নাই, তেওঁলোকে গোটেই জীৱনটোকে উৎসৰ্গা কৰে জ্ঞান বিতৰণ কৰিবলৈ আৰু নতুন প্ৰজন্মক এক উন্নত ভৱিষ্যতৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰিবলৈ। 

       শিক্ষক হিচাপে, মই বিশ্বাস কৰোঁ যে আমাৰ দায়িত্ব কেৱল পাঠ্যপুথিৰ জ্ঞান দিয়াৰ মাজতেই সীমাবদ্ধ নহয়। আমাৰ দায়িত্ব হৈছে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক সু-নাগৰিক হিচাপে গঢ় দিয়া, তোমালোকৰ মাজত নেতৃত্বৰ গুণ বিকশিত কৰা আৰু তোমালোকক জীৱনৰ সকলো প্ৰত্যাহ্বানৰ বাবে সাজু কৰি তোলা। আমি তোমালোকক কেৱল বিষয়-বস্তুৰ জ্ঞানেই নিদিওঁ, বৰঞ্চ তোমালোকৰ চৰিত্ৰ গঠনত সহায় কৰি আহিছোঁ আৰু তোমালোকক মানৱিক মূল্যবোধৰ প্ৰতি সজাগ কৰি আহিছোঁ। 

           আমি সকলোৱে জানো যে আজিৰ সময়ত শিক্ষাৰ লগত জ্ঞান আৰু কেৱল নম্বৰৰ প্ৰতিযোগিতা নহয়, ই হৈছে এক সুন্দৰ ভৱিষ্যত গঢ়ি তোলাৰ এক যাত্ৰা। এই যাত্ৰাত শিক্ষকসকল হৈছে সেই পথ প্ৰদৰ্শক যিয়ে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক সঠিক পথত আগুৱাই নিয়াৰ বাবে তেওঁলোকৰ জীৱনত এক সঠিক দিশৰ নিৰ্দেশনা দিয়ে। 

       প্ৰতিজন ব্যক্তিৰে একোজন শিক্ষাগুৰু থাকে । এই শিক্ষক দিৱসৰ উপলক্ষে, মই মোৰ শিক্ষকসকলকো এই চেগতে শ্ৰদ্ধাৰে সুঁৱৰিছো। তেওঁলোকৰ অক্লান্ত পৰিশ্ৰম, ধৈৰ্য আৰু আমাৰ প্ৰতি থকা তেওঁলোকৰ মৰম আৰু স্নেহৰ বাবে ধন্যবাদ জনাইছোঁ। তেখেতসকলৰ মহান ত্যাগৰ ফলত আজি আমি এই স্থানত উপবিষ্ট হ'বলৈ সক্ষম হৈছোঁ। 

     আজিৰ এই শুভ ক্ষণত, মোৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক কও, শিক্ষক দিৱস আয়োজন কৰি যিদৰে শিক্ষাগুৰু সকলক সন্মান জনাইছা, অদূৰ ভৱিষ্যতলৈ এই ধাৰা অক্ষুণ্ণ ৰাখিবলৈ পাহৰি নাযাবা। শিক্ষাগুৰুক সদায় শ্ৰদ্ধা জনাবা, ভক্তি কৰিবা। তেতিয়াহে জীৱনত সফলতা লাভ কৰিবা। শিক্ষাগুৰুৱে প্ৰদান কৰা শিক্ষা আয়ত্ব কৰিবলৈ সদায় আগ্ৰহী হবা। নিজৰ জীৱন শিক্ষাৰ পোহৰেৰে আলোকিত কৰিবলৈ শিকাৰ বিনে গন্ত্যন্তৰ নাই। মনোযোগ আৰু ধাউতি নাথাকিলে শিক্ষা জীৱনত সফলতা লাভ কৰিব পৰা নাযায় । শিষ্টাচাৰী হ'বলৈ শিকিবা। ধৈৰ্য, সহিষ্ণুতা, অধ্যৱসায়,  শ্ৰদ্ধা, স্পষ্টবাদী, নম্ৰতা, বিনয়ী, সদাচাৰ, নিয়মানুবৰ্তিতা, সাধুতা, আদি গুণসমূহ আয়ত্ব কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিবা। শৃংখলাবদ্ধ হ'বলৈ শিকিবা। ব্যক্তিগত পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাতো গুৰুত্ব দিবা। মন সদায় স্থিৰ ৰাখিবা। তেতিয়াহে চিন্তাত আউল নালাগে। বৰ্তমান সময়ত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ গাত এইসমূহ গুণৰ অভাৱ বাৰুকৈয়ে পৰিলক্ষিত হৈছে। যাৰ ফলত বিভিন্ন শিক্ষানুষ্ঠানত ছাত্ৰ-ছাত্ৰী আৰু শিক্ষকসকলৰ মাজত মনোমালিন্য সংঘটিত হোৱা পৰিলক্ষিত হৈছে। ভৱিষ্যত জীৱনৰ কাৰণে সপোন দেখিবলৈ চেষ্টা কৰিবা। সপোন আৰু কল্পনা হ'ল জীৱনৰ সোপান। যিয়ে সপোন দেখিবলৈ শিকে, সিয়ে জীৱনত ভাল ফল লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হয়। গতিকে সপোন আৰু কল্পনা দুটা পৰিপূৰক শব্দ। নিজৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰাখিবা, জীৱনত সফলতা লাভ কৰিব সক্ষম হবা। মনত ৰাখিবা জীৱনত সফলতা আৰু শ্ৰেষ্ঠত্ব প্ৰতিপন্ন কৰিবলৈ চেষ্টাৰ বিনে গন্ত্যন্তৰ নাই । অধ্যৱসায় আৰু আন গুণসমূহ আয়ত্ব কৰি ইয়াক বাস্তৱত প্ৰয়োগ কৰি জীৱন সাৰ্থক কৰি তুলিব পাৰি। 

     তদুপৰি বৰ্তমান সময়ত ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলৰ ভিতৰত ছাত্ৰীসকল পঢ়াৰ ক্ষেত্ৰত আগবাঢ়ি যাবলৈ সক্ষম হৈছে। ইয়াৰ কাৰণ কি? নিশ্চয় ছাত্ৰী সকলে ধৈৰ্য আৰু অধ্যৱসায়ৰ জ্ঞান আয়ত্ত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে। একাগ্ৰতাৰে আৰু মনোযোগেৰে অধ্যয়ন কৰিছে। তদুপৰি নিজৰ লক্ষ্য নিৰ্দ্ধাৰণ কৰি আগবাঢ়ি যাবলৈ পণ কৰিছে। সময়ৰ কাম সময়ত সম্পন্ন কৰিলেহে জীৱনত সফলতা অৰ্জন কৰিব পাৰি। ইয়াৰ সমান্তৰালভাৱে আমাৰ ছাত্ৰসকলেও আগবাঢ়ি যাবলৈ প্ৰয়াস কৰিব লাগিব। মই আজিৰ শুভ ক্ষণত তোমালোকৰ প্ৰত্যেকৰে জীৱন সুন্দৰ আৰু সফল হোৱাৰ আন্তৰিক কামনা কৰিছোঁ। 

আৰু বেছি নকওঁ।

       সদৌ শেষত এই শুভ ক্ষণত পুনৰাই মোৰ মৰম তোমালোকক নিবেদন কৰি মোৰ চমু বক্তৃব্যৰ সামৰণি মাৰিলো। 

বিদ্যালয়ত আগবঢ়োৱাৰ সুবিধাৰ্থে এই বক্তৃতাটো নমুনা যুগুত কৰি আগবঢ়ালোঁ। ধন্যবাদ। 

🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴

স্বাধীনতা দিৱস আৰু কিছু চিন্তা ...Independence Day and some thoughts ...

স্বাধীনতা দিৱস আৰু কিছু চিন্তা...

Independence day and some thoughts...

"জয় হিন্দ!" 

                 জাতীয় পতাকা উত্তোলন 

      আজি আমাৰ দেশৰ গৌৰৱৰ দিন! ১৯৪৭ চনৰ ১৫ আগষ্টত আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে ২০০ বছৰীয়া ব্ৰিটিছ শাসনৰ শিকলি চিঙি 'স্বাধীন ভাৰত'ৰ সূৰ্য্য উদয় কৰিছিল। এই দিনটো কেৱল ইতিহাসৰ পৃষ্ঠাত এটা তাৰিখ নহয়—ই হ'ল এখন ত্যাগ, সংগ্ৰাম, আৰু বিজয়ৰ মহাকাব্য । আমি ইতিহাসৰ পাত লুটিয়ালে ইয়াৰ সত্যতা দেখিবলৈ পাওঁ। যেন এতিয়াও লক্ষ লক্ষ শহীদৰ তপত কেঁচা তেজৰ চেকুৰা বান্ধি আছে ইতিহাসৰ পাতে পাতে। আহকচোন জুমি চাওঁ। --

১. স্মৰণ :

         যি ত্যাগৰ বিনিময়ত আমি ভাৰতৰ জনগণই স্বাধীনতা ঘূৰাই পাইছোঁ সেই স্বাধীনতা আমাৰ বাবে মুকুতা সদৃশ। জাতিৰ পিতা মহাত্মা গান্ধীয়ে স্বাধীনতাৰ সম্পৰ্কে এইদৰে কৈ গৈছে -

"স্বাধীনতা কেতিয়াও ভিক্ষা কৰি পোৱা নাযায়, ইয়াৰ বাবে সংগ্ৰাম কৰিব লাগিব।” 

   লক্ষ লক্ষ শহীদৰ তপত কেঁচা তেজৰ বিনিময়ত প্ৰাপ্ত হৈছিল স্বাধীনতা। তেজেৰে ৰাঙলী হৈছিল আমাৰ তিৰংগা । ভগৎ সিং, চন্দ্ৰশেখৰ, মৌলানা আজাদ, সুভাষ চন্দ্ৰ বসু, লক্ষ্মীবাঈ, বাল গঙ্গাধৰ তিলক, ৰাজা ৰামমোহন ৰায়, সৰুজিনী নাইডু ... আৰু অসমৰ বীৰাঙ্গনা কনকলতা বৰুৱা, চন্দ্ৰপ্ৰভা শইকীয়ানী, মূলা গাভৰু, .. আদি বীৰ বীৰঙ্গনাসকলৰ আত্মবলিদানে স্বাধীনতা জীপাল কৰি ৰাখিছে। এইসকলৰ বীৰত্ব ইতিহাসৰ পাতত এতিয়াও লিপিবদ্ধ। অসমৰ কনকলতা বৰুৱা যি ১৬ বছৰ বয়সতে "ভাৰত মাতৃৰ জয়" বুলি মাটিত পৰিব ধৰা জাতীয় পতাকা লৈ আগবাঢ়িছিল বন্দুকৰ গুলিৰ মাজতো গহপুৰৰ থানাৰ অভিমুখে। মহানায়ক মহাত্মা গান্ধীয়ে কৈ গৈছে অহিংসাই পৰম ধৰ্ম। গান্ধীজীৰ ডাণ্ডী যাত্ৰা, আইন অমান্য আন্দোলন, অসহযোগ আন্দোলন,ভাৰত ত্যাগ আন্দোলন , নেতাজীৰ আজাদ হিন্দ ফৌজ আদিয়ে আজিও আমাক অহিংসাৰ মূলমন্ত্ৰক সোঁৱৰাই দিয়ে। ভাৰতৰ জনতাক এই আন্দোলনে বহু শিকালে আৰু ভৱিষ্যত প্ৰজন্মলৈ এই শিক্ষা বিস্তাৰিত হ'ব। স্বাধীনতাৰ কোনো বিকল্প নাই । স্বাধীনতাৰ অবিহনে জাতিয়ে জীয়াই থাকিব নোৱাৰে। "যি জাতিয়ে নিজৰ স্বাধীনতাৰ বাবে যুঁজ দিব নোৱাৰে, সেই জাতি কেতিয়াও স্বাধীন হ'ব নোৱাৰে।" 

২. বৰ্তমানৰ দায়িত্ব : স্বাধীনতাৰ সপোন সাৰ্থক কৰা ইমান সহজ নহয়। ইয়াৰ বাবে লাগিব দেশৰ নাগৰিকৰ সৎপ্ৰচেষ্টা, সৎকৰ্ম আৰু সৎচিন্তা । স্বাধীনতা মানে কেৱল "পৰাধীনতাৰ অবসান" নহয় । প্ৰকৃততে ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল পুনৰ্নিৰ্মাণৰ সুন্দৰ সুযোগ। এই সুযোগৰ আমি সদ্ব্যৱহাৰ কৰিব লাগিব। তেতিয়াহে স্বাধীনতাৰ সপোন বাস্তৱত সাৰ্থক হ'ব। জাতীয় পতাকা উত্তোলন কৰি সকলো সামৰি থ'লে সপোন সপোন হৈয়ে ৰব। এইখিনিতে জাতীয় পতাকাৰ সম্পৰ্কে দুআষাৰ ক'ব বিছাৰিছো। আজিৰ সময়তো বহুতো লোকে জাতীয় পতাকাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত কিছুমান কথা নাজানে। জাতীয় পতাকাক কিয় সন্মান কৰা হয় ? জাতীয় পতাকাৰ ৰং তিনিটাৰ অৰ্থ কি? আদি প্ৰশ্নবোৰ বহুতৰ অজ্ঞাত। জাতীয় পতাকা প্রত্যেক দেশবাসীৰ বাবে অত্যন্ত শ্রদ্ধাৰ বস্তু। ই কেৱল এডোখৰ কাপোৰৰ টুকুৰা নহয়, বৰঞ্চ ই হ'ল দেশৰ স্বাধীনতা, সার্বভৌমত্ব, তথা ঐক্যৰ প্রতীক। জাতীয় পতাকা সন্মান আৰু মৰ্য্যদাৰো প্ৰতীক। জাতীয় পতাকাক ককালৰ তললৈ নমাই ল'ব নালাগে, ওলোটাই ল'ব নালাগে, ভৰিৰে গচকিব নালাগে। সেয়ে জাতীয় পতাকাক সম্মান কৰাটো প্রত্যেক নাগৰিকৰে কর্তব্য। ইয়াৰ তিনিটা ৰংৰ অৰ্থ হৈছে- গেৰুৱা ৰং ত্যাগ, দেশপ্ৰেম আৰু সাহসৰ প্ৰতীক, বগা ৰং সত্য আৰু শান্তিৰ প্ৰতীক আৰু সেউজীয়া ৰং কৃষি আৰু সমৃদ্ধিৰ প্ৰতীক

      উল্লেখ্য যে আমাৰ দেশ ভাৰতৰ ভৱিষ্যৎ আমাৰ যুৱশক্তিৰ হাতত । দৰিদ্ৰতা দূৰীকৰণ, শিক্ষাৰ উন্নতি সাধন ,পৰিৱেশ ৰক্ষা, উদ্যোগীকৰণ আদি যুঁজত আমিয়েই হ'ব লাগিব অক্লান্ত সৈনিক। তেতিয়াহে আমাৰ দেশৰ বিকাশ নিশ্চিত হ'ব। বিশেষকৈ আমাৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলে এইক্ষেত্ৰত অধিক আগ্ৰহী আৰু মনোযোগী হোৱাৰ সময় সমাগত। আজিৰ ছাত্ৰ কালিলৈ দেশৰ ধৰণী। প্ৰকৃততে ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলে হ'ল দেশৰ ভৱিষ্যতৰ নাগৰিক। সেয়ে নিতৌ নতুন নতুন উদ্ভাৱন, আৱিষ্কাৰ, পুনৰ্নিৰ্মাণ আদি কাৰকৰ সৈতে একাত্ম হৈ দেশক চহকী কৰাৰ কৌশল ৰচনা কৰিব লাগিব আজিৰ নতুন প্ৰজন্মই। এয়া মাথোঁ সময়ৰ দাবী। 

       বৰ্তমানৰ চৰকাৰে গান্ধীজীৰ স্বপ্নৰ "স্বচ্ছ ভাৰত"ক বাস্তৱত প্ৰতিফলিত কৰিবলৈ অহোপুৰুষাৰ্থ চেষ্টা কৰা পৰিলক্ষিত হৈছে। আমি সকলোৱে এই চেষ্টাক সমৰ্থন কৰা উচিত। 'স্বচ্ছ ভাৰত'ৰ পৰা "ডিজিটেল ভাৰত"লৈ—প্ৰগতিৰ পথত আমি আগুৱাই যাবলৈ হ'লে সকলোৱে সহায় সহযোগিতাৰ হাত আগবঢ়াব লাগিব।  

৩. ঐক্যৰ মন্ত্ৰ : বিভিন্ন ধৰ্মাৱলম্বী লোকৰ সংমিশ্ৰণৰ পিছতো আমাৰ দেশ একতাৰ ডোলেৰে বান্ধ খাই আছে।এয়াই হৈছে বৈচিত্ৰ্যৰ মাজত এক্য। আচলতে 

"ভাৰত হৈছে এখন ফুলৰ তোৰণ। য'ত বিভিন্ন ফুলৰ সজ্জাৰে সজ্জিত হৈ সুশোভিত হৈ থাকে। ইয়াত যেন সকলো ধৰ্ম, ভাষা, সংস্কৃতিয়ে সুগন্ধি বিলাইছে।"  

— ড° এ.পি.জে. আব্দুল কালামে এনেদৰে সোঁৱৰাই গৈছে।

      অসমীয়া, আদিবাসী, বঙালী, পঞ্জাবী, তামিল, মাৰাঠী, গুজৰাটী .. আদি ভাষাৰ ৰংবোৰে সজোৱা আমাৰ সংস্কৃতি। সেয়ে আমাৰ সংস্কৃতিও বাৰেৰহণীয়া। সংস্কৃতিৰ তথা কৃষ্টিৰ পথাৰত এতিয়াও অসমৰ গৌৰৱ মহাপুৰুষ শংকৰদেৱ । মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ বৈষ্ণৱ ধৰ্ম, বৰগীত, ভাওনা হৰিনাম আদিয়ে আমাক বিশ্বৰ দ্বৰবাৰত চিনাকি কৰাই থৈ গৈছে । নামঘৰে এতিয়াও আমাৰ সমাজক একতাৰ ডোলেৰে বান্ধি ৰাখিছে। এয়াই হৈছে মহাপুৰুষজনাৰ অমৰ সৃষ্টি।

৪. আহ্বানঃ 

     শিক্ষা হ’ল মূল অস্ত্ৰ যাৰ সহায়ত আমি নিজৰ লগতে সমাজ তথা দেশক আগুৱাই নিব পাৰোঁ। পাঠ্যপুথিৰ পৰা পৰীক্ষাগাৰলৈ আমি অতি উদ্যম আৰু মনোযোগেৰে জ্ঞান অৰ্জন কৰিবলৈ সাজু হ'ব লাগিব। আমাৰ লক্ষ্য হ'ব লাগিব - জ্ঞানেৰে আকাশ সজোৱা। গ্ৰামাঞ্চল উন্নয়ন হ'লেহে দেশৰ উন্নতি সম্ভৱ। গান্ধীজীৰ আদৰ্শমতে "গ্ৰাম স্বৰাজ" গঢ়িবলৈ হ'লে দেশৰ প্ৰতিজন নাগৰিক দায়বদ্ধ হ'ব লাগিব।  

দেশপ্ৰেমৰ মনোভাৱ পোষণ কৰি প্ৰতিজ্ঞা কৰিব লাগিব যে দেশৰ অখণ্ডতা ৰক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত আমি কাৰোৰে সৈতে কোনো কাৰণত আপোচ নকৰোঁ। দুৰ্নীতি, অসাম্যৰ বিৰুদ্ধে থিয় দিয়াৰ মানসিকতা সৃষ্টি হলেহে দেশখন বিকাশৰ জখলাৰে উঠি উন্নতিৰ শিখৰলৈ আৰোহণ কৰিবলৈ সক্ষম হ'ব।  

৫. সামৰণি:

"স্বাধীনতা আমাৰ জন্মস্বত্ব অধিকাৰ। আমি ইয়াক ৰক্ষা কৰাটো আমাৰ মৌলিক কৰ্তব্য।" কেৱল কথাৰ ফুলজাৰিৰে দেশ এখনৰ উন্নতি সম্ভৱ নে? নিশ্চয় নহয়। জনতাৰ সজচিন্তা,সজকৰ্ম, সজউপদেশ আদিয়েহে দেশৰ উন্নতিত প্ৰভাৱ পেলায়। সেয়ে ছাত্ৰ-ছাত্ৰী অৱস্থাৰ পৰাই এনে মহৎ গুণসমূহ আয়ত্ব কৰিবলৈ প্ৰয়াস কৰিব লাগে। বিভিন্ন শিক্ষাৰে নিজক শিক্ষাৱান কৰি নিজৰ লগতে সমাজক আগুৱাই নিবলৈ পৰাটোৱে শিক্ষাৰ সাৰ্থকতা। 

       অসামৰিক সেৱাত যোগ দিয়াৰ প্ৰয়াস কৰা, বিভিন্ন প্ৰতিযোগিতামূলক পৰীক্ষাত অৱতীৰ্ণ হৈ ভাল ফল কঢ়িয়াই আনি সমাজ আলোকিত কৰা আদি কাৰ্যৰ জৰিয়তে দেশপ্ৰেমমূলক মনোভাৱৰ প্ৰকট কৰিব পাৰিলেহে দেশ উন্নতি পথত ধাৱমান হ'ব। তদুপৰি জলবায়ু সুৰক্ষিত কৰিবলৈ - গছ ৰোপণ কৰা, বনাঞ্চল সংৰক্ষণত অৰিহণা যোগোৱা আদিৰ দৰে মহান কামসমূহ কৰি এজন সুনাগৰিক হিচাপে দায়িত্ব পালন কৰিব লাগিব। তেতিয়াহে ভাৰত মাতৃ অধিক শক্তিশালী হ'ব। এয়াই হ’ব আমাৰ সুৰঞ্জিত কৰ্মৰ অঞ্জলি।  

জয় হিন্দ! জয় আই অসম ।

লেখাটো পঢ়ি চোৱাৰ বাবে আপোনাক অশেষ আন্তৰিক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছোঁ। পঢ়ি ভাল পালে এটা পৰামৰ্শমূলক মন্তব্য আগবঢ়াবলৈ নাপাহৰিব।

লেখক: দুদুল সোণোৱাল। শিক্ষক।

 

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

15 আগষ্ট আৰু 26 জানুৱাৰীত ভাৰতীয় জাতীয় পতাকা উত্তোলনৰ নিয়ম কি ? আপুনি জানেনে? জানো আহক।

    15 আগষ্ট আৰু 26 জানুৱাৰীত ভাৰতীয় জাতীয় পতাকা উত্তোলনৰ নিয়ম কি ? আপুনি জানেনে? জানো আহক।

    

     15 আগষ্ট আৰু 26 জানুৱাৰীত ভাৰতীয় পতাকা উত্তোলনৰ পদ্ধতিত পাৰ্থক্য আছে। ১৫ আগষ্টত, যাক স্বাধীনতা দিৱস বুলিও কোৱা হয়, পতাকাখন তলৰ পৰা ওপৰলৈ উত্তোলন কৰা হয়, আৰু ২৬ জানুৱাৰীত, যাক গণৰাজ্য দিৱস বুলি কোৱা হয়, পতাকাখন ওপৰত বান্ধি থকা অৱস্থাত উন্মোচন কৰা হয়। 

      প্ৰধানকৈ, এই দুটা দিনত পতাকা উত্তোলনৰ ক্ষেত্ৰত দুটা পদ্ধতি ব্যৱহাৰ কৰা হয়: 

স্বাধীনতা দিৱস (১৫ আগষ্ট):

     এই দিনটোত, পতাকাখন তলৰ পৰা ওপৰলৈ উত্তোলন কৰা হয়, যিটোৱে ঔপনিবেশিক শাসনৰ পৰা স্বাধীনতা লাভ কৰাৰ প্রতীক।

গণৰাজ্য দিৱস (২৬ জানুৱাৰী):

এই দিনটোত, পতাকাখন ওপৰত বান্ধি থকা অৱস্থাত থাকে আৰু ইয়াক উন্মোচন কৰা হয়, যিটোৱে সংবিধান গ্ৰহণ কৰাৰ প্রতীক।

অন্য কথাত ক'বলৈ গ'লে, স্বাধীনতা দিৱসত পতাকা উত্তোলন কৰা হয় আৰু গণৰাজ্য দিৱসত পতাকা উন্মোচন কৰা হয়। 

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

ডালিম আৰু ইয়াৰ ঔষধি গুণ! জানো আহক। Pomegranate and its medicinal properties.

    ডালিম আৰু ইয়াৰ ঔষধি গুণ! জানো আহক। Pomegranate and its medicinal properties.

                               ডালিম 

     ডালিম (Pomegranate) এবিধ অতি পুষ্টিকৰ ফল, ইয়াৰ বহু উপকাৰী গুণ আছে। ডালিম বিশেষকৈ ঔষধি গুণ সমৃদ্ধ এবিধ গুল্মজাতীয় উদ্ভিদ।

     জনজাতীয় লোকসকলৰ মাজত ডালিম অতি প্ৰিয় ফল আৰু ইয়াৰ গা-গছৰ ছাল বিভিন্ন ঔষধৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। প্ৰবাদ অনুসৰি ডালিম থাকিলে ভূত-প্ৰেত আতৰে। এয়া বিশেষকৈ গ্ৰাম্য সমাজৰ বিশ্বাস। ডালিমৰ কিছু অপকাৰী দিশো নথকা নহয়। তলত ডালিমৰ উপকাৰী আৰু অপকাৰী গুণসমূহ স্পষ্টকৈ উল্লেখ কৰা হ’ল:

ডালিমৰ উপকাৰী গুণ (Beneficial Aspects):

1. শক্তিশালী এণ্টিঅক্সিডেণ্ট সমৃদ্ধ :

   ডালিমত পলিফেনল , এন্থচায়ানিন আদি এণ্টিঅক্সিডেণ্ট থাকে যিয়ে দেহৰ কোষক ক্ষতি কৰা মুক্ত মূলক (Free radicals) ৰ পৰা ৰক্ষা কৰে, এইবিলাকে মানুহৰ বয়স ধৰি ৰখাত সহায় কৰে আৰু বিশেষকৈ ক্ৰনিক ৰোগৰ আশংকা কমায়।

2. হৃদযন্ত্ৰৰ ৰোগ নিৰাময়ত সহায়ক : 

   ই ৰক্তচাপ কমায় , Hypertension ৰোধ কৰে, তেজৰ ঘনত্ব ( Low-Density Lipoprotein ) নিম্ন স্তৰলৈ লৈ যায়। উল্লেখ্য যে তেজৰ ঘনত্ব কমিলে শৰীৰত বিভিন্ন ৰোগে দেখা দিয়ে। আকৌ তেজত প্ৰ'টিনৰ পৰিমাণ (High Density Lipoprotein) বঢ়াবও পাৰে, ইয়ে ধমনীৰ কাঠিন্য (Atherosclerosis) ৰোধ কৰে। ইয়াৰ ফলত হাৰ্ট এটেক, ষ্ট্ৰোকৰ আশংকা হ্ৰাস পায়।

         DL cholesterol ৰ Low-Density Lipoprotein মানে হৈছে 'কম ঘনত্বৰ লিপ'প্ৰ'টিন' বুলি কোৱা হয়। ই এক প্ৰকাৰৰ কলেষ্টেৰল যি তেজত থাকে আৰু ইয়াক বেয়া কলেষ্টেৰল বুলি গণ্য কৰা হয়, কাৰণ ই তেজৰ নলীকাৰ ভিতৰত জমা হৈ হৃদৰোগ আৰু ষ্ট্ৰোকৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰে। LDL হৈছে এক প্ৰকাৰৰ লিপ'প্ৰ'টিন, যি কলেষ্টেৰলক তেজৰ নলীকাৰ মাজেৰে গোটেই শৰীৰলৈ কঢ়িয়াই নিয়ে। ই তেজৰ নলীকাৰ ভিতৰত জমা হৈ প্লেক (plaque) গঠন কৰিব পাৰে। ইয়াৰ ফলত হৃদৰোগ আৰু ষ্ট্ৰোকৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি হয়। সেয়ে ইয়াক বেয়া কলেষ্টেৰল বোলা হয়।

3. প্ৰদাহ নাশক (Anti-inflammatory):

   ডালিমৰ ৰসে শৰীৰৰ প্ৰদাহ কমায়, যাৰ বাবে গাঁঠিৰ বিষ (Arthritis), স্থূলতা আদি ৰোগৰ চিকিৎসাত উপকাৰী হিচাপে চিহ্নিত।

4. কৰ্কট ৰোগৰ বিৰুদ্ধে সুৰক্ষা:

   গৱেষণামতে, ডালিমৰ এণ্টিঅক্সিডেণ্টসমূহে বিশেষকৈ প্ৰষ্টেট কেঞ্চাৰ, স্তন কেঞ্চাৰ আদিৰ কোষ বৃদ্ধি ৰোধ কৰাত সহায় কৰিব পাৰে।

5. ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা বৃদ্ধি:

    এটা ডালিমত দৈনিক প্ৰয়োজনৰ ৪০% ভিটামিন C আৰু জিংকৰ উপস্থিতিয়ে ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা শক্তিশালী কৰে।

6. পাচনতন্ত্ৰৰ উন্নতি: 

   ডালিমত নিহিত থকা ফাইবেৰে হজমশক্তি উন্নত কৰে, কোষ্ঠকাঠিন্য ৰোধ কৰে, আৰু অন্ত্ৰৰ সুস্থ বেক্টৰীয়াক সমৰ্থন কৰে।

7. স্মৃতিশক্তি বৃদ্ধি :

   কিছুমান গৱেষণাই দেখুৱায় যে ডালিমে মগজুৰ কাৰ্যক্ষমতা উন্নত কৰি এলঝাইমাৰ বা হাপানী ৰোগৰ প্ৰতিৰোধ কৰাত সহায় কৰিব পাৰে।

8. ৰক্তত শৰ্কৰা নিয়ন্ত্ৰণ: 

   ডালিমৰ ৰসে টাইপ-২ ডায়েবেটিছৰ ৰোগীৰ ৰক্তত শৰ্কৰাৰ মাত্ৰা নিয়ন্ত্ৰণত সহায় কৰে। অৱশ্যে পৰিমিতভাৱে খালেহে এই সুফল পোৱা যায়।

ডালিমৰ অপকাৰী গুণ/সাৱধানতা (Side Effects/Precautions): ডালিম যিদৰে উপকাৰী গুণ সমৃদ্ধ সেইদৰে ই অপকাৰী গুণৰ ক্ষেত্ৰতো কম নহয়। কি কি কাৰণে ডালিম বেছিকৈ খোৱা অনুচিত তলত আলোচনা কৰা হৈছে।

1. চেনিৰ মাত্ৰা বেছি :

   ডালিমৰ ৰসত প্ৰাকৃতিক চেনিৰ মাত্ৰা অতি বেছি। ১০০ মিলি ৰসত ১৪ গ্ৰাম চেনি নিহিত থাকে। সেয়ে ডায়েবেটিছৰ ৰোগীয়ে সতৰ্কতাৰে ডালিম খাব লাগে। পৰিমিত ভাৱে খালে কোনো ভয়ৰ কাৰণ নাথাকে।

2. ঔষধৰ সৈতে বিক্ৰিয়া:  

   কিছুমান ঔষধ যেনে ৰক্ত পাতলকাৰী ৱাৰ্ফেৰিন, ৰক্তচাপ কমোৱা ঔষধ, ষ্টেটিন আদিৰ সৈতে ডালিমৰ ৰসে বিক্ৰিয়া কৰিব পাৰে। গতিকে এনে ক্ষেত্ৰত চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ ল’ব লাগে।

3. এলাৰ্জি:

   কেতিয়াবা ডালিম খোৱাৰ ফলত এলাৰ্জি হোৱাও পৰিলক্ষিত হয়। অৰ্থাৎ ডালিম খোৱাৰ পাছত চৰ্দি, ফোঁহা, খজুৱতি আদিৰ লক্ষণে দেখা দিব পাৰে। 

4. কিল'ৰীজ সমস্যা:

   চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ গৱেষণামতে ডালিমৰ ৰসে কিডনিৰ অসুখী লোকৰ কিল'ৰীজৰ মাত্ৰা বঢ়াব পাৰে।

5. পেটৰ অসুবিধা:

   বেছি পৰিমাণে খালে পেট ফুলা, ডায়েৰিয়া বা বমি ভাব হ’ব পাৰে।

উপসংহাৰ:

ডালিম এবিধ অতি উপকাৰী চুপাৰফুড আৰু নিয়মিত সঠিক পৰিমাণে অৰ্থাৎ দৈনিক ১ কাপ ৰস বা অৰ্ধেক ডালিম খালে স্বাস্থ্যৰ বাবে অতি ভাল। কিন্তু ডায়েবেটিছ, কিডনি ৰোগ, বা ঔষধ চলি থকা লোক চিকিৎসকৰ লগত আলোচনা কৰি খোৱা উচিত। গোটেই ফলটো খোৱাতকৈ কেৱল ৰসখিনি খাওক, ই বেছি উপকাৰী কাৰণ ইয়াত ফাইবেৰৰ পৰিমাণ বেছি থাকে। অৱশ্যে ডালিমৰ উপকাৰিতা অপকাৰী গুণতকৈ বহুগুণে বেছি— সেয়ে শৰীৰৰ অৱস্থা বুজি পৰিমিতভাৱে ইয়াক আপুনি আপোনাৰ খাদ্যৰ তালিকাত অন্তৰ্ভুক্ত কৰিব পাৰে।

পঢ়ি চোৱাৰ বাবে আপোনাক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছোঁ।

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

পৰিৱেশীয় শিক্ষা কাক বোলে ? পৰিৱেশীয় শিক্ষাৰ আৰু শিক্ষণ পদ্ধতিৰ বিষয়ে আলোকপাত।

পৰিৱেশীয় শিক্ষা কাক বোলে ? পৰিৱেশীয় শিক্ষাৰ  আৰু শিক্ষণ পদ্ধতিৰ বিষয়ে আলোকপাত।  

    🌹 পৰিৱেশীয় শিক্ষা হৈছে পৰিৱেশৰ বিষয়ে জনা আৰু বুজাৰ এক শিক্ষণ প্ৰক্ৰিয়া, যাৰ যোগেদি পৰিৱেশৰ লগত মানুহৰ সম্পৰ্ক কেনে হ'ব লাগে আৰু পৰিৱেশৰ সুৰক্ষাৰ বাবে কি কৰিব লাগে, সেই বিষয়ে জ্ঞান লাভ কৰা যায়।

 পৰিৱেশীয় শিক্ষাৰ প্ৰয়োজনীয়তা হ'ল, ইয়াৰ দ্বাৰা মানুহে পৰিৱেশৰ প্ৰতি সচেতন হয়,জ্ঞান, দক্ষতা, মূল্যবোধ আদিৰ দৰে গুণসমূহ বিকাশ হয় যাৰ ফলত পৰিৱেশৰ সমস্যাবোৰ সমাধান কৰিবলৈ সুবিধা হয়। সেয়ে ইয়াক এক গতিশীল শিক্ষণ প্ৰক্ৰিয়া বুলিও কোৱা হয় য'ত ব্যক্তি বা গোটক পৰিৱেশ সম্পৰ্কীয় জ্ঞান, দৃষ্টিভংগী, মূল্যবোধ, আচৰণ আৰু দক্ষতা বিকাশৰ সুযোগ দিয়া হয়। পৰিৱেশৰ উপাদান- পানী ,বায়ু, মাটি, জৈৱবৈচিত্ৰ্য ,ইকোচিষ্টেম, প্ৰাকৃতিক সম্পদৰ গুৰুত্ব সম্পৰ্কে বিজ্ঞানসন্মত বোধগম্যতা বৃদ্ধি ঘটোৱাই হ'ল পৰিৱেশ শিক্ষাৰ লক্ষ্য। তদুপৰি পৰিৱেশীয় সংকট - জলবায়ু পৰিৱৰ্তন, বনাঞ্চল হ্ৰাস, প্ৰদূষণ, জৈৱবৈচিত্ৰ্যৰ ক্ষতি আদিৰ কাৰণ আৰু প্ৰভাৱৰ বিষয়ে শিকোৱাই হ'ল পৰিৱেশীয় শিক্ষাৰ লক্ষ্য।

      পৰিৱেশীয় শিক্ষা প্ৰদানৰ বাবে দুটা মুখ্য শিক্ষণ পদ্ধতি হ'ল- Project Method বা প্ৰকল্প পদ্ধতি আৰু Field Trip বা ক্ষেত্ৰ ভ্ৰমণ। 

পৰিৱেশীয় শিক্ষাৰ প্ৰয়োজনীয়তা:

      সমাজ-অৰ্থনীতি-পৰিৱেশৰ সমতা ৰক্ষা কৰি উন্নয়নৰ পথ সুগম কৰিবলৈ হ'লে পৰিৱেশীয় শিক্ষাৰ প্ৰয়োজনীয়তা আছে। সুস্থ আৰু নিৰ্মল পৰিৱেশ বৰ্তাই ৰাখিবলৈ হ'লে পৰিৱেশ শিক্ষাৰ বিকল্প নাই। তলত প্ৰয়োজনীয়তাৰ দিশবোৰ উল্লেখ কৰা হ'ল।-

ক) পৰিৱেশৰ প্ৰতি সজাগতা বৃদ্ধিৰ বাবে পৰিৱেশীয় শিক্ষাৰ প্ৰয়োজন। এই শিক্ষাই মানুহক পৰিৱেশৰ সমস্যা যেনে- প্ৰদূষণ, জলবায়ু পৰিৱৰ্তন, আৰু বন ধ্বংস আদিৰ বিষয়ে বুজাত সহায় কৰে।

খ) পৰিৱেশৰ সুৰক্ষা অটুট ৰাখিবলৈ পৰিৱেশীয় শিক্ষাৰ প্ৰয়োজন আছে। ইয়াৰ যোগেদি মানুহে পৰিৱেশৰ সুৰক্ষাৰ বাবে কি কৰিব লাগে সেই বিষয়ে শিকিব পাৰে।

গ) পৰিৱেশৰ প্ৰতি দায়বদ্ধতাৰ জ্ঞান দিয়াত পৰিৱেশ শিক্ষা একক আৰু অন্যতম। পৰিৱেশীয় শিক্ষাই মানুহক পৰিৱেশৰ প্ৰতি অধিক দায়িত্বশীল কৰি তোলে।

ঘ) বহনক্ষম বিকাশৰ বাবে পৰিৱেশীয় শিক্ষাৰ অতীৱ প্ৰয়োজন। ইয়াৰ ফলত বহনক্ষম বিকাশৰ পথ মুকলি হয়।

ঙ) গুণগত জীৱন নিৰ্বাহ কৰিবলৈ হ'লে পৰিৱেশ শিক্ষাৰ গন্ত্যন্তৰ নাই। পৰিৱেশীয় শিক্ষাৰ ফলত মানুহে এখন সুস্থ আৰু ভাল পৰিৱেশত বাস কৰিবলৈ পায়। 

চ) প্ৰকৃতিৰ জটিলতা বুজিবলৈ- জীৱ-জন্তু, উদ্ভিদ, মাটি, পানী, বায়ু আদিৰ মাজৰ আন্তঃসম্পৰ্ক আৰু প্ৰাকৃতিক প্ৰক্ৰিয়া (যেনে: খাদ্য শৃংখল, পানীচক্ৰ) আদিৰ সম্পৰ্কে ভালদৰে বুজিবলৈ এই শিক্ষাৰ অতি প্ৰয়োজন। 

ছ) পৰিৱেশৰ সমস্যা চিনাক্তকৰণ আৰু বিশ্লেষণত এই শিক্ষাই সহায় কৰে। বায়ু, পানী আৰু মাটিৰ প্ৰদূষণ , জলবায়ু পৰিৱৰ্তন, জৈৱবৈচিত্ৰ্য হ্ৰাস, অৰণ্য ধ্বংস আদিৰ কাৰণ, প্ৰভাৱ আৰু জটিলতাৰ বিশদভাৱে জানিবলৈ হ'লে পৰিৱেশ শিক্ষাৰ অত্যন্ত প্ৰয়োজন আছে।

জ) পৰিৱেশ সংৰক্ষণ, পুনৰুদ্ধাৰ আৰু পৰিৱেশ ব্যৱহাৰৰ বাবে ব্যক্তিগত আৰু সমষ্টিগতভাৱে গ্ৰহণ কৰিব পৰা কাৰ্য্যকৰী পদক্ষেপসমূহ অন্বেষণ কৰিব পৰা যায়।

ঝ) দায়িত্বশীলতা আৰু সজাগতা বৃদ্ধিৰ বাবে পৰিৱেশীয় শিক্ষা হ'ল পথপ্ৰদৰ্শক। পৰিৱেশৰ প্ৰতি সংবেদনশীলতা, দায়িত্ববোধ আৰু নৈতিক মূল্যবোধ গঢ়ি তোলাৰ বাবে পৰিৱেশক বুজিব আৰু জানিব লাগিব। এই ক্ষেত্ৰত পৰিৱেশ শিক্ষাই হৈছে একমাত্ৰ সহায়ক আধাৰ। 

ঞ) ক্ৰিয়া প্ৰেৰণা যোগোৱা: জ্ঞানক কাৰ্য্যলৈ ৰূপান্তৰিত কৰি ব্যক্তি আৰু সমাজক পৰিৱেশ বান্ধৱী কৰাৰ সিদ্ধান্ত ল'বলৈ উৎসাহিত কৰাৰ ক্ষেত্ৰত পৰিৱেশ শিক্ষা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। 

ট) পৰিৱেশীয় সংকটৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ: জলবায়ু পৰিৱৰ্তন, প্ৰদূষণ, প্ৰাকৃতিক সম্পদৰ অপচয়, জৈৱবৈচিত্ৰ্যৰ ধ্বংস আদি বিশ্বব্যাপী সমস্যাৰ মূৰত আছে মানুহৰ কাৰ্য্য। পৰিৱেশীয় শিক্ষাই এইবোৰৰ কাৰণ, প্ৰভাৱ আৰু সমাধানৰ পথ দেখুৱায় । সেয়ে পৰিৱেশ শিক্ষাৰ অত্যন্ত প্ৰয়োজন।

ঠ) দায়িত্বশীল নাগৰিক গঢ়াৰ বাবে: ই জনসাধাৰণক সচেতন, তথ্যপ্ৰাপ্ত আৰু সক্ৰিয় নাগৰিক হিচাপে গঢ়ি তোলে যিসকলে পৰিৱেশ বান্ধৱী সিদ্ধান্ত ল'ব পাৰে আৰু চৰকাৰী নীতি সমালোচনাৰ দৃষ্টিৰে বিশ্লেষণ কৰিব পাৰে।

ড) সামাজিক ন্যায়: পৰিৱেশীয় সমস্যা (যেনে: বানপানী, খৰাং)ৰ প্ৰভাৱ সৰ্বত্ৰ সমানে নপৰে, দৰিদ্ৰ আৰু প্ৰান্তীয় জনগোষ্ঠী বেছি প্ৰভাৱিত হয়। পৰিৱেশীয় শিক্ষাই এই অসাম্যৰ প্ৰতি দৃষ্টি দিয়ে।

ঢ) স্থানীয় সমস্যা সমাধান: অসমৰ দৰে অঞ্চলত বানপানী, মাটিৰ খহনীয়া, অৰণ্য ধ্বংস, বন্যপ্ৰাণী -মানুহৰ সংঘৰ্ষ আদি স্থানীয় পৰিৱেশীয় সমস্যাৰ বিৰুদ্ধে স্থানীয়ভাৱে সমাধানৰ বাবে সক্ষমতা বৃদ্ধি কৰে।

 ণ) নৈতিক দায়িত্ব: আমাৰ ভৱিষ্যত প্ৰজন্মক এখন সুস্থ, সুন্দৰ আৰু সৰ্বসুৰক্ষিত পৃথিৱী দিয়াটো আমাৰ নৈতিক কৰ্তব্য। পৰিৱেশীয় শিক্ষাই এই দায়িত্ববোধ জাগ্ৰত কৰে।

পৰিৱেশীয় শিক্ষা প্ৰদানৰ শিক্ষণ পদ্ধতি: 

          সৰলকৈ ক'ব গ'লে, পৰিৱেশীয় শিক্ষা হ'ল প্ৰকৃতিৰ লগত থকা আন্তঃসম্পৰ্ক বুজি, তাৰ সুৰক্ষাৰ বাবে দায়িত্বশীলভাৱে কাম কৰিবলৈ শিকা প্ৰক্ৰিয়া। গতিকে এই শিক্ষা সুচাৰুৰূপে প্ৰদান কৰিবলৈ হলে পৰিৱেশীয় শিক্ষা গতিশীল আৰু পদ্ধতিগত হোৱা অতি প্ৰয়োজন। বিভিন্ন পদ্ধতিৰে এই প্ৰদান কৰিব পাৰি যদিও কেৱলমাত্ৰ দুটা পদ্ধতিৰ সম্পৰ্কে বহলাই আলোচনা কৰা হ'ল। 

১. Project Method বা প্ৰকল্প পদ্ধতি :  

     প্ৰকল্প পদ্ধতি হৈছে এটা শক্তিশালী, ক্ৰিয়া-ভিত্তিক আৰু অভিজ্ঞতামূলক শিকন পদ্ধতি। ইয়াত ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলে বাস্তৱ জীৱনৰ পৰিৱেশ সম্পৰ্কীয় কোনো এটা সমস্যা বা বিষয়বস্তুৰ ওপৰত গৱেষণা, অনুসন্ধান, তথ্য সংগ্ৰহ, বিশ্লেষণ আৰু সমাধানৰ বাবে প্ৰকৃত কাম-কাজত জড়িত হৈ শিকে। এই পদ্ধতিয়ে তেওঁলোকক সক্ৰিয়ভাৱে অংশগ্ৰহণ, সমালোচনাত্মক চিন্তা, সমস্যা সমাধান আৰু দলগত কাম কৰাৰ সুবিধা প্ৰদান কৰে। এই পদ্ধতিটোত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে কোনো এটা নিৰ্দিষ্ট পৰিৱেশ সম্পৰ্কীয় বিষয়ৰ ওপৰত নিজে গৱেষণা কৰে আৰু নিজৰ অভিজ্ঞতাৰ ভিত্তিত এখন প্ৰকল্প প্ৰতিবেদন প্ৰস্তুত কৰে। ইয়াৰ ফলত তেওঁলোকে বিষয়টো গভীৰভাৱে বুজি পায় আৰু নিজৰ সমস্যা সমাধানৰ দক্ষতা বৃদ্ধি পায়। 

      প্ৰকল্প পদ্ধতিৰ বিভিন্ন বৈশিষ্ট্য আছে। ই বাস্তৱ সমস্যা -কেন্দ্ৰিক, শিক্ষাৰ্থীকেন্দ্ৰিক, ক্ৰিয়া ভিত্তিক, ব্যৱহাৰিক, পৰ্যবেক্ষণ আৰু প্ৰামাণিকৰণৰ সুবিধা আদিয়ে প্ৰধান।

   পৰিৱেশীয় শিক্ষাৰ বাবে প্ৰকল্প পদ্ধতি এক অতি ফলপ্ৰসূ পদ্ধতি। ই শিক্ষাৰ্থীক কেৱল পৰিৱেশৰ বিষয়ে জ্ঞান দিয়েই নহয়, তেওঁলোকক পৰিৱেশৰ সমস্যা সমাধানৰ বাবে কৃতকৰ্ম হিচাপে গঢ়ি তোলে। ইয়াৰ জৰিয়তে শিক্ষাৰ্থীসকলে প্ৰকৃত জীৱনৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰে, দায়িত্ববোধ আৰু কৰ্মপৰায়ণতাৰে পৰিৱেশৰ প্ৰতি থকা দায়িত্ব পালন কৰিবলৈ সক্ষম হয়। যদিও ইয়াৰ কিছু চেলেঞ্জ আছে, সঠিক পৰিকল্পনা, সম্পদৰ ব্যৱস্থাপনা আৰু শিক্ষকৰ সক্ৰিয় সহযোগিতাই প্ৰকল্প পদ্ধতিৰ জৰিয়তে পৰিৱেশীয় শিক্ষাক অধিক ফলপ্ৰসূ, আনন্দদায়ক আৰু অৰ্থপূৰ্ণ কৰি তুলিব পাৰে ।

২. Field Trip বা ক্ষেত্ৰ ভ্ৰমণ : ক্ষেত্ৰ ভ্ৰমণ (Field Trip) হৈছে পৰিৱেশীয় শিক্ষাৰ এক অত্যন্ত গুৰুত্বপূৰ্ণ, কাৰ্যকৰী আৰু জনপ্ৰিয় শিক্ষণ পদ্ধতি। ইয়াত শিক্ষাৰ্থীসকলক প্ৰকৃত পৰিৱেশৰ মাজলৈ (যেনে: অৰণ্য, পাহাৰ, নদী, জলাভূমি, উদ্যান, সংৰক্ষিত অঞ্চল, কৃষিক্ষেত্ৰ, উদ্যোগ, বনাঞ্চল, প্ৰাকৃতিক অভয়াৰণ্য আদি) লৈ গৈ প্ৰত্যক্ষভাৱে পৰ্যবেক্ষণ, অনুসন্ধান আৰু অভিজ্ঞতা লাভৰ সুবিধা কৰি দিয়া হয়। এই পদ্ধতিয়ে শ্ৰেণীকোঠাৰ সীমাবদ্ধতাক অতিক্ৰমি বাস্তৱ জগতৰ সৈতে পৰিৱেশৰ জটিল আন্তঃসম্পৰ্কৰ এক গভীৰ আৰু স্থায়ী ধাৰণা গঠনত সহায় কৰে। প্ৰত্যক্ষ অভিজ্ঞতাই পুথিগত জ্ঞানক বাস্তৱৰ সৈতে সংযোগ স্থাপন কৰি আহৰণ কৰা শিক্ষাক স্থায়িত্ব প্ৰদান কৰিব পাৰি।

ক্ষেত্ৰ ভ্ৰমণৰ ফলত শিক্ষাৰ্থীসকলৰ মনত বৈজ্ঞানিক অনুসন্ধানৰ মন জাগ্ৰত কৰে। পৰ্যবেক্ষণ,তথ্য সংগ্ৰহ, পৰীক্ষণ আৰু বিশ্লেষণৰ দক্ষতা বিকাশতো ই সহায় কৰে। পৰিৱেশৰ জটিলতা , প্ৰাকৃতিক প্ৰণালী- জৈৱিক চক্ৰ, খাদ্য শৃংখল, পৰিস্থিতিতন্ত্ৰৰ ভাৰসাম্য, প্ৰদূষণৰ প্ৰভাৱ, সংৰক্ষণৰ প্ৰয়োজনীয়তা আদি প্ৰত্যক্ষ কৰাৰ ফলত এই জ্ঞান স্থায়ী হৈ ৰয়। পৰিৱেশৰ প্ৰতি সচেতনতা আৰু মূল্যবোধৰ জ্ঞান বৃদ্ধিত অৰিহণা যোগায়। প্ৰকৃতিৰ প্ৰতি ভালপোৱা, দায়বদ্ধতা আৰু সংৰক্ষণৰ মনোভাৱ গঠন কৰে।

প্ৰায়োগিক জ্ঞান আহৰণ কৰি পৰিৱেশ সংকট (যেনে: বানপানী, মাটি ক্ষয়ীভৱন, জৈৱবৈচিত্ৰ্য হ্ৰাস) আৰু ইয়াৰ সমাধানৰ পথসমূহ নিৰ্ণয় কৰিব পাৰি।

তদুপৰি দলগত কাম আৰু সমাজিক দক্ষতাৰ অভিজ্ঞতাই সহকৰ্মী, শিক্ষক আৰু স্থানীয় লোকৰ সৈতে কাম কৰাৰ সুযোগ দিয়ে।

++++++++++++++++++++++++++++++++++

ভাৰতীয় শিক্ষালৈ মিছনেৰী সকলৰ অৱদান: সংক্ষিপ্ত আলোচনা ।

ভাৰতীয় শিক্ষালৈ মিছনেৰী সকলৰ অৱদান: সংক্ষিপ্ত আলোচনা । 

            🚀🚀   ভাৰতীয় শিক্ষা ব্যৱস্থাৰ বিকাশত মিছনেৰীসকলৰ অৱদান অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু বহুমুখী। বিশেষকৈ ১৮ শতিকাৰ শেষৰ ফালৰ পৰা ১৯ শতিকাৰ মাজভাগলৈ তেওঁলোকে শিক্ষাৰ প্ৰসাৰ, আধুনিকীকৰণ আৰু স্থানীয় ভাষাৰ বিকাশত এক যুগান্তকাৰী ভূমিকা পালন কৰিছিল। তেওঁলোকৰ মূল অৱদানসমূহৰ বিষয়ে তলত আলোচনা আগবঢ়োৱা হৈছে । 

১. আধুনিক শিক্ষাৰ প্ৰতিষ্ঠা:

     ইউৰোপীয় মডেলৰ প্ৰাথমিক আৰু মাধ্যমিক বিদ্যালয় স্থাপন কৰিছিল আৰু ইয়াৰ জৰিয়তে ভাৰতত আধুনিক শিক্ষাৰ প্ৰসাৰ ঘটাইছিল। উদাহৰণস্বৰূপে চেৰামপুৰ ব্যাপ্টিষ্ট মিছনেৰী স্কুল, যিখন বিদ্যালয় ১৮১৮ চনত প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছিল। কলিকতাস্থিত আলেকজেণ্ডাৰ ডাফৰ জেনেৰেল অ্যাসেম্বলিজ ইনষ্টিটিউশ্যন আদি বিদ্যালয় সমূহ স্থাপন কৰি ভাৰতত শিক্ষাৰ ভেটি টনকিয়াল কৰাত গুৰুত্বপূৰ্ণ অৱদান আগবঢ়াইছিল। তদুপৰি বহু ঠাইত প্ৰথমবাৰৰ বাবে মহিলা শিক্ষাৰ সুবিধাও আগবঢ়াইছিল।

২. স্থানীয় ভাষা বিকাশ:

     অসমীয়া, বাংলা, তামিল আদি ভাষাত ব্যাকৰণ, অভিধান, পাঠ্যপুথি ৰচনা কৰি ভাৰতৰ স্থানীয় ভাষাৰ বিকাশ আৰু উন্নতি সাধনত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল।

    অসমত বিভিন্ন জন মিছনেৰী আগশাৰীৰ ব্যক্তিয়ে বিভিন্ন গ্ৰন্থ ৰচনা কৰি অসমীয়া ভাষাৰ বিকাশত বৰঙণি আগবঢ়াইছিল। বিশেষকৈ নাথান ব্ৰাউনে অসমীয়া ব্যাকৰণ (১৮৪৮) আৰু মাইলছ ব্ৰনছনে "আৰ্যাবৰ্তৰ বুৰঞ্জী" (১৮৪৬) লিখি ভাষাৰ ভেটি মজবুত কৰিছিল। তদুপৰি ছপাশাল স্থাপন কৰিও (যেনে: শিৱসাগৰৰ অৰুণোদই ছপাশাল) স্থানীয় সাহিত্যৰ প্ৰচাৰ কৰিছিল।

৩. শিক্ষাৰ সাংগঠনিক ভেটি:

    শিক্ষাৰ সাংগঠনিক ভেটি টনকিয়াল কৰিবলৈ প্ৰশিক্ষণ স্কুল, টিচাৰ্স ট্ৰেইনিং ইনষ্টিটিউট স্থাপন কৰি শিক্ষক সৃষ্টি কৰিছিল। তাৰোপৰি শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত পঞ্জীয়ন পদ্ধতি, পাঠ্যক্ৰমৰ মানদণ্ড উন্নতকৰণ আদি কাৰ্য্যৰ প্ৰৱৰ্তন কৰিছিল। 

       মিছনেৰীসকলে শিক্ষকসকলক কেৱল পাঠ্যক্ৰমৰ জ্ঞান বিতৰণকাৰী হিচাপে নহয়, বৰঞ্চ শিক্ষাৰ্থীৰ ব্যক্তিত্ব বিকাশৰ পথ প্ৰদৰ্শক হিচাপেও চাবলৈ কৈছিল। তেওঁলোকে শিক্ষাদানৰ পদ্ধতি সলনি কৰিবলৈ আৰু শিক্ষাৰ্থীসকলক অধিক মনোযোগী আৰু সৃষ্টিশীল কৰিবলৈ শিক্ষকসকলক উৎসাহিত কৰিছিল।

৪. উচ্চশিক্ষাৰ সূচনা:

   উল্লেখ্য যে কলিকতা, মিছনেৰী সকলে তেতিয়াৰ বোম্বাই, মাদ্ৰাজত প্ৰথম খ্ৰীষ্টান মহাবিদ্যালয় স্থাপন কৰি পশ্চিমীয়া বিজ্ঞান, দৰ্শন আদিৰ শিক্ষাৰ দ্বাৰ মুকলি কৰিছিল । ইয়াৰ উদাহৰণ হৈছে চেৰামপুৰ কলেজ, ১৮১৮ চনত এই মহাবিদ্যালয় স্থাপন কৰি ভাৰতত উচ্চ শিক্ষাৰ পাতনি মেলিছিল।

৫. সামাজিক পৰিৱৰ্তন:

     সমাজৰ অনুন্নত সম্প্ৰদায়ক শিক্ষাৰ সুযোগ দি সামাজিক সমতাৰ বাট মুকলি কৰিছিল মিছনেৰী সকলে। তাৰোপৰি বিপন্ন থলুৱা ভাষা সংৰক্ষণৰ ক্ষেত্ৰতো মিছনেৰীসকলে আন্তৰিকতাৰে আগভাগ লৈছিল বুলি জনা যায়। বালিকা শিক্ষা বা মহিলা শিক্ষাৰ প্ৰসাৰৰ ক্ষেত্ৰতো মিছনেৰীসকলে অৱদান আগবঢ়াইছিল। নাৰীৰ ক্ষমতা আহৰণৰ বাবে শিক্ষা যে অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ তাক শিক্ষা ব্যৱস্থাৰ দ্বাৰা প্ৰতিপন্ন কৰিছিল ।

৬. শিক্ষাৰ্থীৰ সৰ্বাংগীন বিকাশ: তেওঁলোকে শিক্ষাৰ্থীৰ বৌদ্ধিক বিকাশৰ উপৰিও মানসিক আৰু সামাজিক দিশৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিছিল। তেওঁলোকে শিক্ষাৰ্থী সকলক কিতাপৰ জ্ঞানৰ উপৰিও জীৱনৰ প্ৰত্যাহ্বান সমূহৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ সাজু কৰাৰ পোষকতা কৰিছিল।

৭. ছপাশাল স্থাপন আৰু গ্ৰন্থ প্ৰকাশন:

      মিছনেৰীসকলে ছপাশাল স্থাপন কৰি বিভিন্ন কিতাপ, আলোচনী আৰু বাতৰি কাকত প্ৰকাশ কৰিছিল। ইয়াৰ ফলত জ্ঞানৰ বিস্তাৰ হৈছিল আৰু সাহিত্যৰ বিকাশ হৈছিল। উল্লেখ্য যে "অৰুণোদয়" নামৰ আলোচনীখন মিছনেৰীসকলে অসমত প্ৰকাশ কৰিছিল, যিয়ে অসমীয়া সাহিত্যলৈ এক নতুন দিশৰ উন্মোচন কৰিছিল।

 সমালোচনা আৰু সীমাবদ্ধতা:

 ক) বহু সমালোচকে কিছু ক্ষেত্ৰত ধৰ্মীয় প্ৰোপাগেণ্ডাৰ উদ্দেশ্য আছিল বুলি অভিযোগ কৰে।

 খ) স্থানীয় সংস্কৃতিৰ পৰিৱৰ্তে পাশ্চাত্য মূল্যবোধৰ প্ৰচাৰৰ প্ৰয়াস কৰিছিল।

 গ) ঔপনিৱেশিক শাসনৰ সৈতে তেওঁলোকৰ সম্পৰ্কক লৈ বিতৰ্ক আছে।

     মিছনেৰীসকলে ভাৰতত শিক্ষাৰ আধুনিকী- কৰণৰ ভেটি স্থাপন কৰিছিল, বিশেষকৈ আঞ্চলিক ভাষা, মহিলা শিক্ষা আৰু বৈজ্ঞানিক দৃষ্টিভংগীৰ প্ৰসাৰত তেওঁলোকৰ অৱদান অপৰিহাৰ্য্য। যদিও তেওঁলোকৰ কাৰ্য্য ঔপনিৱেশিক পৰিপ্ৰেক্ষিতত হৈছিল, ভাৰতীয় শিক্ষাৰ ইতিহাসত তেওঁলোকৰ প্ৰভাৱ স্থায়ী হৈ আছে।

মিছনেৰীসকলৰ এই অৱদানৰ ফলত ভাৰতত শিক্ষাৰ এক নতুন যুগৰ সূচনা হৈছিল আৰু ইয়াৰ ফলস্বৰূপে দেশৰ বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত উন্নয়ন সম্ভৱ হৈছিল। উল্লেখযোগ্য ব্যক্তি মিছনেৰী ব্যক্তি হিচাপে উইলিয়াম কেৰি, আলেকজেণ্ডাৰ ডাফ, নাথান ব্ৰাউন, মাইলছ ব্ৰনছন আদিৰ নাম ল'ব পাৰি। 

লেখাটো পঢ়ি চোৱাৰ বাবে আপোনাক অশেষ আন্তৰিক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছোঁ। 

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

মুছলমান শাসনকালৰ শিক্ষা ব্যৱস্থা : এক সংক্ষিপ্ত বিৱৰণ। The Education System during the Muslim Rule: A short Overview.

মুছলমান শাসনকালৰ শিক্ষা ব্যৱস্থা : এক সংক্ষিপ্ত বিৱৰণ। The Education System during the Muslim Rule: A short Overview.

    ভাৰতবৰ্ষত মুছলমান শাসন, বিশেষকৈ দিল্লী চুলতানি বা পাঠানসকলৰ ১২০৬ চনৰ পৰা ১৫২৬ চনলৈ আৰু মোগল সাম্ৰাজ্যৰ ১৫২৬ চনৰ পৰা ১৮৫৭ চনলৈ কালছোৱাত শিক্ষা ব্যৱস্থাই এক স্বকীয় ৰূপ লৈছিল। ইছলামিক আদৰ্শৰ প্ৰভাৱত গঢ় লোৱা এই ব্যৱস্থাৰ মুখ্য বৈশিষ্ট্যসমূহ তলত সংক্ষিপ্ত ৰূপত বৰ্ণনা কৰা হ'ল:

১. শিক্ষাৰ আদৰ্শ আৰু বৈশিষ্ট্য :

ক) ধৰ্মীয় ভেটি : শিক্ষাৰ প্ৰাথমিক উদ্দেশ্য আছিল

ইছলামিক জ্ঞানৰ প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰ। কোৰান, হাদিছ (নবী মুহাম্মাদ) ৰ বাণী আৰু কাৰ্য্য , ফিক্হ (ইছলামিক আইন), তৌহিদ (ঈশ্বৰতত্ত্ব) আদি শিকোৱাটো মুখ্য আছিল। ধৰ্মীয় নেতা (উলেমা), ক্বাৰী (কোৰান পাঠ কৰাজনক ক্কাৰী বোলা হয়), মুফতি (আইনবিদ) আদি গঢ়ি তোলাই আছিল মুখ্য লক্ষ্য।

খ) চৰকাৰী আৰু প্ৰশাসনিক প্ৰয়োজন: সাম্ৰাজ্য চলোৱাৰ বাবে প্ৰয়োজন হোৱা দক্ষ প্ৰশাসক, আমোলা (কৰ্মচাৰী), সেনাধ্যক্ষ, লেখক (কাতিব), পণ্ডিত আদিক সাজু কৰাটোও এক গুৰুত্বপূৰ্ণ উদ্দেশ্য আছিল। ভাষা (পাৰ্চী, আৰবী), সাহিত্য, ইতিহাস, ভূগোল, ৰাজনীতি আদি বিষয় ইয়াৰ অন্তৰ্ভুক্ত আছিল।

ই) ব্যক্তিগত বিকাশ: যুক্তি, নৈতিকতা, চৰিত্ৰ গঠন, সামাজিক দায়িত্ববোধৰ বিকাশ আদিৰ ওপৰতো গুৰুত্ব আৰোপ কৰা হৈছিল। চুফীবাদৰ (ইছলামিক ৰহস্যবাদ) প্ৰভাৱত আধ্যাত্মিক বিকাশৰ ধাৰণাও জনপ্ৰিয় আছিল।

ঘ) ব্যৱহাৰিক শিক্ষা: চিকিৎসা বিদ্যা , জ্যোতিষ শাস্ত্ৰ, গণিত, ভূগোল, স্থাপত্যকলা, শিল্পকলা আদিৰ দৰে ব্যৱহাৰিক জ্ঞানকো উৎসাহিত কৰা হৈছিল । তদুপৰি চিত্ৰকলা, সংগীত আদিৰ ক্ষেত্ৰতো বিশেষকৈ মোগল যুগত উৎসাহিত কৰা হৈছিল।

ঙ) সহিষ্ণুতা আৰু সংমিশ্ৰণ :বিশেষকৈ মোগল যুগত আকবৰৰ দৰে সম্ৰাটসকলে এক  ধৰ্মনিৰপেক্ষ আৰু সমন্বয়বাদী শিক্ষাৰ ধাৰণা আগবঢ়াইছিল। ফতেহপুৰ চিক্ৰিৰ 'ইবাদত খানা'ৰ দৰে স্থানত বিভিন্ন ধৰ্মৰ পণ্ডিতসকলৰ মাজত আলোচনা হৈছিল। সংস্কৃত আদি ভাৰতীয় ভাষা আৰু দৰ্শনৰ অধ্যয়নকো পৃষ্ঠপোষকতা কৰা হৈছিল।

২. শিক্ষাৰ সংগঠন আৰু অৰ্থনীতি : সেই সময়ত শিক্ষা ব্যৱস্থা কেনেধৰণৰ আছিল আৰু ধনৰ উৎস কি আছিল সেই সম্পৰ্কে আলোচনা কৰা হৈছে।

ক)প্ৰাথমিক শিক্ষা (মুক্তাব): গাঁৱে-ভূঞে, পৰিয়াল সমূহৰ অঞ্চল(মহল্লা) ত স্থাপন কৰা হৈছিল শিক্ষালয়। ইয়াত শিশুসকলে আৰবী লিপি, কোৰানৰ আয়াত, প্ৰাথমিক গণিত, ধৰ্মীয় নীতি-নিয়ম আদি শিকিছিল। এই শিক্ষা প্ৰায়ে স্থানীয় মছজিদৰ লগতো সংলগ্ন হৈ আছিল।

খ) উচ্চ শিক্ষা (মাদ্ৰাছা): দিল্লী, আগ্রা, লাহোৰ, জৌনপুৰ চহৰসমূহত উচ্চ শিক্ষাৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছিল। ইয়াত ধৰ্মশাস্ত্ৰ, দৰ্শন, আইন, যুক্তিবিদ্যা, সাহিত্য, গণিত, জ্যোতিষ, চিকিৎসা আদি উচ্চতৰ বিষয় শিকোৱা হৈছিল। বিখ্যাত মাদ্ৰাছাসমূহ আছিল দাৰ-উল-বাকা (ফতেহপুৰ চিক্ৰি), মাদ্ৰাছা-ই-ৰহিমিয়া (দিল্লী) আদি।

৩. অৰ্থনৈতিক ব্যৱস্থা:

    ক)ৰাজকীয় পৃষ্ঠপোষকতা: সম্ৰাট, চুলতান আৰু উচ্চপদস্থ চৰকাৰী বিষয়াসকলে মাদ্ৰাছা স্থাপন আৰু চলোৱাৰ বাবে ডাঙৰ ডাঙৰ ধন-সম্পত্তি দান কৰিছিল। এইবোৰক ৱাকফ (ধৰ্মীয় অনুষ্ঠানলৈ স্থায়ী দান) বুলি কোৱা হৈছিল। ৱাক্ফৰ জৰিয়তে হোৱা অৱদানৰ পৰা শিক্ষানুষ্ঠানৰ খৰচ চলিছিল।

   খ) সামাজিক দান: ধনী ব্যক্তি, বণিক, চাহাবা সকলেও মুক্তাব আৰু মাদ্ৰাছাত পৃষ্ঠপোষকতা কৰিছিল।

   গ) বিনামূলীয়া বা নামমূলীয়া : বহুতে শিক্ষা বিনামূলীয়াকৈ বা নাম মাত্ৰ হাৰত লাভ কৰিছিল। মাদ্ৰাছাসমূহত থকা, খোৱা আৰু পঢ়া-শুনাৰ বিনিময়ত শিক্ষাৰ্থীসকলে প্ৰায়ে সেৱা আগবঢ়াইছিল বা সামান্য ফিজ দিছিল।

    ঘ) শিক্ষকৰ জীৱিকা: শিক্ষকসকলে (মৌলবী, মৌলানা) সাধাৰণতে ৱাক্ফৰ পৰা পোৱা আয়, ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ পৰা পোৱা ফিজৰ (হাদিয়া), বা আন কাম-কাজৰ জৰিয়তে উপাৰ্জন হোৱা ধন লাভ কৰি জীৱন নিৰ্বাহ কৰিছিল।

৪. পাঠ্যক্ৰম, পদ্ধতি আৰু শিক্ষক-শিক্ষাৰ্থী সম্পৰ্ক: মাদ্ৰাছাত প্ৰকৃততে কি শিকাইছিল, কেনেকৈ শিকাইছিল আৰু সম্পৰ্ক কেনেকুৱা আছিল সেই সম্পৰ্কে আলোচনা কৰা হৈছে।

ক) পাঠ্যক্ৰম: পাঠ্যক্ৰম আছিল ধৰ্মীয় বিষয়ৰ সৈতে জড়িত। কোৰান, হাদিছ, ফিক্হ (ইছলামিক আইন), তফছিৰ (কোৰানৰ ব্যাখ্যা), কালাম (ইছলামিক দৰ্শন) আদি বিষয়বস্তুৰ ওপৰত শিক্ষা প্ৰদান কৰা হৈছিল।

    খ) ভাষা আৰু সাহিত্য: আৰবী (ধৰ্মীয় ভাষা), পাৰ্চী (ৰাজকীয় আৰু সাহিত্যিক ভাষা), কেতিয়াবা সংস্কৃত, স্থানীয় ভাষা (যেনে হিন্দী/উৰ্দুৰ আদি ৰূপ) আদি ভাষাত শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিবলগীয়া হৈছিল। উল্লেখযোগ্য যে পাৰ্চী কবিতা আৰু গদ্যৰ ওপৰত বিশেষভাৱে গুৰুত্বও দিয়া হৈছিল।

     গ) দৰ্শন আৰু যুক্তিবিদ্যা: গ্ৰীক দৰ্শন বিশেষকৈ এৰিষ্টটল , ইছলামিক দৰ্শন, যুক্তিবিদ্যা আদিৰ সম্পৰ্কেও শিকোৱা হৈছিল।

     ঘ) বৈজ্ঞানিক বিষয় : গণিতৰ ক্ষেত্ৰত বীজগণিত, জ্যামিতি , জ্যোতিষশাস্ত্ৰ (জ্যোতিবিদ্যাৰ লগত মিশ্ৰিত), ভূগোল, চিকিৎসাবিজ্ঞান , প্ৰাকৃতিক বিজ্ঞান আদিক বৈজ্ঞানিক বিষয় হিচাপে শিক্ষা ব্যৱস্থাত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল।

     ঙ) ব্যৱহাৰিক কলা: ৰাজকীয় পৃষ্ঠপোষকতাত স্থাপত্যকলা, চিত্ৰকলা (বিশেষকৈ মোগল চিত্ৰকলা), সংগীত আদিৰো শিক্ষা দিয়া হৈছিল।

 

৫. শিক্ষণ পদ্ধতি:

    ক) শিক্ষণ পদ্ধতি মৌখিক আৰু স্মৃতিনিৰ্ভৰ আছিল । মুখস্থ কৰাৰ ক্ষেত্ৰত বেছি গুৰুত্ব দিয়া হৈছিল । বিশেষকৈ ধৰ্মীয় গ্ৰন্থ আৰু কবিতা সমূহ মুখস্থ কৰিব লগা হৈছিল।

    খ) শিক্ষা ব্যাখ্যামূলক আছিল। শিক্ষকে গ্ৰন্থৰ অৰ্থ আৰু তাৎপৰ্য্য ব্যাখ্যা কৰি শিক্ষাৰ্থীসকলক বুজাব লগীয়া হৈছিল।

     গ) প্ৰশ্নোত্তৰ আৰু আলোচনা পদ্ধতিৰ জৰিয়তে শিক্ষা প্ৰদান কৰা হৈছিল। শিক্ষাৰ্থীয়ে শিক্ষকক প্ৰশ্ন সুধিব পাৰিছিল আৰু জটিল বিষয়ত বিতৰ্ক হৈছিল।

     ঘ) গৱেষণা আৰু টোকা লিখাৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়া হৈছিল। শিক্ষাৰ্থীয়ে নিজে অধ্যয়ন কৰি টোকা লিখিব লগা হৈছিল।

    ঙ) ব্যক্তিগত মনোযোগ বৃদ্ধিৰ ক্ষেত্ৰত গুৰুত্ব দিয়া হৈছিল। শিক্ষক-শিক্ষাৰ্থীৰ অনুপাত কম আছিল, সেয়েহে শিক্ষকে প্ৰায়ে ব্যক্তিগতভাৱে শিকাব পাৰিছিল। সেয়ে ব্যক্তিগত মনোযোগ বৃদ্ধি ঘটাত সহায়ক হৈছিল।

৬. শিক্ষক আৰু শিক্ষাৰ্থীৰ মাজৰ সম্পৰ্ক:

    ক) গুৰু-শিষ্যৰ সম্পৰ্কটো আছিল অতি গভীৰ, শ্ৰদ্ধাপূৰ্ণ আৰু ব্যক্তিগত। শিক্ষক আৰু শিক্ষাৰ্থীৰ বাবে আধ্যাত্মিক জ্ঞান আছিল জৰুৰী । গুৰু বা মৌলবী বা মৌলানা সকলে ধৰ্মীয় জ্ঞান প্ৰদান কৰিছিল।

   খ) সন্মান আৰু আনুগত্য: শিক্ষাৰ্থীয়ে শিক্ষকক অগাধ সন্মান কৰিছিল আৰু তেওঁলোকৰ আদেশ মানি চলিছিল। শিক্ষকে শিক্ষাৰ্থীক তেওঁৰ সন্তানৰ দৰে জ্ঞান কৰিছিল।

    গ) আবাসিক ব্যৱস্থা: বহু মাদ্ৰাছাত শিক্ষক-শিক্ষাৰ্থী একেটা চৌহদতে (হোষ্টেলত) বাস কৰিছিল, যাৰ ফলত সম্পৰ্কটো আৰু ঘনিষ্ঠ হৈছিল।

৭. মহিলাৰ শিক্ষা: শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত মহিলা সকলৰ অধিকাৰ সীমিত আছিল। পুৰুষৰ পৰা পৃথকীকৰণ ৰীতি-নীতিৰ বাবে মহিলা সকল বাহিৰত শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিবলৈ সুবিধা পোৱা নাছিল। তলত আলোচনা কৰা হৈছে। 

ক) সীমাবদ্ধ সুযোগ: সাধাৰণতে, মুছলমান মহিলাৰ শিক্ষাৰ সুযোগ বেছি সীমিত আছিল। সমাজত প্ৰচলিত ৰীতি-নীতি আৰু "পৰ্দা" (পুৰুষৰ পৰা পৃথকীকৰণ) প্ৰথাই তেওঁলোকৰ বাহিৰত শিক্ষা গ্ৰহণত বাধা আনি দিছিল।

 খ)ঘৰুৱা শিক্ষা: বেছিভাগ ক্ষেত্ৰত মহিলাই শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছিল ঘৰৰ ভিতৰত । তেওঁলোকে প্ৰায়ে পৰিয়ালৰ পুৰুষ সদস্য (দেউতাক, ভাতৃ, স্বামী) বা ঘৰুৱা মহিলা শিক্ষয়িত্ৰীৰ পৰা ধৰ্মীয় জ্ঞান (কোৰান, ধৰ্মীয় কৰ্তব্য), ঘৰুৱা কাম-কাজ, সূতা কটা, সূচী কাম, সংগীত, আৰু কেতিয়াবা প্ৰাথমিক লিখা-পঢ়া শিকিছিল।

গ) ৰাজকীয় আৰু অভিজাত মহিলা: ৰাজকীয় পৰিয়াল আৰু অভিজাত ঘৰৰ ছোৱালীসকলৰ বাবে শিক্ষাৰ সুযোগ অপেক্ষাকৃতভাৱে ভাল আছিল। তেওঁলোকে ঘৰতে গুৰু নিযুক্তি দি ধৰ্মশাস্ত্ৰ, সাহিত্য (পাৰ্চী, উৰ্দু), সংগীত, চিত্ৰকলা, ইতিহাস আদি শিকিছিল। কিছুমান গুণৱতী মহিলাই সাহিত্য ৰচনা, চিত্ৰকলা আদিৰ ক্ষেত্ৰত খ্যাতিও অৰ্জন কৰিছিল । উদাহৰণস্বৰূপে মোগল ৰাজকন্যা জাহানাৰা বেগম, গুলবদন বেগম , চিত্ৰশিল্পী চাহজাদী চেহৰুননেছা আদিৰ নাম ল'ব পাৰি।

ঘ) চুফী কেন্দ্ৰ: কিছুমান চুফী দৰগাহ বা আধ্যাত্মিক কেন্দ্ৰত মহিলাসকলে ধৰ্মীয় আৰু আধ্যাত্মিক শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিব পাৰিছিল, কিন্তু ইয়াৰ পৰিসৰো সীমিত আছিল।

ঙ) অধিকাৰৰ অভাৱ: সাধাৰণতে, মহিলাসকলে মাদ্ৰাছাত নামভৰ্তি কৰিব পৰা নাছিল বা ৰাজহুৱাভাৱে উচ্চ শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিবলৈ উৎসাহিত কৰা হোৱা নাছিল।

উপসংহাৰ: মুছলমান শাসনকালত (পাঠান আৰু মোগল) শিক্ষা ব্যৱস্থাই ইছলামিক ধৰ্মীয় আদৰ্শৰ প্ৰভাৱত গঢ় লৈছিল যদিও ইয়াৰ ভিতৰত ব্যৱহাৰিক জ্ঞান, চৰকাৰী প্ৰয়োজন আৰু বিশেষকৈ মোগল যুগত ধৰ্মনিৰপেক্ষ বিষয়ৰো স্থান আছিল। মুক্তাব আৰু মাদ্ৰাছাৰ জৰিয়তে সংগঠিত এই শিক্ষা ব্যৱস্থা ৰাজকীয় আৰু সামাজিক দান (ৱাক্ফ)ৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল আছিল। শিক্ষণ পদ্ধতি মৌখিক, ব্যাখ্যামূলক আৰু আলোচনামূলক আছিল আৰু শিক্ষক-শিক্ষাৰ্থী সম্পৰ্ক গভীৰ আৰু শ্ৰদ্ধাপূৰ্ণ আছিল। মহিলাৰ শিক্ষা প্ৰধানতঃ ঘৰুৱা পৰ্য্যায়ত সীমিত আছিল যদিও ৰাজকীয় আৰু অভিজাত মহিলাসকলে ভাল সুযোগ-সুবিধা পাইছিল। এই কালছোৱাই ভাৰতীয় শিক্ষা জগতত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অধ্যায়ৰ সৃষ্টি কৰিছিল।

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

পাৰমাণৱিক প্ৰদূষণ, ধাতু প্ৰদূষণ, উষ্মীয় প্ৰদূষণ, বায়ু প্ৰদূষণ, জল প্ৰদূষণ. Pollution and its type.

🚀পাৰমাণৱিক প্ৰদূষণ বা তেজস্ক্ৰিয়তাৰ প্ৰদূষণ (Nuclear Pollution or Radioactive Pollution) হৈছে এনে এক প্ৰকাৰৰ প্ৰদূষণ য’ত তেজস্ক্ৰিয় পদাৰ্থবোৰ পৰিৱেশত মুক্ত হৈ মাটি, পানী, বায়ু আদি দূষিত কৰে। এই প্ৰদূষণ মানুহ, জন্তু আৰু উদ্ভিদৰ বাবে অতি বিপদজনক, কাৰণ তেজস্ক্ৰিয় পদাৰ্থবোৰে বিকিৰণ (radiation) সৃষ্টি কৰে, যিয়ে জীৱৰ স্বাস্থ্য আৰু পৰিৱেশৰ ওপৰত গভীৰ প্ৰভাৱ পেলায়।

তেজস্ক্ৰিয় প্ৰদূষণৰ উৎস:

১. পাৰমাণৱিক শক্তি কেন্দ্ৰ : পাৰমাণৱিক শক্তি উৎপাদন কেন্দ্ৰৰ পৰা তেজস্ক্ৰিয় পদাৰ্থ নিৰ্গত হ’ব পাৰে।

২. পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰৰ পৰীক্ষা : পাৰমাণৱিক বোমা বা হাইড্ৰজেন বোমাৰ পৰীক্ষাৰ সময়ত তেজস্ক্ৰিয় পদাৰ্থ পৰিৱেশত সিঁচৰতি হৈ পৰে।

৩. খনি আৰু খনিজ পদাৰ্থ : ইউৰেনিয়াম, থ’ৰিয়াম আদি তেজস্ক্ৰিয় খনিজ পদাৰ্থৰ খনন আৰু প্ৰক্ৰিয়াকৰণৰ সময়ত বায়ু প্ৰদূষণ হ’ব পাৰে।

৪. চিকিৎসা আৰু গৱেষণা : চিকিৎসা আৰু বৈজ্ঞানিক গৱেষণাত তেজস্ক্ৰিয় পদাৰ্থ ব্যৱহাৰ কৰা হয়, য’ত প্ৰদূষণ হ’ব পাৰে।

৫. তেজস্ক্ৰিয় আৱৰ্জনা : পাৰমাণৱিক শক্তি কেন্দ্ৰ আৰু চিকিৎসালয়ৰ পৰা ওলোৱা তেজস্ক্ৰিয় আৱৰ্জনা যথাযথভাৱে নিষ্কাশন নকৰিলে প্ৰদূষণৰ সৃষ্টি কৰে।

তেজস্ক্ৰিয় প্ৰদূষণৰ প্ৰভাৱ:

১. স্বাস্থ্যগত প্ৰভাৱ :

    বিকিৰণৰ প্ৰভাৱত মানুহৰ কেঞ্চাৰ, জেনেটিক মিউটেচন, ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা হ্ৰাস আদি হ’ব পাৰে। দীৰ্ঘদিন ধৰি তেজস্ক্ৰিয় প্ৰদূষণৰ সংস্পৰ্শত থাকিলে মানুহৰ মৃত্যুও হ’ব পাৰে।

২. পৰিৱেশগত প্ৰভাৱ :

    মাটি, পানী আৰু বায়ু তেজস্ক্ৰিয় পদাৰ্থৰ দ্বাৰা দূষিত হ’লে ইয়াৰ প্ৰভাৱ বহু বছৰলৈ থাকে। জলজ প্ৰাণী আৰু উদ্ভিদৰ ওপৰত ইয়াৰ প্ৰভাৱ পৰে, যাৰ ফলত পৰিস্থিতি তন্ত্ৰ বিঘ্নিত হয়।

৩. জৈৱিক প্ৰভাৱ :

    তেজস্ক্ৰিয় পদাৰ্থবোৰে জীৱৰ ডি এন এ (DNA) ক্ষতি কৰিব পাৰে, যিয়ে জেনেটিক মিউটেচনৰ সৃষ্টি কৰে। ইয়াৰ ফলত প্ৰাণী আৰু উদ্ভিদৰ বংশগতিৰ পৰিৱৰ্তন হ’ব পাৰে।

 তেজস্ক্ৰিয় প্ৰদূষণ প্ৰতিৰোধৰ উপায়:

১. তেজস্ক্ৰিয় আৱৰ্জনাৰ সঠিক নিষ্কাশন : তেজস্ক্ৰিয় আৱৰ্জনা সুৰক্ষিতভাৱে সংৰক্ষণ আৰু নিষ্কাশন কৰিব লাগে।

২. পাৰমাণৱিক শক্তিৰ বিকল্প উৎস : সৌৰ শক্তি, বতৰ শক্তি আদি বিকল্প শক্তি উৎসৰ ব্যৱহাৰৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি কৰিব লাগে।

৩. সচেতনতা বৃদ্ধি : সজাগতামূলক সভা আয়োজন কৰি তেজস্ক্ৰিয় প্ৰদূষণৰ বিপদৰ বিষয়ে জনসাধাৰণক সজাগ কৰিব লাগে।

৪. কঠোৰ নীতি আৰু নিয়ম : পাৰমাণৱিক শক্তিৰ ব্যৱহাৰ আৰু নিষ্কাশনৰ বাবে কঠোৰ নীতি আৰু নিয়ম প্ৰয়োগ কৰিব লাগে। তেজস্ক্ৰিয় প্ৰদূষণ এক গভীৰ আৰু দীৰ্ঘস্থায়ী সমস্যা, যাৰ প্ৰভাৱ বহু প্ৰজন্মলৈকে থাকিব পাৰে। সেয়েহে ইয়াৰ প্ৰতি সতৰ্ক হোৱাটো অতি প্ৰয়োজন।

🚀ধাতু প্ৰদূষণ(metal pollution):

             ধাতু প্ৰদূষণ হৈছে এনে এক পৰিস্থিতি য’ত পৰিৱেশত ধাতুৰ পৰিমাণ অস্বাভাৱিকভাৱে বাঢ়ি যায় আৰু ইয়াৰ ফলত পৰিৱেশ, মানুহ আৰু জীৱ-জন্তুৰ বাবে ক্ষতিকাৰক প্ৰভাৱ পৰে। সাধাৰণতে, ই পানী, মাটি বা বায়ুত ধাতুৰ উপাদানৰ পৰিমাণ বেছি হোৱাৰ ফলত হয়। এই ধাতুবোৰ প্ৰাকৃতিকভাৱে বা মানৱসৃষ্ট কাৰ্য্যকলাপৰ ফলত পৰিৱেশত বিয়পিব পাৰে।

ধাতু প্ৰদূষণৰ কাৰণসমূহ:

১. খনি কাৰ্য্য : খনিৰ পৰা ধাতু আহৰণ কৰোঁতে বা প্ৰক্ৰিয়াকৰণ কৰোঁতে ধাতুৰ অৱশেষ পৰিৱেশত মিহলি হয় যাৰ ফলত পৰিৱেশ প্ৰদূষণ হয়।

২. কাৰখানাৰ পৰা নিৰ্গত দূষিত পদাৰ্থ : উদ্যোগিক কাৰখানাবোৰৰ পৰা নিৰ্গত হোৱা ধাতুযুক্ত বৰ্জ্য পদাৰ্থ পানী আৰু মাটিত প্ৰদূষণ সৃষ্টি কৰে।

৩. কৃষিৰত ৰাসায়নিক সাৰ আৰু কীটনাশক : কিছুমান ৰাসায়নিক সাৰ আৰু কীটনাশকত ধাতুৰ উপাদান থাকে, যিবোৰ মাটি আৰু পানীত মিহলি হয়।

৪. বৰ্জ্য পদাৰ্থ : ইলেক্ট্ৰনিক বৰ্জ্য (ই-বৰ্জ্য) আদিত থকা ধাতু যেনে সীহ, পাৰা আদি পৰিৱেশত প্ৰদূষণ সৃষ্টি কৰে।

 ধাতু প্ৰদূষণৰ প্ৰভাৱ:

১. মানৱ স্বাস্থ্যৰ ওপৰত প্ৰভাৱ : কিছুমান ধাতু যেনে সীহ, পাৰা, আৰ্চেনিক আদি মানুহৰ স্বাস্থ্যৰ বাবে অতি বিপদজনক। ইয়াৰ ফলত কিডনিৰ ৰোগ, স্নায়ুতন্ত্ৰৰ ক্ষতি, কেঞ্চাৰ আদি হ’ব পাৰে।

২. পৰিৱেশৰ ওপৰত প্ৰভাৱ : ধাতু প্ৰদূষণে পানীৰ গুণাগত মান হ্ৰাস কৰে, মাটিৰ উৰ্বৰতা নষ্ট কৰে আৰু উদ্ভিদৰ বৃদ্ধিৰ বাধা সৃষ্টি কৰে।

৩. জীৱ-জন্তুৰ ওপৰত প্ৰভাৱ : পানী আৰু মাটিত থকা ধাতু জীৱ-জন্তুৰ শৰীৰত সোমাই বিভিন্ন ৰোগ সৃষ্টি কৰে আৰু খাদ্য শৃংখলত প্ৰভাৱ পেলায়।

ধাতু প্ৰদূষণ ৰোধৰ উপায়:

১. বৰ্জ্য পদাৰ্থ পৰিচালনা : ধাতুযুক্ত বৰ্জ্য পদাৰ্থ সঠিকভাৱে পৰিচালনা কৰা আৰু পুনৰ্ব্যৱহাৰ কৰা।

২. উদ্যোগিক প্ৰদূষণ নিয়ন্ত্ৰণ : কাৰখানাবোৰত ধাতু প্ৰদূষণ নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে আধুনিক প্ৰযুক্তি ব্যৱহাৰ কৰা।

৩. জৈৱিক প্ৰক্ৰিয়া : কিছুমান উদ্ভিদ আৰু অণুজীৱে ধাতু শোষণ কৰিব পাৰে, ইয়াক জৈৱিক প্ৰক্ৰিয়াৰ দ্বাৰা প্ৰদূষণ কমোৱা যায়। 

       ধাতু প্ৰদূষণ এটা গুৰুতৰ পৰিৱেশগত সমস্যা, ইয়াৰ প্ৰতিকাৰৰ বাবে সচেতনতা আৰু সঠিক ব্যৱস্থাপনাৰ প্ৰয়োজন।

🚀উষ্মীয় প্ৰদূষণ (Thermal Pollution) হৈছে এনে এক পৰিৱেশগত সমস্যা য’ত পানী বা বায়ুৰ প্ৰাকৃতিক উষ্ণতা অস্বাভাৱিকভাৱে বাঢ়ি যায় আৰু ইয়াৰ ফলত পৰিৱেশৰ ওপৰত নেতিবাচক প্ৰভাৱ পৰে। সাধাৰণতে, ই উদ্যোগিক কাৰ্য্যকলাপ, বিদ্যুৎ কেন্দ্ৰ বা অন্যান্য মানৱসৃষ্ট কাৰণৰ ফলত হয়। উষ্মীয় প্ৰদূষণে পানীৰ প্ৰাকৃতিক পৰিবেশ আৰু ইয়াৰ জীৱ-জন্তুৰ ওপৰত গুৰুতৰ প্ৰভাৱ পেলায়।

 উষ্মীয় প্ৰদূষণৰ কাৰণসমূহ:

১. বিদ্যুৎ কেন্দ্ৰ : তাপীয় শক্তি কেন্দ্ৰ (যেনে কয়লা, গেছ বা নিউক্লিয়াৰ প্লেণ্ট)ত পানী ব্যৱহাৰ কৰি উৎপাদিত তাপীয় শক্তি নিয়ন্ত্ৰণ কৰা হয়। এই প্ৰক্ৰিয়াত গৰম পানী নদী বা হ্ৰদত পেলোৱা হয়, যিয়ে পানীৰ উষ্ণতা বঢ়ায়।

২. উদ্যোগিক প্ৰক্ৰিয়া : কিছুমান উদ্যোগত পানী ব্যৱহাৰ কৰি শীতলীকৰণ প্ৰক্ৰিয়া চলোৱা হয়। এই পানীবোৰ গৰম হৈ পুনৰ পানীৰ উৎসত পেলোৱা হয়।

৩. নগৰীয়া অঞ্চলৰ পৰিৱৰ্তন : নগৰীয়া অঞ্চলত কংক্ৰীট আৰু এছফাল্টৰ পৰিমাণ বেছি হোৱাৰ ফলত তাপ শোষণ বাঢ়ে আৰু ইয়াৰ ফলত স্থানীয় উষ্ণতা বৃদ্ধি পায় (Urban Heat Island Effect)।

উষ্মীয় প্ৰদূষণৰ প্ৰভাৱ:

১. জলজ জীৱৰ ওপৰত প্ৰভাৱ : পানীৰ উষ্ণতা বাঢ়িলে পানীৰ অক্সিজেনৰ পৰিমাণ কমে, যাৰ ফলত মাছ আৰু অন্যান্য জলজ জীৱৰ বাবে প্ৰাণধাৰণ কঠিন হৈ পৰে। কিছুমান জীৱ উচ্চ উষ্ণতা সহ্য কৰিব নোৱাৰি মৃত্যুমুখত পৰে।

২. পৰিৱেশৰ ওপৰত প্ৰভাৱ : উষ্মীয় প্ৰদূষণে পানীৰ প্ৰাকৃতিক পৰিবেশ নষ্ট কৰে, যেনে পানীৰ pH মাত্ৰা সলনি হয় আৰু পানীৰ গুণাগত মান হ্ৰাস পায়।

৩. খাদ্য শৃংখলত প্ৰভাৱ : জলজ জীৱৰ সংখ্যা কমিলে খাদ্য শৃংখলত প্ৰভাৱ পৰে, যাৰ ফলত অন্যান্য প্ৰাণীৰ ওপৰতো প্ৰভাৱ পৰে।

৪. মানৱ স্বাস্থ্যৰ ওপৰত প্ৰভাৱ : উষ্মীয় প্ৰদূষণে পানীৰ উষ্ণতা বঢ়াই পানীৰ দ্বাৰা সঞ্চাৰিত ৰোগৰ প্ৰাদুৰ্ভাৱ বৃদ্ধি কৰিব পাৰে।

 উষ্মীয় প্ৰদূষণ ৰোধৰ উপায়:

১. শীতলীকৰণ টাৱাৰৰ ব্যৱহাৰ : উদ্যোগিক প্ৰক্ৰিয়াত শীতলীকৰণ টাৱাৰ ব্যৱহাৰ কৰি পানীৰ উষ্ণতা কমোৱা।

২. পানী পুনৰ্ব্যৱহাৰ : গৰম পানী পুনৰ ব্যৱহাৰ কৰি বা ঠাণ্ডা কৰি পুনৰ পানীৰ উৎসত পেলোৱা।

৩. সেউজীয়া শক্তিৰ ব্যৱহাৰ : নৱীকৰণযোগ্য শক্তিৰ উৎস (যেনে সৌৰ শক্তি, বতৰ শক্তি) ব্যৱহাৰ কৰি তাপীয় প্ৰদূষণ কমোৱা।

৪. নগৰীয়া অঞ্চলত সেউজীয়া অঞ্চল বৃদ্ধি : নগৰীয়া অঞ্চলত গছ-গছনি ৰোপণ কৰি Urban Heat Island Effect কমোৱা।

        উষ্মীয় প্ৰদূষণ এটা গুৰুতৰ পৰিৱেশগত সমস্যা, ইয়াৰ প্ৰতিকাৰৰ বাবে সচেতনতা আৰু সঠিক ব্যৱস্থাপনাৰ প্ৰয়োজন।

🚀বায়ু প্ৰদূষণৰ সংজ্ঞা,কাৰণ, প্ৰভাৱ আৰু প্ৰতিৰোধ

 সংজ্ঞা:  

বায়ু প্ৰদূষণ হ’ল বায়ুমণ্ডলত ক্ষতিকাৰক ৰাসায়নিক, জৈৱিক বা ভৌতিক পদৰ্থৰ মাত্ৰা বাঢ়ি যোৱা, যিয়ে মানুহ, প্ৰাণী, উদ্ভিদ আৰু পৰিৱেশৰ বাবে হানিকাৰক হয়। ইয়াৰ ফলত বায়ুৰ গুণগত মান হ্ৰাস পায় আৰু বিভিন্ন স্বাস্থ্য সমস্যাৰ সৃষ্টি হয়।

কাৰণ: 

বায়ু প্ৰদূষণৰ মুখ্য কাৰণসমূহ হ’ল—  

কাৰ্বন-নিঃসৰণ : 

   ক) যান-বাহন, কল-কাৰখানা, তাপ বিদ্যুৎ কেন্দ্ৰৰ পৰা CO₂, CO, NOx, SO₂ আদি গেছৰ নিঃসৰণ।  

   খ)কয়লা, পেট্ৰল, ডিজেলৰ দহন।  

ধূলি-বালি:

   ক) নিৰ্মাণ কাৰ্য্য, খনন, বনাঞ্চল ধ্বংস আদিৰ কাৰণে ওলোৱা ধূলি বালিৰ ফলত প্ৰদূষণৰ সৃষ্টি হয়।  

কৃষি কাৰ্য্য: 

   ক) কীটনাশক, ৰাসায়নিক সাৰৰ ব্যৱহাৰ আৰু জৈৱিক দহন (জুই লগোৱা)।  

প্ৰাকৃতিক কাৰণ: 

    ক)আগ্নেয়গিৰিৰ অগ্ন্যুৎপাত, বালি ধুমুহা, বন জুই আদিয়ে বায়ুত ধোঁৱা আৰু ছাই মিহলায়।  

গৃহস্থালী উৎস:  

     ক)ৰন্ধনত কাঠ, কয়লা বা কেঁৰাচিনৰ ব্যৱহাৰৰ ফলত হোৱা ধোঁৱা।  

৩. প্ৰভাৱ:

বায়ু প্ৰদূষণৰ নেতিবাচক প্ৰভাৱসমূহ—  

স্বাস্থ্যত:

  ক)শ্বাস-প্ৰশ্বাসৰ ৰোগ (হাঁপানি, ব্রংকাইটিছ)।  

  খ) হৃদৰোগ, ক’বাৰ ক্যান্সাৰ (ধোঁৱা আৰু বিষাক্ত গেছৰ বাবে)। চকুৰ অসুখ, চৰ্ম ৰোগ আদি।  

পৰিৱেশত: 

    ক)এছিড বৃষ্টি: SO₂ আৰু NOx গেছে বৰষুণৰ পানীৰ সৈতে মিহলি হৈ মাটি, পানী আৰু উদ্ভিদৰ ক্ষতি কৰে।  

     খ) গোলকীয় উত্তাপন : CO₂, মিথেন আদি গ্ৰিনহাউছ গেছে পৃথিৱীৰ উষ্ণতা বঢ়ায়।  

     গ)অ'জন স্তৰ ক্ষয়: CFC (ক্ল’ৰ’ফ্লুৰ’কাৰ্বন) গেছে অ'জন স্তৰত ফুটা কৰে।  

অৰ্থনীতিত :

     ক) চিকিৎসা ব্যয় বৃদ্ধি, কৃষি উৎপাদন হ্ৰাস, পৰ্যটন শ্ৰদ্বা কমি যোৱা।  

৪. প্ৰতিৰোধৰ উপায়:

  ক) নৱীকৰণযোগ্য শক্তিৰ ব্যৱহাৰ: সৌৰ শক্তি, বায়ু শক্তি আদি বিকল্প শক্তি উৎসৰ প্ৰসাৰ।  

  খ) যান-বাহন নিয়ন্ত্ৰণ: ইলেক্ট্ৰিক গাড়ী, গণপৰিবহন ব্যৱস্থা আৰু জীৱনাশক ইন্ধনৰ ব্যৱহাৰ কমোৱা।  

   গ) কাৰখানা নিয়ম: ধোঁৱা শোধনাগাৰ (Scrubber) আৰু ই পি চি (EPC) নীতিৰ প্ৰয়োগ।  

    ঘ) বনাঞ্চল বৃদ্ধি: গছ ৰোপণ কৰি CO₂ শোষণ কৰা।  

     ঙ) সচেতনতা: ৰিসাইক্লিং, কম প্লাষ্টিক ব্যৱহাৰ আদিৰ দ্বাৰা প্ৰদূষণ কমাব লাগিব।  

           বায়ু প্ৰদূষণ এটা গোলকীয় সংকট, যি মানৱ জাতি আৰু পৰিৱেশৰ বাবে এক ডাঙৰ প্ৰত্যাহ্বান। ইয়াক ৰোধ কৰিবলৈ চৰকাৰ, সমাজ আৰু ব্যক্তিৰ সমন্বিত প্ৰচেষ্টাৰ প্ৰয়োজন। আমি প্ৰত্যেকজন ব্যক্তিয়ে উন্নয়নৰ লক্ষ্যৰে পৰিষ্কাৰ বায়ুৰ বাবে পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰাটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ।

🚀 জল প্ৰদূষণৰ সংজ্ঞা, কাৰণ, প্ৰভাৱ আৰু প্ৰতিৰোধ 

১. সংজ্ঞা:  

       জল প্ৰদূষণ হ’ল পানীত ক্ষতিকাৰক ৰাসায়নিক, জৈৱিক বা ভৌতিক পদাৰ্থ মিহলি হৈ পানীৰ স্বাভাৱিক গুণাগত মান হ্ৰাস পোৱা। ইয়াৰ ফলত পানী ব্যৱহাৰৰ অনুপযুক্ত হৈ পৰে আৰু মানুহ, প্ৰাণী আৰু পৰিৱেশৰ বাবে হানিকাৰক হয়।

২. কাৰণ: 

জল প্ৰদূষণৰ মুখ্য কাৰণসমূহ হ’ল—  

ক) মানৱসৃষ্ট কাৰণ: শিল্প-কল-কাৰখানাৰ পৰা ওলোৱা বৰ্জ্যৰ পৰা প্ৰদূষণ হয়। বিষাক্ত ৰাসায়নিক যেনে- লেড, মাৰ্কাৰি, আৰ্চেনিক আদি পানীলৈ সোমোৱাৰ ফলত জল প্ৰদূষণৰ সৃষ্টি হয়। তেল, প্লাষ্টিক, ডিটাৰজেণ্ট আদিয়ে পানী দূষিত কৰে।  

খ)কৃষিকাৰ্য: কীটনাশক, ৰাসায়নিক সাৰ আদি পানীৰ সৈতে মিহলি হৈ জলজ জীৱৰ বাবে বিষাক্ত হয়।  

গ)গৃহস্থালী আৰু নগৰীয়া বৰ্জ্য:  

     মল-মূত্ৰ, প্লাষ্টিক, ফেলনা পানীৰ উৎসত পৰে (যেনে নদী, হ্ৰদ)।  

ঘ)তেল প্ৰদূষণ: জাহাজৰ পৰা তেল গলি পানীত পৰি পানী প্ৰদূষণৰ সৃষ্টি কৰে।  

ঙ) প্ৰাকৃতিক কাৰণ : ভূমিস্খলন বা বানপানীৰ ফলত পানী অপৰিষ্কাৰ হৈ পৰে। মাটি, গছ-গছনি আদি পানীত পৰি পানী ঘোলা কৰে আৰু পানী প্ৰদূষণ হ'ব ধৰে।  

 চ)জৈৱিক প্ৰক্ৰিয়া: পানীত থকা জীৱৰ মৃত দেহ বা গেলন প্ৰক্ৰিয়াই পানীৰ অক্সিজেন কমাই দিয়ে।  

৩. প্ৰভাৱ:

স্বাস্থ্যত: ইয়াৰ ফলত ডায়েৰিয়া, কলেৰা, টাইফয়েড আদি পানীৰ দ্বাৰা সঞ্চাৰিত ৰোগৰ বৃদ্ধি পায়।  

দীৰ্ঘম্যাদী ৰোগ: কিডনি নষ্ট, কাৰ্কিনোজেনিক ৰোগ (যেনে ক্যান্সাৰ) ৰাসায়নিক প্ৰদূষণৰ বাবে হোৱা দেখা যায় ।  

পৰিৱেশত: জলজ জীৱ যেনে -মাছ, কাছ আদি মৃত্যু হয় কেৱল বিষাক্ত পদাৰ্থৰ বাবে, তদুপৰি উদ্ভিদো এনে কাৰণত মৰা দেখা যায়।  

ইউট্ৰ’ফিকেশ্যন: ৰাসায়নিক সাৰৰ পৰা পানীত শেলাই বৃদ্ধি হৈ অক্সিজেন কমাই দিয়ে যাৰ ফলত পানীৰ জীৱকূল বিপদৰ সন্মূখীন হয়।  

খাদ্য শৃংখলত প্ৰভাৱ: দূষিত পানীৰ মাছ বা শস্য মানুহে খোৱাৰ ফলত বিষাক্ৰিয়া হয়।  

অৰ্থনীতিত:  

পানী শোধনৰ বাবে ব্যয় বৃদ্ধি হয় ।

মৎস্য আৰু কৃষি উদ্যোগত ক্ষতি হ'ব পাৰে।

৪. প্ৰতিৰোধৰ উপায়:  

ব্যক্তিগত পৰ্যায়ত:  

প্লাষ্টিক আৰু অপৰিষ্কাৰ বস্তু পানীত পেলোৱাৰ পৰা বিৰত থাকিব লাগিব। কীটনাশক আৰু ৰাসায়নিক সাৰৰ ব্যৱহাৰ কমাব লাগিব। 

সমাজ আৰু চৰকাৰী পৰ্যায়ত:  

বৰ্জ্য পানী শোধন কৰিবলৈ শোধনাগাৰৰ (Sewage Treatment Plant) স্থাপনৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগে। 

কঠোৰ নীতি প্ৰয়োগ : কল-কাৰখানাৰ বাবে শোধন নকৰাকৈ পানী নিষ্কাশন নিষিদ্ধ কৰা।  

পুনৰ্ব্যৱহাৰ: পানী ৰিসাইক্লিং কৰি কৃষি বা শিল্পত ব্যৱহাৰৰ ব্যৱস্থা কৰা।  

সচেতনতা: জল সংৰক্ষণ আৰু প্ৰদূষণ ৰোধৰ বাবে জনসচেতনতা কাৰ্যসূচী লোৱা।  

প্ৰাকৃতিক সমাধান:  

ৱেটলেণ্ড সংৰক্ষণ: স্বাভাৱিকভাৱে পানী শোধন কৰিব পৰা জলাশয়ৰ ব্যৱস্থা কৰা। প্ৰাকৃতিক ভাৱে প্ৰাপ্ত জলাশয়, বিল,হ্ৰদ আদিত যিকোনো জাৱৰ-জোঁথৰ পেলোৱাত নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰা।

বনাঞ্চল বৃদ্ধি: গছৰ শিপাই মাটিৰ ক্ষয় ৰোধ কৰি পানী ঘোলা হোৱা কমায়।  

          জল প্ৰদূষণে সমগ্ৰ পৰিৱেশ আৰু মানৱ সমাজক প্ৰভাৱিত কৰে। ইয়াক ৰোধ কৰিবলৈ ব্যক্তি, সমাজ আৰু চৰকাৰৰ যুটীয়া প্ৰচেষ্টাৰ প্ৰয়োজন। পানীৰ টেকসই ব্যৱস্থাপনা আৰু দূষণ নিয়ন্ত্ৰণে ভৱিষ্যতৰ বাবে সুস্থ জলসম্পদ নিশ্চিত কৰিব।

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

গাখীৰ আৰু ভেণ্ডি একেলগে খালে কি হয় ? What happens if milk and okra are eaten together ?

What happens if milk and okra are eaten together?                                                          

🌹গাখীৰ আৰু ভেণ্ডি একেলগে খালে কি হয় ? লেখাটোৰ অন্তৰ্ভাগত পাব:-

          🚀 পাতনি 

          🚀 বৈজ্ঞানিক বাস্তৱতা 

          🚀 চিকিৎসকে কি কয়?

          🚀এই বিশ্বাসৰ উৎপত্তি ক'ৰ পৰা হৈছে

          🚀গুৰুত্বপূৰ্ণ উপদেশ

        শ্ৰী মতীয়ে ক'লে ভাত দিলোঁ। আজি কেৱল ভেণ্ডিৰ তৰকাৰী। লগত দাইল নাই। মই বোলো হ'ব গাখীৰৰ লিকুইড পেকট এটা আছে তাৰে সৈতে খাম। অন্য জুলৰ প্ৰয়োজন নাই। 'সেই সেই ভেণ্ডিৰ সৈতে গাখীৰ নাখায়! চালৰ ৰোগে দেখা দিয়ে।'- শ্ৰীমতীৰ উক্তি। অহ বুলি কৈ থৈ দিলোঁ। শুদাই নিকাই খাই উদৰটো পূৰালো যেন তেন। উপায় নাই কি বা হয় দেহত কি ঠিক! 

      অলপ আৰাম কৰোঁ বুলি ভাবোতেহে আকৌ মনলৈ আহিছে গাখীৰ আৰু ভেণ্ডিৰ কথা। তপতে তপতে মোবাইল খুলি ক'ত কি পাওঁ ইণ্টাৰনেট খুচুৰাত লাগিলো। 

        পিছে আপুনি ভেণ্ডি (Ladies finger) আৰু গাখীৰ (Milk) একেলগে খালে কি ৰোগ হয় জানেনে ? পৰম্পৰাগত ধাৰণাৰ পৰা গঢ় লৈ উঠা বিশ্বাস অনুসৰি এই দুয়োবিধ একেলগে খালে চালৰ ৰোগ হয় হেনো। আয়ুৰ্বেদিক সকলৰ মতেও একেই ধাৰণা প্ৰচলিত। প্ৰকৃততে এই ধাৰণা কিমান দূৰ সত্য ? এই সম্পৰ্কে জানিবলৈ অনলাইন আৰু অফলাইনত তথ্য বিচাৰিছিলো। অফলাইনত পোৱা তথ্য অনুসৰি ভেণ্ডি (Ladies finger/Okra) আৰু গাখীৰ (Milk) একেলগে খোৱাৰ সৈতে কোনো ৰোগৰ প্ৰমাণিত বৈজ্ঞানিক সম্পৰ্ক নাই । আধুনিক চিকিৎসা বিজ্ঞান (Allopathy) আৰু পুষ্টিবিজ্ঞানৰ মতেও এইটো কোনো প্ৰমাণিত সত্য নহয়। এই ধাৰণাটো এটা প্ৰচলিত ভ্ৰান্ত ধাৰণা (Myth), বিশেষকৈ ভাৰতীয় উপমহাদেশত। অনলাইনৰ তথ্যও সদৃশ পোৱা গ'ল। গতিকে তাৰে যোৰা-টাপলি মাৰি তলৰ লেখাটো সৃষ্টি কৰা হ'ল। আহকচোন চাও -

"ভেণ্ডি-গাখীৰৰ সংমিশ্ৰণে কোনো ৰোগ সৃষ্টি নকৰে। আপুনি নিৰ্ভয়ে খাব পাৰে যদি কোনো নিৰ্দিষ্ট অসহিষ্ণুতা নাথাকে।"

বৈজ্ঞানিক বাস্তৱতা :

1. কোনো ৰাসায়নিক বিক্ৰিয়া নহয় :  

   ভেণ্ডি আৰু গাখীৰ একেলগে খালে শৰীৰত কোনো বিৰূপ ৰাসায়নিক বিক্ৰিয়া (যেনে বিষাক্ত পদাৰ্থ সৃষ্টি) নহয়। দুয়োটা পৃথকভাৱে অতি পুষ্টিকৰ খাদ্য।

2. শ্বেতী ৰোগ বগা বেমাৰ (Vitiligo)ৰ লগত সম্পৰ্ক নাই :  

   কিছুমানে বিশ্বাস কৰে যে এই সংমিশ্ৰণে ছালৰ বৰণ সলনি কৰে বা শ্বেতী ৰোগৰ সৃষ্টি কৰে। কিন্তু ইয়াৰ কোনো চিকিৎসা-বৈজ্ঞানিক প্ৰমাণ নাই । শ্বেতী হোৱাৰ কাৰণ হ'ল অট'ইমিউন ইছ্যু, বংশগত (জিনিয়টিক) বা অন্যান্য কাৰক, খাদ্যৰ সংমিশ্ৰণ নহয়।

3. পাচনত অসুবিধা হ'ব পাৰে :  

    যদি কোনো লোকৰ গাখীৰত অসহিষ্ণুতা (Lactose Intolerance) থাকে, তেন্তে গাখীৰ খালে পেট ফুলা, গেছ বা ডায়েৰিয়া হ'ব পাৰে। কিন্তু এইটো ভেণ্ডিৰ সৈতে জড়িত নহয়।

    ভেণ্ডিত থকা ফাইবাৰে কিছুমানৰ পেটত অস্বস্তি কৰিব পাৰে, কিন্তু গাখীৰৰ সৈতে ইয়াৰ বিশেষ সম্পৰ্ক নাই।

চিকিৎসকে কি কয় ?

 ‌‌ গাখীৰ আৰু ভেণ্ডি একেলগে খোৱাৰ ক্ষেত্ৰত কোনো বৈজ্ঞানিকভাৱে প্ৰমাণিত ক্ষতি নথকাৰ সপক্ষে আধুনিক চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ স্পষ্ট মতামত আছে। যদিও এই সংমিশ্ৰণৰ বিৰুদ্ধে পৰম্পৰাগত বিশ্বাস আছে, কোনো বিশ্বখ্যাত চিকিৎসক বা গৱেষণা সংস্থাই ইয়াক সমৰ্থন নকৰে। WHO, NIH, peer-reviewed journals আদিৰ তথ্যইও কয় যে ভেণ্ডি আৰু গাখীৰ একেলগে খালে দেহত কোনো ক্ষতি নহয়। ভাৰতীয় আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় স্তৰৰ বহু চিকিৎসক/বিশেষজ্ঞৰ মতামতৰ মতে ইয়াৰ কোনো পাৰ্শ্বক্ৰিয়া নাই। 

 ১. ৰুজুটা ডিৱেকাৰ ( Rujuta Diwekar):

   ভাৰতৰ এগৰাকী বিখ্যাত পুষ্টিবিদ আৰু প্ৰশিক্ষিত ব্যায়াম বিশেষজ্ঞ হ'ল ৰুজুটা ডিৱেকাৰ।

    তেওঁ ইণ্ডিয়ান চুপাৰফুডছ আদি গ্ৰন্থত স্পষ্টকৈ উল্লেখ কৰিছে যে 'গাখীৰ-শাকপাচলি'ৰ সংমিশ্ৰণে দেহত কু-প্ৰভাৱ পেলায় বুলি কৰা ধাৰণা বৈজ্ঞানিকভাৱে ভুল। তেওঁৰ মতে, অসমীয়া/ভাৰতীয় খাদ্যৰ সংমিশ্ৰণ (যেনে: তিতাকেৰেলা আৰু গাখীৰ, ভেণ্ডি আৰু গাখীৰ)ৰ প্ৰতি শৰীৰৰ সহনশীলতা ব্যক্তিৰ বিপাকৰ(মেটাবলিজম) ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে, ইয়াৰ কোনো সাৰ্বজনীন নিয়ম নাই।

২/ডাঃ এডুয়াৰ্ডো ভিলামৰ(Dr. Eduardo Villamor):

       আমেৰিকাৰ মিচিগান ৰাজ্যত অৱস্থিত মিচিগান বিশ্ববিদ্যালয়ৰ এপিডেমিঅ'লজী বিভাগৰ অধ্যাপক আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পুষ্টি গৱেষক হ'ল ডাঃ এডুয়াৰ্ডো ভিলামৰ।  

    তেওঁৰ গৱেষণাৰ মতে (American Journal of Clinical Nutrition ত প্ৰকাশিত) খাদ্য সংমিশ্ৰণৰ পৌৰাণিক নিষেধাজ্ঞাৰ সৈতে পুষ্টি শোষণৰ কোনো প্ৰমাণিত সংঘৰ্ষ নাই। বিশেষকৈ, গাখীৰৰ কেলছিয়াম আৰু শাক-পাচলিৰ পুষ্টি একেলগে হজম হ’ব পাৰে। গাখীৰ আৰু ভেণ্ডিৰ সংমিশ্ৰণ ঘটাই খালে দেহৰ কোনো অপকাৰ নহয়।

এই বিশ্বাসৰ উৎপত্তি ক'ৰ পৰা হৈছে ?

     এই ধাৰণাটোৰ উৎপত্তি হৈছে খাদ্য সংযোজনৰ পৰম্পৰাগত নীতি (Food Combination Theories) আৰু লোকবিশ্বাসৰ পৰা। কিছুমান আয়ুৰ্বেদিক আৰু স্থানীয় পৰম্পৰাগত ধাৰণামতে এনে সংমিশ্ৰণ খাদ্যক বিৰুদ্ধখাদ্য (বিৰোধী খাদ্য) বুলি কোৱা হয়, কিন্তু আধুনিক বিজ্ঞানে ইয়াক সমৰ্থন নকৰে।

 গুৰুত্বপূৰ্ণ উপদেশ:

     

     ভেণ্ডিত ভিটামিন-কে, ফাইবাৰ, এণ্টিঅক্সিডেণ্ট আদি উপাদান সমৃদ্ধ হৈ থাকে, একেদৰে গাখীৰত কেলছিয়াম আৰু প্ৰ'টিন উপলব্ধ । দুয়োবিধেই স্বাস্থ্যৰ বাবে অতি পুষ্টিকৰ খাদ্য হিচাপে বিবেচিত।

      যদি আপুনি এই দুয়োবিধ একেলগে খোৱাৰ পাছত অস্বস্তি অনুভৱ কৰে বা পেটৰ অসুবিধাই দেখা দিয়ে, তেন্তে চিকিৎসকৰ মতে ব্যক্তিগত দৈহিক অসহিষ্ণুতা বা এলাৰ্জিৰ কাৰণ হ'ব পাৰে। এনে ক্ষেত্ৰত চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ লোৱা উচিত।

   গুৰুত্ব সহকাৰে কবলৈ গ'লে খাদ্যৰ ক্ষেত্ৰত বৈজ্ঞানিক সত্য আৰু ব্যক্তিগত শৰীৰৰ প্ৰতিক্ৰিয়ালৈ মনোযোগ দিব লাগে, লোকবিশ্বাস বা অনুমানভিত্তিক ভয়ক নহয়। কিন্তু পৰিলক্ষিত হয় আমাৰ সমাজত বৈজ্ঞানিক সত্যক পিছ পেলাই লোকবিশ্বাসহে বেছি গুৰুত্ব দিয়া হয়। যাৰ ফলত আমি শাৰীৰিক দূৰ্বলতাৰ দৰে কাৰক সমূহৰ সন্মূখীন হ'বলগীয়াত পৰো।

গুৰুত্বপূৰ্ণ দাবীসমূহৰ উৎস:

1. WHO (বিশ্ব স্বাস্থ্য সংস্থা) ৰ মতে,  

   "No scientific evidence supports avoiding milk with vegetables like okra. Such beliefs are cultural, not medical." 

   [উৎস: WHO Report on Traditional Food Practices, 2018]

2. ICMR (ভাৰতীয় চিকিৎসা গৱেষণা পৰিষদ) ৰ Dietary Guidelines for Indians -ত কোৱা হৈছে:  

"Combinations like milk + vegetables are safe unless an individual has specific allergies." 

   [উৎস: ICMR-NIN, 2020]

3. Harvard T.H. Chan School of Public Health ৰ পুষ্টি বিভাগে স্পষ্ট কৰিছে:  

"No physiological mechanism prevents digesting milk with non-citrus vegetables."

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

সন্ত্ৰাসবাদ আৰু পাকিস্তান: এক নিৰপেক্ষ আলোচনা। Terrorism and Pakistan: A fair negotiation.

      সন্ত্ৰাসবাদ আৰু পাকিস্তান: এক নিৰপেক্ষ বিশ্লেষণ।  Terrorism and Pakistan: A Natural Analysis.

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

-------------------------------------------------------------------

          সন্ত্ৰাসবাদ আৰু পাকিস্তান শব্দৰ অৰ্থ ফঁহিয়াই চালে দেখা যায় যে ইহঁতৰ এটা আনটোৰ মাজত থকা অৰ্থ সম্পূৰ্ণ বিপৰীত। ইয়াৰ সম্পৰ্কে বিশদভাৱে জানিবলৈ হ'লে আমি ইহঁতৰ অৰ্থ ফঁহিয়াই চোৱাত বাদে গন্ত্যন্তৰ নাই। ইহঁত অৰ্থগত দিশৰ পৰা পৃথক হ'লেও বৰ্তমানৰ প্ৰেক্ষাপটত ইহঁতৰ কাৰ্যগত কোনো পাৰ্থক্য দেখা নাই। গতিকে বুজিবলৈ কিছু নিৰপেক্ষ মনোভাৱেৰে আলোচনা আগবঢ়াবলৈ প্ৰয়াস কৰিছোঁ।

       সন্ত্ৰাসবাদ বুলিলে থোৰতে ক'ব পাৰি যে ই এক ভয় বা হিংসাত্মক আচৰণ প্ৰদৰ্শন কৰা কাৰ্য। অৰ্থাৎ ই এক হিংসাত্মক কাৰ্য বা নীতি যাৰ জৰিয়তে ভয়, আতংক বা বলপ্ৰয়োগৰ দ্বাৰা ৰাজনৈতিক, ধৰ্মীয় বা সামাজিক উদ্দেশ্য সাধন কৰা হয়। ইয়াক সাধাৰণতে সংগঠিত গোট বা ব্যক্তিয়ে নিৰ্দোষ লোক, চৰকাৰ বা কোনো নিৰ্দিষ্ট শ্ৰেণীৰ লোকৰ ওপৰত প্ৰয়োগ কৰে। ইয়াত মানৱতা নামৰ গুণক জ্বলাঞ্জলি দিয়া হয়। মানৱতাক ভেঙুচালি কৰা হয়। ভয়, ভাবুকি, হঠকাৰী চিন্তা, নানা কুটাঘাত,প্ৰৱঞ্চনা আদিৰ জৰিয়তে সমাজত সন্ত্ৰাসৰ বিষবাষ্প বিয়পায় অস্থিৰতাৰ পৰিৱেশ সৃষ্টি কৰিব বিচৰা হয়।

      আনহাতে পাকিস্তান শব্দৰ অৰ্থ সুকীয়া। পাকিস্তান শব্দৰ অৰ্থ হ'ল পৱিত্ৰ ভূমি । যি অঞ্চলত পৱিত্ৰ কৰ্ম চলে, যি অঞ্চলৰ ভূমিক পৱিত্ৰ বুলি গণ্য কৰা হয় সেয়ে হ'ল পাকিস্তান। শব্দটো উৎপত্তি হৈছে উৰ্দু আৰু পাৰ্চী ভাষাৰ পৰা। উৰ্দু আৰু পাৰ্চী ভাষাত 'পাক' মানে পৱিত্ৰ বা শুচি অঞ্চল আৰু 'স্থান' মানে ভূমি বা অঞ্চল। উল্লেখযোগ্য যে ১৯৩৩ চনত চৌধুৰী ৰহমত আলী নামৰ এজন ছাত্ৰই 'Pakistan' নামটো প্ৰস্তাৱ কৰিছিল। তেওঁ এই নামটোত ভাৰতৰ মুছলমান-অধ্যুষিত অঞ্চলসমূহৰ প্ৰতীকী অৰ্থ সন্নিৱিষ্ট কৰিছিল । অৰ্থাৎ পঞ্জাবৰ (Punjab) P আখৰ , আফগানিয়াৰ (Afghania , সীমান্ত প্ৰদেশ) A আখৰ, 

কাশ্মীৰৰ (Kashmir) K আখৰ, 

সিন্ধ (Sindh) ৰৰ S আখৰ আৰু 

বেলুচিস্তান (Balochistan)ৰ TAN ক লৈ সৃষ্টি কৰিছিল Pakistan বা পাকিস্তান শব্দৰ। এই তথ্য গুগলৰ প্ৰতিটো পৃষ্ঠাতে উপলব্ধ। এইদৰে পাকিস্তান নামটোৱে এক নিৰ্দিষ্ট ভৌগলিক অঞ্চলক সাঙুৰি লয় আৰু ধৰ্মীয় দৃষ্টিকোণৰ ফালৰ পৰা পৱিত্ৰতাক বুজায়।

    

সন্ত্ৰাসবাদৰ সমানে পাকিস্তান জগৰীয়া, কিন্তু কিয়?

        সন্ত্ৰাসবাদৰ চৰিত্ৰ যেনেধৰণৰ, ঠিক একেধৰণৰ চৰিত্ৰ জনমানসত প্ৰকাশিত হৈছে পাকিস্তানৰ। সন্ত্ৰাসবাদক ৰক্ষণাবেক্ষণ দিয়া কাৰ্য আৰু সন্ত্ৰাসবাদী কাৰ্যকলাপ কৰা প্ৰায় সদৃশ কথা। যিটো বৰ্তমান পাকিস্তানে অহৰহ কৰি আহিছে। পাকিস্তানৰ স্বাধীনতাৰ ঠিক পৰৱৰ্তী সময়ৰ পৰাই সন্ত্ৰাসবাদক ৰক্ষণাবেক্ষণ দিয়াৰ সম্পৰ্কত পাকিস্তান বিশ্বৰ বিভিন্ন মহলৰ সমালোচনাৰ সম্মুখীন হৈ আহিছে। তথাপিও পাকিস্তানে সন্ত্ৰাসবাদক ৰক্ষণাবেক্ষণ দিবলৈ এৰা নাই। ভাৰতৰ সৈতে কাৰগিল যুদ্ধ , সময়ে অসময়ে গুলা-বাৰুদ,মৰ্টাৰ আদি নিক্ষেপ কৰি সন্ত্ৰাসবাদৰ চৰিত্ৰ অক্ষুণ্ণ ৰাখি আহিছে। আনকি পাকিস্তানৰ কু-চক্ৰান্ততে পাকিস্তানৰ সন্ত্ৰাসবাদীয়ে বিগত বৰ্ষত ভাৰতৰ নতুন দিল্লীস্তিত তাজ হোটেলত শ শ নিৰপৰাধী মানুহক হত্যা কৰিছিল। যোৱা কেইদিনমানৰ আগতে পেহেলগামত সংঘটিত ২৮জন নিৰপৰাধী লোকৰ হত্যাকাণ্ডও পাকিস্তানৰ সমৰ্থনপুষ্ট সন্ত্ৰাসবাদীৰ বৰ্বৰ এক ঘৃণনীয় কাৰ্য যাক সকলোৱে ভালদৰে জ্ঞাত। কিন্তু কি কাৰণত ভাৰতৰ সৈতে ইমান শত্ৰুতা ? ইয়াৰ মূল কাৰণ হৈছে ভূ-স্বৰ্গ কাশ্মীৰ। লগতে ৰাজনৈতিক অস্থিৰতা, ধৰ্মীয় উন্মাদনা ,সামাজিক অসমতা , বৈদেশিক হস্তক্ষেপ , দৰিদ্ৰতা আৰু ন্যায়হীনতা আদিৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰিব পাৰি।

       আগতে কৈছোঁ,পাকিস্তানে সন্ত্ৰাসবাদক ৰক্ষণাবেক্ষণ দিয়াৰ অভিযোগ বহু বছৰৰ পুৰনা। বিশেষকৈ ১৯৭০ দশকৰ পৰা পাকিস্তানৰ ওপৰত সন্ত্ৰাসবাদেৰে সম্পৰ্ক ৰক্ষা কৰাৰ কথা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মহলত উত্থাপিত হৈ আহিছে। ইয়াৰ মূল কাৰণ হ’ল ভাৰত, আফগানিস্তান আৰু অন্যান্য অঞ্চলত প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰাৰ বাবে কিছু সন্ত্ৰাসবাদী গোটক পাকিস্তানে সমৰ্থন কৰা। 

       অৰ্থগত দিশৰ পৰা পাকিস্তানৰ চৰিত্ৰ যি,তাক পাকিস্তানে কেতিয়াবাই হেৰুৱালে। ভ্ৰাতৃ, মিত্ৰ আদিৰ দৰে শব্দ তেওঁলোকৰ মতে অৰ্থহীন। মানুহক হত্যা কৰা যেন তেওঁলোকৰ এটা নৈমিত্তিক পেচা ! সেয়ে মানুহ হত্যা কৰিবলৈ তেওঁলোকে কুণ্ঠাবোধ নকৰে। তেনে এক বিষময় বাতাবৰণকেই আমি দেখিবলৈ পাইছোঁ। 

সন্ত্ৰাসবাদ আৰু ইয়াৰ ভৱাবহতা : 

       সন্ত্ৰাসবাদক আমি কোনো কাৰণতেই সমৰ্থন কৰা উচিত নহয়। সন্ত্ৰাসবাদে যে এক ভয়াবহ পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰে তাক দুনাই কোৱাৰ নিষ্প্ৰয়োজন। যিকোনো 

দেশৰ অৰ্থনীতি দুৰ্বল কৰাত সন্ত্ৰাসবাদ অতিকৈ লেতেৰা এক আহিলা। সন্ত্ৰাসবাদৰ ফলত মানৱীয় জীৱনৰ বিস্তৰ ক্ষতি, সমাজত বিভেদ আৰু অবিশ্বাসৰ সৃষ্টি, আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সম্পৰ্কত অৱনতি আদিৰ দৰে কু-প্ৰভাৱ পৰে। ইয়াৰ ফলত দেশ এখনৰ শান্তিৰ কাঠগৰাত কুঠাৰাঘাত কৰে। 

     সাম্প্ৰতিক সময়ত পাকিস্তানৰ সমৰ্থনপুষ্ট সন্ত্ৰাসবাদী সংগঠনসমূহ হৈছে -আল-কায়দা, আইএছআইএছ (ISIS), লস্কৰ-ই-তোইবা আদিয়ে প্ৰধান। এই সংগঠনবোৰৰ মূল বৈশিষ্ট্যই হৈছে - হিংসাত্মক আক্ৰমণ, মনস্তাত্ত্বিক আতংকৰ সৃষ্টি, ৰাজনৈতিক অস্থিৰতা, ধৰ্মীয় অস্থিৰতা সৃষ্টি, নিৰ্দোষী লোকৰ হত্যা কৰা আদি। ১৯৭০ চনৰ আৰম্ভণিৰে পৰা পাকিস্তানৰ ছত্ৰছাঁয়াত সন্ত্ৰাসবাদীয়ে পাকিস্তানত নিগাজীকৈ অৱস্থান গ্ৰহণ কৰি আহিছে। 

         অতীত বৰ নিষ্ঠুৰ। ই আমাক ঘটনাৰ ক্ৰমবোৰ সোঁৱৰাই থাকে। ১৯৭৯-১৯৮৯ চনত হৈছিল আফগান যুদ্ধ। তেতিয়া ছোভিয়েট ইউনিয়নৰ বিৰুদ্ধে আফগান মুজাহিদীনক আমেৰিকা আৰু পাকিস্তানে সমৰ্থন আগবঢ়াইছিল। অৰ্থাৎ আমেৰিকাও এনে এখন দেশ যিয়ে নিজৰ কু-চৰিত্ৰ সময়ে সময়ে প্ৰকাশ কৰি থাকে। অলপতে অপাৰেশ্যন সিন্ধুৰ সময়ত আমেৰিকাই পাকিস্তানক সমৰ্থন কৰি পুনৰ তেওঁলোকৰ সন্ত্ৰাসবাদী চৰিত্ৰ পৰিস্ফুতিত কৰিলে। 

       পাকিস্তানৰ ISI (ইণ্টাৰ-চাৰ্ভিচেছ ইন্টেলিজেন্স) য়ে মুজাহিদীনক প্ৰশিক্ষণ, অস্ত্ৰ আৰু ধন যোগান ধৰাৰ অভিযোগ এতিয়াৰ নহয়। পাকিস্তানৰ আই-এছ-আইৰ মদতপুষ্টত জন্ম হৈছিল তালিবান আৰু আলকায়দাৰ দৰে মাৰাত্মক গোট বা জেহাদীৰ উৎপত্তি হৈছিল। জেহাদী বা জিহাদী শব্দৰ অৰ্থ হ'ল সংগ্ৰাম বা প্ৰচেষ্টা। ইছলামিক পৰিভাষাত জিহাদৰ দুটা মূল অৰ্থ আছে : প্ৰথমটো হ'ল - আধ্যাত্মিক সংগ্ৰাম। ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে নিজৰ মনৰ কু-প্ৰবৃত্তি, অহংকাৰ আৰু পাপৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰা। দ্বিতীয়টো হ'ল- বাহ্যিক সংগ্ৰাম। ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে অন্যায়, অত্যাচাৰ বা ইছলামৰ বিৰুদ্ধে হোৱা আক্ৰমণৰ বিৰুদ্ধে আত্মৰক্ষামূলক যুদ্ধ। 

      এই যুদ্ধ ধৰ্মীয় সংগ্ৰামী, আধ্যাত্মিক যোদ্ধা বা সশস্ত্ৰ যুঁজাৰু হ’ব পাৰে । কিন্তু ইছলামৰ মৌলিক শিক্ষাত জিহাদৰ অৰ্থ হিংসাত্মক নহয়, বৰঞ্চ ন্যায় আৰু শান্তিৰ বাবে যুঁজ দিয়াহে বুজায়। 

     গতিকে জেহাদী শব্দই সাধাৰণতে জিহাদত জড়িত ব্যক্তি বা জিহাদৰ সমৰ্থকক বুজায়। কিন্তু আধুনিক সময়ত এই শব্দটোৰ অপব্যৱহাৰ হৈ কিছু চৰম মূহুৰ্তত উপনীত হৈছে। এতিয়া এই শব্দ 'সশস্ত্ৰ সংগ্ৰামী' বা 'উগ্ৰপন্থী' বুলি ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ইয়াৰ বাবে ইছলামিক পণ্ডিত সকলে কয় যে জিহাদৰ মূল উদ্দেশ্য হ'ল ন্যায়, শান্তি আৰু আত্মৰক্ষা—নিজৰ ধৰ্ম ৰক্ষা কৰা, অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে থিয় দিয়া, কিন্তু নিৰীহ লোকৰ বিৰুদ্ধে হিংসা নহয়। কিন্তু বাস্তৱত আমি ইয়াৰ বিপৰীত দৃশ্যহে দেখি আহিছোঁ। এই সমস্ত চৰিত্ৰ পাকিস্তানৰ গাত বিদ্যমান।

        ১৯৯০ ৰ দশকত পাকিস্তানে কাশ্মীৰত ভাৰত বিৰোধী গোট 'লস্কৰ-ই-তৈবা', 'জৈশ-ই-মহম্মদ' দৰে কুখ্যাত সন্ত্ৰাসবাদীক সমৰ্থন কৰিছিল। আনকি তালিবানক সহায় কৰি আফগানিস্তানত চৰকাৰ গঠনতো পাকিস্তানে মুখ্য ভূমিকা লৈছিল।

     পাকিস্তানে এনেদৰে বিগত প্ৰায় ৫০ বছৰ ধৰি কৌশলগতভাৱে সন্ত্ৰাসবাদক ব্যৱহাৰ কৰি আহিছে, যদিও আনুষ্ঠানিকভাৱে ইয়াৰ নিষেধাজ্ঞা আছে। 

       সদৌ শেষত কও, ভাৰত চৰকাৰে সন্ত্ৰাসবাদৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ কঠোৰ আইন গ্ৰহণ কৰক । এয়া সময় সমাগত। কেইটামান গুৰুত্বপূৰ্ণ দিশ আগবঢ়ালোঁ -

ক) আইনী ব্যৱস্থা গ্ৰহণ: সন্ত্ৰাসবাদৰ বিৰুদ্ধে কঠোৰ আইন প্ৰণয়ন আৰু ইয়াৰ সঠিক প্ৰয়োগ কৰাৰ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা উচিত। সন্ত্ৰাসবাদী কাৰ্যকলাপত জড়িত ব্যক্তিসকলৰ বিৰুদ্ধে দ্ৰুত বিচাৰ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা জৰুৰী। তদুপৰি সন্ত্ৰাসবাদী সংগঠনসমূহৰ বিত্তীয় উৎস , যেনে হাওলা, মাদক দ্ৰব্যৰ সৰবৰাহ, ক্ৰিপ্টো কৰেন্সি আদিৰ দৰে বিত্তীয় উৎসসমূহ বন্ধ কৰিবলৈ কঠোৰ ব্যৱস্থা ল'ব লাগে । অসমৰ বিভিন্ন ঠাইত ড্ৰাগছ,আফিং আদি অবৈধ সৰবৰাহ আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত হোৱা ড্ৰাগছৰ সৰবৰাহ ইয়াৰ জ্বলন্ত উদাহৰণ।

খ) আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সহযোগিতা বৃদ্ধি : সন্ত্ৰাসবাদৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিবলৈ বিভিন্ন ৰাষ্ট্ৰৰ মাজত তথ্য বিনিময়, যুটীয়া কাৰ্য্যকলাপ আৰু কূটনৈতিক সহযোগিতা বৃদ্ধি কৰিব লাগে । ইয়ে সন্ত্ৰাসবাদ নিৰ্মূল কৰণত সহায় কৰিব।

ৰাষ্ট্ৰসংঘ আৰু অন্যান্য আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সংস্থাৰ সৈতে কাম কৰি সন্ত্ৰাসবাদী সংগঠনসমূহৰ বিৰুদ্ধে নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰিলে এটা উত্তম ফল পোৱা যাব 

 । 

গ) সামৰিক আৰু নিৰাপত্তা ব্যৱস্থা শক্তিশালী কৰা অতিকৈ প্ৰয়োজন। সন্ত্ৰাসবাদীৰ আক্ৰমণ ৰোধ কৰিবলৈ সীমান্ত সুৰক্ষা, কটকটীয়া গুপ্তচৰ ব্যৱস্থা আৰু সৈন্যবাহিনীৰ সক্ষমতা বৃদ্ধি কৰাটোত গুৰুত্ব দিয়া উচিত । আধুনিক প্ৰযুক্তি , যেনে- ড্ৰোনৰ ব্যৱস্থা, সাইবাৰ সুৰক্ষাৰ সহায়ত সন্ত্ৰাসবাদী কাৰ্যকলাপ চিহ্নিত কৰা আৰু ইয়াৰ বিৰুদ্ধে যাৱতীয় ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিব লাগে।

ঘ) সমাজ আৰু শিক্ষাৰ মাধ্যমত পৰিৱৰ্তন আনিবলৈ 

যুৱসমাজক সন্ত্ৰাসবাদৰ পৰা দূৰ ৰাখিবলৈ শিক্ষা প্ৰদান কৰা উচিত। কৰ্মসংস্থান আৰু সামাজিক সংহতিৰ প্ৰচাৰ কৰিও এই ধাৰা অক্ষুণ্ণ ৰাখিব পাৰি ।  

ধৰ্মীয় মৌলবাদ আৰু উগ্ৰপন্থী মতাদৰ্শৰ প্ৰতিৰোধ কৰিবলৈ সজাগতা আৰু সচেতনতা বৃদ্ধিৰ বাবে কাৰ্যসূচী বাধ্যতামূলক ভাৱে ল'ব লাগে ।  

       তদুপৰি অৰ্থনৈতিক বিকাশ আৰু সুৰক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত সচেতনতা বৃদ্ধিৰ দৰে যুগান্তকাৰী পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰক যাৰ জৰিয়তে এনে কুখ্যাত সন্ত্ৰাসবাদীক বিশ্বৰ পৰা নিপাত কৰিব পৰা যাব। যিবিলাক দেশে সন্ত্ৰাসবাদক সমৰ্থন আগবঢ়াই আহিছে সেইবিলাক দেশক বিশ্বত এঘৰীয়া কৰাৰ নীতি অৱলম্বন কৰা উচিত। সন্ত্ৰাসবাদ এক জটিল সমস্যা, যাৰ বাবে বহুমুখী আৰু দীৰ্ঘম্যাদী পৰিকল্পনাৰ প্ৰয়োজন। ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সহযোগিতাৰে ইয়াক পৰাস্ত কৰিব পাৰি।

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

প্ৰৱন্ধটো পঢ়ি চোৱাৰ বাবে আপোনাক অশেষ আন্তৰিক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছোঁ। লেখক: দুদুল সোণোৱাল। সজ উপদেশ আৰু সজ পৰামৰ্শ আগবঢ়াব বুলি আশা ৰাখিলোঁ।

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

    

 

🚀প্ৰাকৃতিক সম্পদ সংৰক্ষণ, জনসজাগতা আৰু বহনক্ষম জীৱনশৈলীত ব্যক্তিৰ ভূমিকা । The role of individuals in conservation of natural resources, public awareness and sustainable lifestyle.

🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾

       পৰিৱেশ আৰু প্ৰাকৃতিক সম্পদৰ সুৰক্ষা আজিৰ যুগৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰয়োজন। ইয়াৰ বাবে কেৱল চৰকাৰী নীতি বা সংস্থাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ নকৰি প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ সক্ৰিয় অংশগ্ৰহণো অপৰিহাৰ্য। এজন ব্যক্তিৰ দৈনন্দিন জীৱনশৈলী, সচেতনতা আৰু কৰ্মপন্থাই সমগ্ৰ সমাজত এক গভীৰ প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে। 

       সাম্প্ৰতিক সময়ত দেখা গৈছে চৰকাৰেও ছেগা-চোৰোকাকৈ হ'লেও প্ৰাকৃতিক সম্পদ সংৰক্ষণৰ ক্ষেত্ৰত যাৱতীয় ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিছে। ভাৰতবৰ্ষৰ চুকে-কোণে বৃক্ষৰোপণ অতি সন্তপৰ্ণে হ'লেও চলি আছে। অসম চৰকাৰে মহিলা সকলকো বৃক্ষৰোপণৰ ক্ষেত্ৰত উদ্বুদ্ধ কৰিছে। এয়া নিশ্চয় প্ৰাকৃতিক পৰিৱেশ সংৰক্ষণৰ ক্ষেত্ৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা। প্ৰকৃততে আমি প্ৰতিজন ব্যক্তিয়ে সমাজৰ তথা দেশৰ দায়িত্বৱান নাগৰিক হিচাপে এইক্ষেত্ৰত নিজেই সজাগ আৰু সচেতন হোৱা প্ৰয়োজনীয়তা আহি পৰিছে। 'এজোপা কাটিলে দুজোপা গছ ৰোপণ কৰা ' নীতিৰে আগবাঢ়িলেহে ধৰণী সেউজীয়া হোৱাত সহায়ক হ'ব। ইয়াৰ বিপৰীতে আগবাঢ়িলে কিন্তু গছ লগোৱাৰো কোনো অৰ্থ নাথাকিব। 

       পদ্মশ্ৰী 'বৃক্ষমানৱ যাদৱ পায়েঙ'ৰ কৰ্মক অনুসৰণ কৰি আমিও একোজন যাদৱ পায়েং হ'বলৈ চেষ্টা কৰিব লাগিব। তেতিয়াহে অৰণ্য সেউজীয়া হৈ থাকিব। গছ-গছনিয়ে অৰণ্য আৱৰি থাকিব। প্ৰকৃতিত সুস্থিৰতাই বিৰাজ কৰি মেঘে ধৰালৈ নমাই আনিব দোপালপিটা বৰষুণৰ ঢল। 

১. প্ৰাকৃতিক সম্পদ সংৰক্ষণত ব্যক্তিৰ কৰ্তব্য: 

         প্ৰাকৃতিক সম্পদ যেনে পানী, বায়ু, মাটি, অৰণ্য আদিৰ সদব্যৱহাৰ কৰাটো প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ নৈতিক দায়িত্ব আৰু কৰ্তব্যত পৰে। উদাহৰণস্বৰূপে—  

ক) পুন:ব্যৱহাৰ: পানী আৰু বিদ্যুৎৰ নিষ্ক্ৰিয় অপচয় ৰোধ কৰা, পুনৰ্ব্যৱহাৰযোগ্য শক্তি (যেনে সৌৰশক্তি)ৰ প্ৰয়োগ, আৰু প্লাষ্টিকৰ সলনি পৰিৱেশিক সহায়ক সামগ্ৰী (যেনে কাপোৰৰ বেগ) ব্যৱহাৰ কৰা আদিৰ দৰে কামবোৰ আমি নিষ্ঠা আৰু সততাৰে নকৰি প্ৰকৃতিৰ সম্পৰ্কে আনক দোষাৰোপ কৰি থাকি লাভ নাই।

খ)বৰ্জ্য দ্ৰব্য নিয়ন্ত্ৰণ: ৰিচাইক্লিং আৰু কম্পোষ্টিংৰ দ্বাৰা আৱৰ্জনা হ্ৰাস কৰা। অসমত উদ্যোগিক আৱৰ্জনা আৰু প্লাষ্টিক প্ৰদূষণ ৰোধ কৰাত ব্যক্তিগত প্ৰচেষ্টা গুৰুত্বপূৰ্ণ। পৰিলক্ষিত হয় যে অসমৰ প্ৰায়ভাগ উদ্যোগে আৱৰ্জনাৰ সঠিক নিষ্কাষণ নকৰে। ইয়াৰ প্ৰমান তিনিচুকীয়া জিলাৰ দুলিয়াজানলৈ যোৱা ঘাইপথৰ কাষৰ উদ্যোগিক আৱৰ্জনা বিলাক। এইবোৰে তাকে সোঁৱৰাই দিয়ে। নামৰূপৰ সাৰ কাৰখানাৰ পৰা নিৰ্গত বৰ্জ্য দিহিংত এৰি দিয়া হয়। ইয়াৰ ফলত যে বায়ুমণ্ডল দূষিত হয় তাক বুজাই কোৱাৰ নিষ্প্ৰয়োজন।

গ) স্থানীয় সম্পদৰ সংৰক্ষণ: অসমৰ জৈৱবৈচিত্ৰ্য (যেনে -হলৌ ,বান্দৰ, মানাহৰ চৰাই) ৰক্ষাৰ বাবে বনাঞ্চল ধ্বংসৰ বিৰোধিতা কৰা আৰু স্থানীয় উদ্ভিদ ৰোপণত অংশগ্ৰহণ কৰাত আমি সকলোৱে মনোনিবেশ কৰিব লাগিব। 

২. জনসজাগতা সৃষ্টিৰ মাধ্যম হিচাপে ব্যক্তি:  

    জ্ঞান আৰু সচেতনতাই সমাজৰ মনভাৱ পৰিবৰ্তন কৰিব পাৰে। এজন ব্যক্তিয়ে এই ক্ষেত্ৰত কৰিব পৰা কাৰ্য হ'ল—  

ক) শৈক্ষিক উদ্যোগ: সামাজিক মাধ্যম, স্থানীয় আলোচনা চক্ৰ, বা বিদ্যালয়ত পৰিৱেশ শিক্ষা প্ৰসাৰিত কৰাত সহায় কৰিব পাৰে। উদাহৰণস্বৰূপে, নদীৰ প্ৰদূষণ ৰোধৰ বাবে অসমৰ নদীসমূহৰ সুৰক্ষাৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা। নদী খনন কাৰ্যৰে গতিপথ সলনি কৰি ভৌগোলিক পৰিসীমা সন্তুলিত অৱস্থাত ৰখা। 

খ) আদৰ্শ হিচাপে নিজকে প্ৰতিষ্ঠিত কৰা: সেউজ আৰ্থিক অভ্যাস (যেনে চাইকেল চলোৱা, স্থানীয় খাদ্য কিনা) আদিৰ জৰিয়তে অন্যসকলক প্ৰেৰণা দিয়া।  

গ)সম্পৰ্ক গঠন: স্থানীয় সংগঠন, এনজিঅ’, বা যুৱ ক্লাবৰ সৈতে যুক্ত হৈ বৃক্ষৰোপণ, স্বচ্ছতা অভিযান আদিত অংশ লোৱা।  

৩. সম্পদৰ ন্যায়সঙ্গত ব্যৱহাৰ আৰু বহনক্ষম জীৱনশৈলী:  

          সম্পদৰ ন্যায্য বিতৰণ আৰু ভৱিষ্যত প্ৰজন্মৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ প্ৰতি সচেতন হ’লেই কেৱল বহনক্ষম উন্নয়ন সম্ভৱ। ইয়াৰ বাবে—  

ক) উপভোক্তা দায়িত্ব: বজাৰৰ পৰা নিৰ্বাচিত পণ্য যাতে ন্যায়সঙ্গত উৎপাদন প্রক্রিয়াৰে হয় (যেনে নৈতিক ফেশ্বন, অৰগেনিক খাদ্য আদি),সেই সম্পৰ্কত আমি উপভোক্তা হিচাপে সচেতন হ'ব লাগিব।

খ)অতিভোগৰ পৰিহাৰ: আৱশ্যকীয় বস্তুৰ বাহিৰে বেছি কিনা ৰোধ কৰি এক সৰল জীৱন-যাপনৰ প্ৰচাৰ কৰা। অসমৰ পৰম্পৰাগত জীৱনশৈলী (যেনে বাঁহৰ শিল্প, প্ৰাকৃতিক চিকিৎসা)ৰ পুনৰুজ্জীৱন ইয়াৰ এক উদাহৰণ।  

গ)নীতিৰ ৰূপায়নত আপোচ নকৰা: চৰকাৰক পৰিৱেশবান্ধৱী নীতি (যেনে প্লাষ্টিক নিষিদ্ধকৰণ, অৰণ্য সংৰক্ষণ) ৰূপায়ণৰ বাবে আমি চাপ সৃষ্টি কৰিব লাগে যাতে চৰকাৰে উচিত পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰে। তদুপৰি আমি দায়িত্বৱান নাগৰিক হিচাপে চুক বা চুবুৰী মিলি প্লাষ্টিক বৰ্জন আদিৰ দৰে প্ৰয়োজনীয় পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰিব পাৰোঁ।

উপসংহাৰ:

প্ৰকৃতিৰ সৈতে সামঞ্জস্য ৰাখি জীয়াই থকাটো এটা নৈতিক বাধ্যবাধকতা। প্ৰতিজন ব্যক্তিয়ে সৰু সৰু পদক্ষেপৰ জৰিয়তে—সংৰক্ষণ, সজাগতা আৰু ন্যায়ৰ ভেটিত—এক সুস্থ ভৱিষ্যত গঢ়িব পাৰে। অসমৰ দৰে সম্পদসমৃদ্ধ অঞ্চলত এই দায়িত্ব অধিক গুৰুত্বপূৰ্ণ, কিয়নো ইয়াৰ জৈৱবৈচিত্ৰ্য আৰু সম্পদেই হ’ল আমাৰ অস্তিত্বৰ ভেঁটি। সেয়েহে, "স্থানীয় চিন্তা, গোলকীয় কাৰ্য্য"ৰ নীতিৰে প্ৰতিজনে নিজৰ ভূমিকা পালন কৰা উচিত।

প্ৰৱন্ধটো পঢ়ি চোৱাৰ বাবে আপোনাক অশেষ আন্তৰিক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছোঁ।

- দুদুল সোণোৱাল।

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

  ২৩ ফেব্ৰুৱাৰী দিনটোৰ সম্পৰ্কে কিঞ্চিৎ ! What about the day of February 23 !

                  স্বামী বিবেকানন্দ 

🚀🚀আজি ২৩ তাৰিখ , দেওবাৰ। আজিৰ দিনটোৰ মহত্ত্বৰ বিষয়ে চমুকৈ আপোনালৈ জনালোঁ। ইতিহাস খুচুৰিলে পৰিলক্ষিত হয় আজিৰ দিনটো সাংস্কৃতিক বা ব্যক্তিগত দিশৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি বিখ্যাত নহ'লেও ইয়াৰ কিছু মহত্ব নথকাও নহয়। যদি এটা নিৰ্দিষ্ট তাৰিখ হিচাপে গণ্য কৰি আমি বিচাৰ কৰি চাও তেন্তে আমি দেখিম যে আজিৰ দিনটো কেইবাটাও সৰ-বৰ ঘটনাৰে সংপিক্ত হৈ আছে । বিশ্বৰ চুকে কোণে ২৩ তাৰিখত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য ঘটনা হ’ল :

১/ ২৩ জানুৱাৰী, ১৯৫৭ চনত আমেৰিকাৰ প্ৰথম কুৱাহ’গা নদীৰ জুই লাগিছিল, যিয়ে পৰিৱেশ আন্দোলনক উৎসাহিত কৰিছিল।

২/ ২৩ ফেব্ৰুৱাৰী , ১৯৪৫ চনত আমেৰিকাৰ সৈন্যই ইৱ’ জিমাত আমেৰিকাৰ পতাকা স্থাপন কৰিছিল, এয়া আছিল দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ এটা বিখ্যাত মুহূর্ত।

৩/ ২৩ জুলাই , ১৯৫২ চনত ইজিপ্তৰ বিপ্লৱৰ ফলত ৰজা ফাৰুক ক্ষমতাৰ পৰা আঁতৰিব লগা হৈছিল।

৪/ ২৩ ছেপ্টেম্বৰ, ১৮৪৬ চনত 'জোহান গাল' নামৰ বিজ্ঞানী গৰাকীয়ে নেপচুন গ্ৰহ আৱিষ্কাৰ কৰিছিল।

৫/ ২৩ ডিচেম্বৰ, ১৯৭২ চনত নিকাৰাগুৱাত ভূমিকম্পত ১০,০০০ লোকৰ মৃত্যু হৈছিল। উল্লেখ্য যে নিকাৰাগুৱা (Nicaragua) মধ্য আমেৰিকা মহাদেশৰ ভিতৰত অৱস্থিত এখন দেশ। ইয়াৰ উত্তৰে হণ্ডুৰাছ, দক্ষিণে কোষ্টা ৰিকা, পশ্চিমে প্ৰশান্ত মহাসাগৰ আৰু পূবে কেৰিবিয়ান সাগৰ অৱস্থিত। নিকাৰাগুৱা হৈছে মধ্য আমেৰিকাৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ ৰাষ্ট্ৰ।

৬/ ৰাছিয়াত ৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতিৰক্ষা দিৱস হিচাপে আজিৰ দিনটো পালন কৰা হয়।ৰাছিয়াত ২৩ ফেব্ৰুৱাৰী ১৯১৯ চনৰ পৰা ৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতিৰক্ষা দিৱস (ডেফেন্ডাৰ অফ দ্য ফাদাৰলেণ্ড ডে) পালন কৰা হয়। এই দিনটোত দেশৰ সৈন্যবাহিনী আৰু প্ৰতিৰক্ষা বাহিনীক সন্মান জনোৱা হয়। ইয়াক পূৰ্বতে ৰেড আৰ্মি দিৱস (Red Army Day) হিচাপেও পালন কৰা হৈছিল।

৭/ ব্ৰুনেইৰ ৰাষ্ট্ৰীয় দিৱস হিচাপে আজিৰ দিনটো পালন কৰা হয়। উল্লেখ্য যে ব্ৰুনেইত ১৯৮৪ চনৰ পৰা ২৩ ফেব্ৰুৱাৰীত ৰাষ্ট্ৰীয় দিৱস পালন কৰা হয়, যিটো দেশৰ স্বাধীনতা আৰু ঐতিহ্য উদযাপন কৰা এক গুৰুত্বপূৰ্ণ দিন হিচাপে বিবেচিত। এই দিনটোতে ব্ৰুনেই যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ পৰা স্বাধীনতা লাভ কৰিছিল।

     🚀এতিয়া আহোঁ কেৱল আমাৰ দেশ ভাৰতৰ বাবে ২৩ ফেব্ৰুৱাৰী দিনটো কিহৰ বাবে বিখ্যাত:

    

       ২৩ ফেব্ৰুৱাৰী দিনটো ভাৰতৰ বাবে বিশেষকৈ বিখ্যাত নহ’লেও এই দিনটোত কেইটামান উল্লেখযোগ্য ঘটনা সংঘটিত হৈছিল বুলি ইতিহাসে কয়, যিবোৰ ভাৰতৰ ইতিহাস আৰু সংস্কৃতিৰ সৈতে জড়িত। তলত কেইটামান গুৰুত্বপূৰ্ণ ঘটনা উল্লেখ কৰা হ’ল :

১/ ২৩ ফেব্ৰুৱাৰী ১৮৬৩ চনটো স্বামী বিবেকানন্দৰ জন্মদিন হিচাপে জনা যায় । তেওঁ ভাৰতৰ এগৰাকী মহান আধ্যাত্মিক নেতা আৰু সমাজ সংস্কাৰক আছিল, যিয়ে ভাৰতৰ আধ্যাত্মিকতা আৰু দৰ্শনক বিশ্বৰ দৰবাৰত প্ৰতিষ্ঠিত কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।

২/ ২৩ ফেব্ৰুৱাৰী দিনটো ভাৰতীয় সেনা দিৱস হিচাপে পালন কৰা হয়। এই দিনটোতে দেশৰ সৈন্যবাহিনীক সন্মান জনোৱা হয় আৰু তেওঁলোকৰ ত্যাগ আৰু বীৰত্বক স্মৰণ কৰাৰ ব্যৱস্থা কৰা হয়।

৩/ ভাৰতীয় গণিতজ্ঞ শ্ৰীনিবাস ৰামানুজনক স্মৰণ কৰা হয় আজিৰ দিনটোতে। অৰ্থাৎ ২৩ ফেব্ৰুৱাৰীত ভাৰতীয় গণিতজ্ঞ শ্ৰীনিবাস ৰামানুজনৰ স্মৃতিত বিভিন্ন অনুষ্ঠান আয়োজন কৰা হয়। তেওঁৰ গণিতৰ আবিষ্কাৰবোৰে বিশ্বজুৰি গণিতৰ ক্ষেত্ৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ অৱদান আগবঢ়াই গৈছে , যাৰ বাবে বিশ্বই এই দিনটোত তেওঁক মনত পেলাই এগছি বন্তি জ্বলাই তেওঁক স্মৰণ কৰি অদৃষ্ট জনৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা জনায় ।

    উল্লেখ্য যে প্ৰতিখন দেশৰ চুকে কোণে আজিৰ দিনটোত বিভিন্ন ঘটনা সংঘটিত হৈছিল নিশ্চয়। কিন্তু সেইবোৰৰ কোনোটো সৰু আৰু কোনোটো ডাঙৰ। ইয়াত ৰাষ্ট্ৰীয় বা ৰাজ্যিক পৰ্যায়ত সংঘটিত হোৱা গুৰুত্বপূৰ্ণ ঘটনাৰ সম্পৰ্কেহে ঊল্লেখ কৰাৰ চেষ্টা কৰা হৈছে। বিশ্বৰ অসংখ্য মানুহৰ মাজত কি কি ঘটনা যে সংঘটিত নহয়,তাৰ কোনো লেখ-জোখ নাই। জীৱ শ্ৰেষ্ঠ মানুহ হিচাপে আমি নিতৌ ন ন নিয়ম-নীতি আমাৰ সমাজখন সুচাৰুৰূপে পৰিচালনা কৰিবৰ বাবে ৰচনা কৰি আহিছোঁ। কেৱল ভাৰত বা ৰাছিয়া বা আমেৰিকাতে নহয়, এয়া সমগ্ৰ বিশ্বতে চলি আহিছে। এনেকৈয়ে হয়তো চলি থাকিব এই দেশ এই বিশ্ব।

🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴

এনেধৰণৰ লেখা পাই থাকিবলৈ ব্লগৰ লিংকটো চাবচক্ৰাইব কৰি ল'ব।

লেখাটো পঢ়ি চোৱাৰ বাবে আপোনাক অশেষ আন্তৰিক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছোঁ।

🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻

মাতৃভাষা দিৱস আৰু ভাষা আন্দোলনৰ ইতিহাসৰ লেচেৰী বুটলি। History of Mother Language Day and Language Movement.

        মাতৃভাষা দিৱস আৰু ভাষা আন্দোলনৰ            ইতিহাসৰ লেচেৰী বুটলি। History of Mother Language Day and Language Movement.

🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷

       আজি ২১ ফ্ৰেব্ৰুৱাৰী মাতৃভাষা দিৱস। নজনা লোক নিশ্চয় কমে ওলাব। তথাপি একলম লিখিবলৈ মন গ'ল। আহকচোন চাওঁ। উল্লেখ্য যে মাতৃভাষা দিৱস (International Mother Language Day) হৈছে এক আন্তৰ্জাতিক দিৱস, যিটো প্ৰতি বছৰে ২১ ফেব্ৰুৱাৰীত পালন কৰা হয়। এই দিৱসটো ভাষাৰ বৈচিত্ৰ্য আৰু সাংস্কৃতিক পৰম্পৰাক সন্মান জনোৱাৰ লগতে ভাষাৰ অধিকাৰ ৰক্ষা কৰাৰ বাবে উৎসৰ্গিত বুলি জনা যায়। বিশ্বৰ বহু দেশে এই দিৱস উদযাপন কৰে। ইতিহাস খুচুৰি মাতৃভাষা দিৱসৰ সম্পৰ্কে কিছু তথ্য আহৰণ কৰি আপোনলোকলৈ আগবঢ়ালোঁ। 

👉 ইতিহাস:

       মাতৃভাষা দিৱসৰ প্ৰতিষ্ঠা বাংলাদেশৰ ভাষা আন্দোলনৰ সৈতে জড়িত। ১৯৫২ চনৰ ২১ ফেব্ৰুৱাৰীত বাংলাদেশত (তেতিয়া পাকিস্তানৰ অংশ) বাংলা ভাষাক ৰাষ্ট্ৰীয় ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়াৰ দাবীত ছাত্ৰ-যুৱকসকলে প্ৰতিবাদ কৰিছিল। পাকিস্তান চৰকাৰে উৰ্দু ভাষাক একমাত্ৰ ৰাষ্ট্ৰীয় ভাষা হিচাপে ঘোষণা কৰাত বাংলা ভাষী লোকসকলৰ মাজত বিৰোধৰ সৃষ্টি হৈছিল। এই প্ৰতিবাদত পুলিচে গুলীচালনা কৰি বহুতো লোকক হত্যা কৰে। এই ঘটনাই ভাষা আন্দোলনক এক নতুন মাত্ৰা দিয়ে আৰু শেষত বাংলা ভাষাক স্বীকৃতি দিয়া হয়।

         ১৯৯৯ চনত ইউনেস্কোই (UNESCO) ২১ ফেব্ৰুৱাৰীক "আন্তৰ্জাতিক মাতৃভাষা দিৱস" হিচাপে ঘোষণা কৰে। এই দিৱসটো বিশ্বজুৰি ভাষাৰ বৈচিত্ৰ্য আৰু সাংস্কৃতিক পৰম্পৰাক সন্মান জনোৱাৰ লগতে ভাষাৰ অধিকাৰ ৰক্ষা কৰাৰ বাবে উদযাপন কৰা হয়।

🖊️🖊️  উদ্দেশ্য:

     'মাতৃভাষা দিৱস'ৰ মূল উদ্দেশ্য হৈছে -ভাষাৰ বৈচিত্ৰ্য আৰু সাংস্কৃতিক পৰম্পৰাক সন্মান জনোৱা। ভাষাৰ অধিকাৰ ৰক্ষা কৰা। ভাষাৰ মাধ্যমেৰে শান্তি আৰু সহিষ্ণুতাৰ প্ৰচাৰ অব্যাহত ৰাখিবলৈ প্ৰয়াস কৰা। যিহেতু মাতৃভাষাই প্ৰতিটো জাতিৰ স্বকীয়তা বহন কৰে। সেয়ে মাতৃভাষা আমাৰ জাতিৰ কৃষ্টি আৰু সংস্কৃতিৰ পৰিচায়ক স্বৰূপ। সেয়ে সকলোৱে নিজৰ মাতৃভাষাক সন্মান আৰু শ্ৰদ্ধা জনোৱা উচিত।

🖊️🖊️ উদযাপন:

      বিশ্বজুৰি বিভিন্ন দেশত এই দিৱসটো বিভিন্ন ধৰণে উদযাপন কৰা হয়। বাংলাদেশত এই দিনটো এক জাতীয় দিৱস হিচাপে পালন কৰা হয় আৰু শ্বহীদ মিনাৰত ফুল দি ভাষাৰ বাবে মৃত্যুক আকোঁৱালি লোৱা শ্বহীদসকলক শ্ৰদ্ধা জনোৱা হয়। আমাৰ অসমতো বিদ্যালয় আৰু মহাবিদ্যালয়ৰ পৰ্যায়ত ছাত্ৰ ছাত্ৰীসকলৰ জ্ঞাতাৰ্থে উদযাপন কৰা হয়। অন্যান্য দেশতো ভাষাৰ বৈচিত্ৰ্য আৰু তাৰ গুৰুত্ব সম্পৰ্কে সজাগতা সৃষ্টি কৰাৰ বাবে বিভিন্ন অনুষ্ঠানৰ আয়োজন কৰা হয়। মাতৃভাষা দিৱসে ভাষাৰ মাধ্যমেৰে মানৱ সম্পৰ্ক আৰু সাংস্কৃতিক পৰম্পৰাক জীয়াই ৰখাৰ গুৰুত্বক সন্মান জনায়।

🖊️🖊️ভাৰতত হোৱা ভাষা আন্দোলন:

      ভাৰতৰ ভাষা আন্দোলন হৈছে এক গুৰুত্বপূৰ্ণ সামাজিক আৰু ৰাজনৈতিক আন্দোলন, যিটো প্ৰধানকৈ ভাষাৰ অধিকাৰ আৰু ভাষাৰ মাধ্যমেৰে ৰাজ্যিক পৰিচয় ৰক্ষা কৰাৰ বাবে সংঘটিত হৈছিল। ভাৰতবৰ্ষত বিভিন্ন ভাষা আন্দোলন হৈছিল, যিবোৰে দেশৰ ৰাজনৈতিক আৰু সাংস্কৃতিক পৰিৱেশত গভীৰ প্ৰভাৱ পেলাইছিল। 

🖊️ ভাৰতৰ ভাষা আন্দোলনৰ কেইটামান উল্লেখযোগ্য উদাহৰণ:

🚀 ১. বাংলা ভাষা আন্দোলন (১৯৫২):

     বাংলা ভাষাৰ আন্দোলন প্ৰধানকৈ বাংলাদেশত (তেতিয়া পূৰ্ব পাকিস্তান) সংঘটিত হৈছিল, কিন্তু ইয়াৰ প্ৰভাৱ ভাৰততো পৰা পৰিলক্ষিত হৈছিল।

তদানীন্তন পাকিস্তান চৰকাৰে উৰ্দু ভাষাক একমাত্ৰ ৰাষ্ট্ৰীয় ভাষা হিচাপে ঘোষণা কৰাত বাংলা ভাষী লোকসকলৰ মাজত বিৰোধৰ সৃষ্টি হৈছিল। যাৰ বাবে ১৯৫২ চনৰ ২১ ফেব্ৰুৱাৰীত বাংলাভাষী ছাত্ৰ-যুৱকসকলে ইয়াৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰিছিল আৰু  তেতিয়া পুলিচে গুলীচালনা কৰি বহুতো লোকক হত্যা পৰ্যন্ত কৰিছিল।

    এই ঘটনাই ভাষা আন্দোলনক এক নতুন মাত্ৰা দিছিল আৰু শেষত বাংলা ভাষাক চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি প্ৰদান কৰিছিল।

🚀২.অসমীয়া ভাষা আন্দোলন (১৯৬০-১৯৭২):

        অসমীয়া ভাষা আন্দোলন হৈছে অসমত সংঘটিত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভাষা আন্দোলন। এই আন্দোলনৰ মূল উদ্দেশ্য আছিল অসমীয়া ভাষাক ৰাজ্যিক ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়া আৰু ইয়াৰ প্ৰচাৰ আৰু প্ৰতিষ্ঠা কৰা। ১৯৫২ চনৰে পৰা অসমত অসমীয়া ভাষাক চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিবৰ বাবে চৰকাৰৰ বিৰুদ্ধে আন্দোলনৰ সূত্ৰপাত হৈছিল। পৰৱৰ্তী সময়ত অসমৰ পুৰোধা ব্যক্তি সকলৰ আপ্ৰাণ চেষ্টাত ১৯৬০ চনত অসমীয়া ভাষাক ৰাজ্যিক ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়া হয়, কিন্তু ইয়াৰ পিছতো ভাষা সম্পৰ্কীয় বিভিন্ন সমস্যাৰ সৃষ্টি হৈছিল আৰু এতিয়াও অসমীয়া ভাষাৰ বিতৰ্ক অন্ত পৰা নাই। অসমীয়া ভাষাক ১৯৭২ চনত অসমৰ একমাত্ৰ অফিচিয়েল ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়া হয়। 

     উল্লেখ্য যে অসমৰ ভাষা আন্দোলনত কেইবাজনো লোকে প্ৰাণ আহুতি দিছিল। ইয়াৰে ভিতৰত ভাষা আন্দোলনৰ প্ৰথমগৰাকী ছহিদ হিচাপে ৰঞ্জিত বৰপূজাৰীৰ নাম ইতিহাসত খোদিত হৈ আছে। ১৯৬০ চনৰ ভাষা আন্দোলনৰ সময়ত ৪ জুলাইৰ দিনটোতেই কটন কলেজৰ চৌহদতে নিৰ্বিচাৰ গুলীচালনাৰে ৰঞ্জিত বৰপূজাৰীক হত্যা কৰা হৈছিল । 

    

🚀৩. তামিল ভাষা আন্দোলন (১৯৬৫):

     তামিলনাডুত হিন্দী ভাষাক ৰাষ্ট্ৰীয় ভাষা হিচাপে প্ৰৱৰ্তন কৰাৰ বিৰুদ্ধে তামিল ভাষা আন্দোলন সংঘটিত হৈছিল। এই আন্দোলনৰ মূল উদ্দেশ্য আছিল তামিল ভাষা আৰু সংস্কৃতিৰ অধিকাৰ ৰক্ষা কৰা। ১৯৬৫ চনত হিন্দী ভাষাক ৰাষ্ট্ৰীয় ভাষা হিচাপে প্ৰৱৰ্তন কৰাৰ প্ৰস্তাৱৰ বিৰুদ্ধে তামিলনাডুত ব্যাপক প্ৰতিবাদ হৈছিল। ব্যাপক আন্দোলনৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনায় চৰকাৰে হিন্দী ভাষাক ৰাষ্ট্ৰীয় ভাষা হিচাপে প্ৰৱৰ্তন কৰাৰ প্ৰস্তাৱ পৰিত্যাগ কৰিবলৈ বাধ্য হয়। এয়াই আছিল থূলমূল কৈ তামিল ভাষাৰ আন্দোলন।

🚀৪. কন্নড় ভাষা আন্দোলন  :

     ১৯৮০চনত কৰ্ণাটকত কন্নড় ভাষাক ৰাজ্যিক ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়াৰ বাবে এই আন্দোলন সংঘটিত হৈছিল । এই আন্দোলনৰ মূল উদ্দেশ্য আছিল কন্নড় ভাষা আৰু সংস্কৃতিৰ প্ৰচাৰ আৰু প্ৰতিষ্ঠা কৰা। কৰ্ণাটক ৰাজ্যৰ জনসাধাৰণৰ প্ৰৱল আন্দোলনৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনায় শেষত কৰ্ণাটক ৰাজ্য চৰকাৰে ১৯৮০ চনত কন্নড় ভাষাক কৰ্ণাটকৰ একমাত্ৰ অফিচিয়েল ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিছিল।

🚀 ভাষা আন্দোলনৰ গুৰুত্ব:

     উল্লেখ্য যে ভাষা আন্দোলনে ভাষাৰ মাধ্যমেৰে মানৱ সম্পৰ্ক আৰু সংস্কৃতিৰ পৰম্পৰাক জীয়াই ৰখাৰ গুৰুত্বক সন্মান জনায়। ইয়াৰ জৰিয়তে ভাষাৰ অধিকাৰ ৰক্ষা কৰা, ভাষাৰ বৈচিত্ৰ্য আৰু সাংস্কৃতিক পৰম্পৰাক সন্মান জনোৱা আৰু ভাষাৰ মাধ্যমেৰে শান্তি আৰু সহিষ্ণুতাৰ প্ৰচাৰ কৰা হয়। ভাৰতৰ ভাষা আন্দোলনে দেশৰ ৰাজনৈতিক আৰু সাংস্কৃতিক পৰিৱেশত গভীৰ প্ৰভাৱ পেলাইছিল আৰু ই দেশৰ একতা আৰু অখণ্ডতা ৰক্ষা কৰাত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিছিল। সাম্প্ৰতিক সময়ত আমি নিজ মাতৃ ভাষাৰ প্ৰতি কিমান সজাগ হৈছোঁ ? আমি ন-দি ক'ব পাৰিম নে ? চচিয়েল মিডিয়াত বৰ্তমান সময়ত নিজৰ মাতৃভাষাৰ সম্পৰ্কে বাদ বিবাদ হোৱাৰ বাতৰি অনবৰতে চাক্ষুস হয়। অথচ অসমীয়া ভাষাটো যাও যাও হোৱাৰ সন্ধিক্ষণত কিন্তু এচামে ওলোটাকৈ মৈ টনাহে পৰিলক্ষিত হয়। আহকচোন আমি সকলোৱে মাতৃভাষাৰ প্ৰতি নতুনকৈ প্ৰেমত পৰো। 

     

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

উৎস:  AI, Internet. ফটো ইন্টাৰনেটৰ পৰা সংগ্ৰহীত।

পঢ়ি চোৱাৰ বাবে আপোনাক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছোঁ।

🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈

    ঢেঁকীয়া শাক আৰু আমাৰ প্ৰাত্যহিক জীৱন। Fiddlehead fern and our daily lives.  

----------------------------------

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

         

ঢেঁকীয়া অতি সহজে পোৱা মিষ্ট আৰু পুষ্টিকৰ বনৰীয়া খাদ্য হিচাপে পৰিচিত। যুগ যুগান্তৰ ধৰি অসমীয়া সমাজত ঢেঁকীয়া শাকৰ প্ৰচলন হৈ আহিছে। 

  🚀খাটিখোৱা অসমীয়া মানুহৰ ঢেঁকীয়াৰ লগত ওতঃপ্ৰোত সম্পৰ্ক আছে। হাবিৰ পৰা প্ৰাপ্ত শাক পাচলিৰ জৰিয়তে বিশেষকৈ গ্ৰাম্য অঞ্চলৰ লোকসকলে ৰান্ধনীশালৰ অভাৱ পূৰণ কৰে। ঢেঁকীয়া অতি সহজে পোৱা মিষ্ট আৰু পুষ্টিকৰ বনৰীয়া খাদ্য হিচাপে পৰিচিত। যুগ যুগান্তৰ ধৰি অসমীয়া সমাজত ঢেঁকীয়া শাকৰ প্ৰচলন হৈ আহিছে। কেৱল খাদ্যৰ বাবেই নহয় ইয়াক জনজাতীয় লোকসকলে পূজা অৰ্চনাতো ব্যৱহাৰ কৰা পৰিলক্ষিত হয়। বিশেষকৈ সোণোৱাল কছাৰীসকলৰ শাক্ত পন্হীৰ সৰগদেউ পূজাত ঢেঁকীয়া ব্যৱহাৰ কৰা দেখা যায়। উল্লেখ্য যে সৰগদেউ পূজাভাগিত দেৱতাৰ নৈবেদ্য হিচাপে বিভিন্ন পিঠা, ভাত আৰু আঞ্জা ৰান্ধি আগমান কৰা হয়। এইবোৰৰ ভিতৰত ঢেঁকীয়া শাকো অন্যতম। ঢেঁকীয়াৰ এখন আঞ্জা এই পূজাত থকাটো বাধ্যতামূলক। সৰগদেউ পূজাভাগিত ঢেঁকীয়া শাকক 'ঢেঁকীয়া খাজি' হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰে। এই 'ঢেঁকীয়া খাজি'ত থাকে- ঢেঁকীয়া, শুকান মাছ, মেছাঙী, আহম টেঙাপাত আদি । [...দেৱতাৰ নৈবেদ্য হিচাপে কেঁচা পিঠা, নিমখ , কৰ্কৰা ভাত, পাতত দিয়া পিঠা, মদমেৰা, বেতগাজ পোৰা, নাঙলভাত, আঙুলি পিঠা, সিজোৱা কল, ঢেঁকীয়া খাজি ( খাজিত থাকে ঢেঁকীয়া, শুকান মাছ, মেছাঙী ,আহম টেঙাপাত।), নলৰ চোঙাত পানী আৰু মধুৰসৰ ৰস, মকপমা,......। উৎস: প্ৰৱন্ধ "সোণোৱাল কছাৰী সকলৰ পূজা পাৰ্বন আৰু সকাম নিকাম সমূহৰ বিৱৰণ- প্ৰমোদ সোণোৱাল।"] । তদুপৰি আমাৰ সোণোৱাল কছাৰী সমাজত এটা নিয়ম আছে যে বাইথ' পূজা ভাগ নোযোৱাকৈ ঢেঁকীয়া শাক নাখাই। চ'তৰ প্ৰথম পষেকত বাইথ'পূজা হয়। সেয়ে চ'ত মাহৰ পৰাহে সোণোৱাল কছাৰীসকলে ঢেঁকীয়া শাক খাই আৰু ভাদ মাহৰ পৰা ঢেঁকীয়া খাবলৈ এৰে । 

           আনহাতে ই এবিধ বিভিন্ন উপকাৰী উপাদান যুক্ত উদ্ভিদ হিচাপেও পৰিগণিত। বিজ্ঞানী সকলে ঠাৱৰ কৰা তথ্যমতে ঢেঁকীয়াত বিভিন্ন উপাদান সঞ্চিত হৈ থাকে। ঢেঁকীয়াত থকা উপাদানসমূহৰ পৰিমাণ হৈছে এনেধৰণৰ - ঢেঁকীয়াত প্ৰটিনৰ পৰিমাণ ৮% , চৰ্বি ২% , কলেষ্টৰেল ০, ভিটামিন এ, ভিটামিন বি কমপ্লেক্স , ভিটামিন চি, ভিটামিন ই, ছডিয়াম ১% , পটাছিয়াম ৮% , মিনাৰেল কেলচিয়াম ৩% , আইৰণ ১৬% ,মেগনেচিয়াম ৮.৫% , মেংগানিজ ২২%, জিংক ৭.৫%, চেলেনিয়াম ১% । তদুপৰি বিতা কেৰোটিন, এণ্টেঅক্সিডেণ্ট, কেলচিয়াম, অমেগা ৩, অমেগা ৬ , ফছফৰাছ আদি উপাদান সমুহ উপলব্ধ ।

        ঢেঁকীয়া শাক আমাৰ সকলোৰে অতি পৰিচিত খাদ্য। ঢেঁকীয়াৰ ইংৰাজী প্ৰতিশব্দ হৈছে Fiddlehead ferns । ই এবিধ শাক জাতীয় বনৰীয়া উদ্ভিদ । বিজ্ঞানীসকলৰ মতে পৃথিৱীত প্ৰায় দহহাজাৰ ঢেঁকীয়াবৰ্গৰ প্ৰজাতি আছে । কিন্তু উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলত কেৱল ৫ বিধমান ঢেঁকীয়াহে উপলব্ধ হয়। অসমৰ মানুহে পাঁচবিধ মান ঢেঁকীয়া জাতীয় উদ্ভিদ খাদ্য হিচাপে গ্ৰহণ কৰে। ইয়াৰে ভিতৰত কণী ঢেঁকীয়া আৰু বৰ ঢেঁকীয়া আদিহে উজনি অসমত খাদ্য হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা পৰিলক্ষিত হয়। 

       

        ঢেঁকীয়া ঔষধি গুণেৰে সমৃদ্ধ অপুষ্পক উদ্ভিদ। ঢেঁকীয়া শাক খাদ্য হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰি লিভাৰৰ ৰোগ নিৰাময় কৰিব পাৰি। তদুপৰি জণ্ডিছ, টিউমাৰ, ভাইৰাছজনিত ৰোগ নিৰাময়ত ই সহায় কৰে। ঢেঁকীয়াত থকা কেলচিয়াম আৰু ফচফৰাছে হাড়ৰ গঠনত সহায় কৰে। বাতনাশক গুণ সমৃদ্ধ ঢেঁকীয়া মহিলাৰ স্তন ৰোগ উপশমৰ বাবেও অতি উপকাৰী । আনকি মাতৃ দুগ্ধ উন্নতি ঘটোৱাৰ ক্ষেত্ৰতো ঢেঁকীয়াৰ প্ৰভাৱ আছে। বক্ষৰোগ, কাঁহ -শ্বাসজনিত ৰোগ, হাওঁফাওঁৰ কৰ্কটৰোগ প্ৰতিৰোধৰ ক্ষেত্ৰতো যোগাত্মক প্ৰভাৱ পেলায় । বিভিন্ন উৎসৰ পৰা জানিব পৰা যায় যে ই ডায়েবেটিচ ৰোগৰ বাবেও উপকাৰী খাদ্য। আনহাতে ঢেঁকীয়া এবিধ শক্তিবৰ্ধক খাদ্য হোৱাৰ বাবে ই মানুহৰ যৌন শক্তিৰ বৃদ্ধিৰ ক্ষেত্ৰতো অৰিহণা আগবঢ়াই। ভিটামিন এ থকাৰ বাবে ঢেঁকীয়াই দৃষ্টি শক্তি উন্নতি ঘটোৱাত সহায় কৰে। তাৰোপৰি বয়োজেষ্ঠ্য ব্যক্তি সকলৰ মুখেৰে জনা অনুসৰি ঢেঁকীয়াই কৃমি নাশকৰণত সহায় কৰে। গতিকে দেখা যায় যে ঢেঁকীয়া এবিধ অতি উত্তম বনৰীয়া শাক যি ঔষধি গুণেৰে ভৰপূৰ।

      এটা কথা অনস্বীকাৰ্য যে সকলো বস্তুৰে যিদৰে ভাল আৰু বেয়া দুটা দিশ থাকে ঠিক একেদৰে ঢেঁকীয়াৰো দুটা দিশ আছে। অৰ্থাৎ ইয়াৰ উপকাৰী দিশৰ লগতে অপকাৰী দিশো বিদ্যমান। ঢেঁকীয়া শাক খাবলৈ খুব মিষ্ট। সেয়ে সদায় খাবলৈ মন যায়। কিন্তু ঢেঁকীয়া শাক সদায় খোৱা অনুচিত। কাৰণ ঢেঁকীয়া শাকত থকা আইৰণ আৰু বিভিন্ন উপাদান যথেষ্ট বেছি পৰিমাণৰ থকা বাবে একেৰাহে খালে শৰীৰ অৱশ কৰি তোলে। ভাগৰ ভাগৰ অনুভৱ হয় যাৰ ফলত টোপনিৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি পাব ধৰে। সেয়ে হয়তো আগৰ দিনত আমাৰ অশিক্ষিত আই-পিতাইহতে ঢেঁকীয়া শাক বেছিকৈ খাব নালাগে বুলি কৈছিল। 

      ‌ যিয়েই নহওঁক ঢেঁকীয়া শাকৰ আদৰ কিন্তু অসমত ইমূৰৰ পৰা সিমূৰলৈ দিনক দিনে বৃদ্ধি পাই আহিছে। ইয়াৰ কাৰণ হৈছে বজাৰত অন্য শাক পাচলিৰ জুই ছাইৰ দাম। ইয়াৰোপৰি বজাৰত প্ৰাপ্ত প্ৰায় বোৰ শাক পাচলিত ৰাসায়নিক ঔষধ ছটিওৱা হয় বুলি সকলোৰে বদ্ধমূল ধাৰণা এটা আছেই। অৱশ্যে এইটোও সত্য যে বজাৰত প্ৰাপ্ত প্ৰায় বোৰ শাক পাচলিতে দৰৱ দিয়া হয়। নহ'লেনো অনা পাছদিনাখনেই গেলি যায় নে ? এইবোৰৰ কাৰণতে বনৰীয়া ঢেঁকীয়া শাকৰ আদৰ বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিছে। আনকি বৰ্তমান সময়ত নগৰ এলেকাত প্ৰতি ঘৰে ঘৰে ঢেঁকীয়া শাক, তৰা, টিকনি বৰুৱা আদি বাৰীত লগাই লোৱাও দেখা যায়। আনহাতে ঢেঁকীয়া শাকে অৰ্থনৈতিক দিশতো গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰভাৱ পেলোৱা পৰিলক্ষিত হৈছে। আগৰ দিনত পথৰ কাষত সহজতে উপলব্ধ ঢেঁকীয়া শাক আজিকালিৰ দিনত লাগ বুলিলেও পোৱা নাযায়। মানৱসৃষ্ট পৰিৱেশে ঢেঁকীয়াৰ অৱলুপ্তিকৰণত বাৰুকৈয়ে প্ৰভাৱ পেলাব ধৰিছে। বহিৰাগত বনিয়াই হাবিয়ে হচঙে পোৱা ঢেঁকীয়া চিঙি বজাৰত বিকিবলৈ ধৰিলে। অৰ্থনৈতিক সম্ভাৱনা কঢ়িয়াই অনা ঢেঁকীয়াই যে এদিন বজাৰ দখল কৰিব আমি অসমীয়াই কেতিয়াবা ভাবিছিলো নে ? নব্বৈৰ দশকৰ আগতে বজাৰত ঢেঁকীয়া শাক বিক্ৰী কৰা বুলি আমাৰ আই-পিতাই নালাগে আন বয়োজেষ্ঠ্য সকলৰ মুখেৰেও শুনা নাছিলো। কিন্তু আজিৰ যুগত আমি কি দেখিবলৈ পাইছোঁ ? বজাৰত আনকি ঢেঁকীয়া শাকো নাটনি ! জুই ছাই দাম। এনেবোৰ কাৰণতে ঢেঁকীয়া সংৰক্ষণৰ সময় সমাগত। 

🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵🩵

প্ৰৱন্ধটো পঢ়ি চোৱাৰ বাবে আপোনাক অশেষ আন্তৰিক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছোঁ। -- দুদুল সোণোৱাল। 

---------------------+++++--------+++++------------------