Monday, August 31, 2020

এজাক মানৱতা বৰষুণৰ অপেক্ষাত !

বসন্ত আহিলেই ইয়াত 
              আকৌ বতাহৰ প্ৰাত:ভ্ৰমণ হ'ব।
ৰুই থব'লে এজোপা কৃষ্ণচূড়া
               আলোড়িত হ'ব মাটি
                       উন্মুখিত হ'ব সেউজীয়া 
                               আপোন গোন্ধ ।
বসন্ত আহিলেই ইয়াত
               আকৌ বৰষুণ হ'ব।
প্ৰচুৰ ফুলৰ বৰষুণ
               প্ৰেমৰ বাবে
                         মানৱতাৰ বাবে
                                 চৌপাশ জীপাল কৰি ।
বসন্ত আহিলেই ইয়াত
                আকৌ কুলিয়ে অমিয়া গীত জুৰিব        
                        প্ৰভাতী পখীয়ে নাচিব প্ৰাণপণে                                              ডেউকা কোবাই ।
বসন্ত আহিলেই ইয়াত
           আকৌ সময়ে ৰং সলাব 
                    সেউজীয়াৰ পোহাৰে প্ৰাত:সম্ভাষণ                                         জনাব নাঙঠ বিদ্ৰোহীসকলক ।
বসন্ত আহিলেই ইয়াত
            আকৌ পোহৰে মাহ-হালধিৰে গা-বোলাব
                      নিৰ্বোধ শিশুসকলৰ মনত
                                  স্বপ্নই বাহ সাজিব
আৰু ওঁঠৰ কোণত ওলমি ৰব 
              মিচিকি হাঁহিৰ হেঙুলীয়া ৰেখা
                      হেপাঁহৰ বুকুত খামোচি 
                              লহপহকৈ বাঢ়িব জোনাক ।
বসন্ত আহিলেই মোহত মুগ্ধ হৈ
              আপোন পাহৰা হ'ব বিবৰ্ণ দুহাত 
                       স্বপ্নাকাংক্ষাই দি যাব 
                             ধেমাজি 'ডাৱৰ' আঁতৰাৰ 
                                     এক ক্ষীণ আভাস ।
বসন্ত আহিলেই পাহ মেলিব
             শান্তিৰ সুৰ্যোদয়ৰ কিৰণে
                       ৰিণিকি ৰিণিকি 
                                 সময়বোৰ জীপাল কৰি ।
বুকুৱে বুকুৱে ঢালি দিব 
                 প্ৰাণৰ মমতা প্ৰাণৰ উশাহ
                        মানৱতাৰ মন্দাকিনী হৈ 
                              পূ্ৰ্ণতাৰে ভৰিব ৰিক্ত কৰণি ।














----------+++++++++++++++++++----------
                         


Saturday, August 29, 2020

সাম্প্ৰতিক প্ৰেক্ষাপটত ড° সৰ্ব্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণৰপ্ৰাসঙ্গিকতা

ড° সৰ্ব্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণৰ জন্ম :


    
       ভাৰতৰ ইতিহাসৰ পাতত সোণালী আখৰেৰে জিলিকি থকা ড° সৰ্ব্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণ আছিল একাধাৰে সাহিত্যিক, দাৰ্শনিক, ভাষাবিদ , শিক্ষক আৰু ৰাজনীতিৰ লগত জড়িত মহান নেতা। এইজনা মহান নেতাৰ জন্ম হৈছিল ১৮৮৮ চনৰ ৫ ছেপ্তেম্বৰত তামিলনাডুৰ তিৰুটানিত। পিতৃ বীৰা স্বামী আৰু মাতৃৰ নাম আছিল সীতামা। 

শিক্ষা :


        ইতিহাসৰ জৰিয়তে জনা যায় যে ভ° ৰাধাকৃষ্ণণৰ প্ৰাক প্ৰাথমিক শিক্ষা পিতৃ-মাতৃৰ তত্বাৱধানত নিজ ঘৰতেই আৰম্ভ হৈছিল। আঠ বছৰ বয়সলৈ ৰাধাকৃষ্ণণে ঘৰতেই শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছিল আৰু সেই পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰিছিল তেখেতৰ পিতৃ-মাতৃয়ে। পৰৱৰ্তী ১৮৯৬ চনত তিৰুপাটিৰ লুথেৰান মিছনেৰী স্কুলত নামভৰ্তি কৰাই দিছিল। ১৮৯৬ চনৰ পৰা ১৯০০ চনলৈকে উল্লেখিত শিক্ষানুষ্ঠানত পঢ়া শেষ কৰাৰ পিছত ৰাধাকৃষ্ণণে ১৯০০ চনৰ পৰা ১৯০৮ চনলৈ মাদ্ৰাজ খ্ৰীষ্টিয়ান কলেজত দৰ্শন শাস্ত্ৰ বিষয়ত অনাৰ্ছ লৈ অধ্যয়ন কৰি শিক্ষা সাং কৰিছিল। ঘৰত পিতৃ-মাতৃৰ তত্বাৱধানত ডাঙৰ-দীঘল হৈ সুচৰিত্ৰ গঠণত বিৰাট প্ৰভাৱ পৰিছিল আৰু পৰৱৰ্তী সময়ত মিছনেৰীসকলৰ কটকটীয়া নীতি নিয়মৰ মাজত ডাঙৰ দীঘল হোৱাৰ বাবে ৰাধাকৃষ্ণণৰ সেই সুচৰিত্ৰ বিস্তৃত ৰূপত প্ৰকাশ ঘটিছিল আৰু ইয়ে তেখেতৰ জীৱনত প্ৰভাব পেলাবলৈ সক্ষম হৈছিল। 

কৰ্মজীৱনৰ পাতনি :


ড° সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণে দৰ্শন বিষয়ত স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী অৰ্জন কৰাৰ পিছত ১৯০৯ চনত মাদ্ৰাজ প্ৰেচিডেন্সি কলেজত দৰ্শন বিষয়ত সহকাৰী অধ্যাপক পদত যোগদান কৰি কৰ্মজীৱনৰ পাতনি মেলিছিল । ১৯১৮ চনৰ পৰা ১৯২১ চনলৈ মহীশূৰ বিশ্ববিদ্যালয়ত ৰাধাকৃষ্ণণে দৰ্শনৰ অধ্যাপক হিচাপে কৰ্মনিৰ্বাহ কৰিছিল । ইয়াৰ পিছত ১৯২১ চনৰ পৰা ১৯৩১চন পৰ্যন্ত কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ত অধ্যাপনা কৰিছিল। ১৯৩১ চনত তেখেতে অন্ধ্ৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ উপাচাৰ্য হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। প্ৰফেছাৰ অৱ ইষ্টাৰ্ণ ৰিলিজন এণ্ড ইথিকচ , অক্সফৰ্ড ইউনিভাৰ্ছিটিত ১৯৩২ চনৰ পৰা ১৯৫২ চনলৈ তেখেতে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। বেনাৰস হিন্দু বিশ্ববিদ্যালয়ত প্ৰথম ভাৰতীয় উপাচাৰ্য হিচাপে তেখেতে ১৯৪২ চনত অধিষ্ঠিত হৈছিল। তদুপৰি মানচেষ্টাৰ কলেজত আপটন লেকচাৰাৰ হিচাপে, চিকাগো বিশ্ববিদ্যালয়ত ' হাৰৱেল লেকচাৰাৰ অব কমপেয়াৰেটিভ ৰিলিজন' বিষয়ত, লণ্ডনৰ ইউনিভাৰ্ছিটি কলেজত 'হাইবাৰ্ট লেকচাৰাৰ' হিচাপে বক্তৃতা প্ৰদান কৰিছিল।

ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু আন্তৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত ৰাধাকৃষ্ণণ :


     ড° সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণনে ১৯৪৮ চনত বিশ্ববিদ্যালয় শিক্ষা আয়োগ (UEC) ৰ অধ্যক্ষ হিচাপে , ইউনেস্কোৰ (UNESCO) কাৰ্যকৰী বৰ্ডৰ অধ্যক্ষ হিচাপে, ১৯৫২ চনত ইউনেস্কোৰ সভাপতি  হিচাপে অধিষ্ঠিত হৈ ভাৰতবৰ্ষলৈ সুনাম কঢ়িয়াই আনিব সক্ষম হৈছিল।

ৰাজনৈতিক জীৱন : 

স্বাধীনতা লাভৰ পিছত গঠিত হোৱা জৱাহৰলাল নেহৰুৰ ভাৰতৰ চৰকাৰে ৰাধাকৃষ্ণণক ৰাজনীতি লৈ টানি লৈ গৈছিল। চৰকাৰে অৰ্পণ কৰা দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰি ১৯৪৮ চনত ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰদূত হিচাপে ছোভিয়েট দেশলৈ যায়। নিষ্ঠা আৰু সততাৰে তেখেতে ১৯৪৮ চনৰ পৰা ১৯৫২ চনলৈ দক্ষতাৰে ৰাষ্ট্ৰদূতৰ দায়িত্ব পালন কৰিছিল। 
    ১৯৫২ চনৰ পৰা ১৯৬২ চনলৈ ভাৰত দেশৰ   উপৰাষ্ট্ৰপতি পদত অধিষ্ঠিত হৈ কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। 
     এইজন মহান শিক্ষক ড° সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণনে ১৯৬২ চনত উপযুক্ততাৰ ভিত্তিত ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰপতি পদ অলংকৃত কৰি ভাৰত চৰকাৰৰ ৰাষ্ট্ৰপতি ভৱন আৰু সংসদ সৌষ্ঠৱ বৃদ্ধি কৰি তুলিছিল। ১৯৬২ চনৰ পৰা ১৯৬৭ চনলৈ ৰাষ্ট্ৰপতি হিচাপে নিষ্ঠাৰে কৰ্তব্য পালন কৰি দেশবাসীক সেৱা আগবঢ়ায়। 

বঁটা বাহন আৰু সাহিত্য সৃষ্টি:


১৯৪৯ চনত ৰাধাকৃষ্ণণে মহাত্মা গান্ধী, চি. ভি.ৰমন , ৰামকৃষ্ণ আৰু ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ জীৱনী সংকলন " মহান ভাৰতীয়" নামেৰে যুগুতাই প্ৰকাশ কৰিছিল। উপ ৰাষ্ট্ৰপতিৰ কাৰ্যকালছোৱাত ৰাধাকৃষ্ণণে 'প্ৰিঞ্চিপাল উপনিষদ' নামেৰে এখন গভীৰ তত্ত্ব সমৃদ্ধ গ্ৰন্থ লিখি উলিয়াইছিল।  আকৌ ৰাষ্ট্ৰপতিৰ কাৰ্যকালছোৱাতো গভীৰ তথ্য সম্বলিত 'পৰিবৰ্তনশীল বিশ্বত ধৰ্ম' নামৰ গ্ৰন্থখন লিখি উলিয়াইছিল। তেখেতে ১৯৫৫ চনত 'ইষ্ট এণ্ড ৱেষ্ট, চাম ৰিফ্লেকচন' , আৰু ১৯৫৬ চনত 'ৰিক'ভাৰী অফ ফেইথ' নামৰ দুখন গ্ৰন্থ লিখি প্ৰকাশ কৰি সাহিত্যৰ ভঁৰাল টনকিয়াল কৰিছিল। তদুপৰি 'ভাৰতীয় দৰ্শনৰ উৎস গ্ৰন্থ' আৰু 'ব্ৰহ্মসূত্ৰ' ও তেখেতৰ মূল্যৱান ৰচনা আছিল।
    মহান জননেতা তথা মহান শিক্ষক, দাৰ্শনিক ড° সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণক পৰৱৰ্তী ১৯৫৪ চনত ভাৰত চৰকাৰে দেশৰ সৰ্ব্বোচ্চ সন্মান 'ভাৰতৰত্ন' প্ৰদান কৰি কৃতাৰ্থ কৰে। 

বৰ্তমান সময়ত ৰাধাকৃষ্ণণৰ প্ৰাসঙ্গিকতা : 

    
       গতিশীল সময়ৰ লগত তাল মিলাই আগবাঢ়ি যোৱাতো বৰ সহজ কথা নহয় যদিও ড° সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণ কিন্ত ইয়াৰ ব্যতিক্ৰম ব্যক্তি আছিল। বিশ বছৰ বয়সত ডক্টৰেট ডিগ্ৰী অৰ্জন কৰা ৰাধাকৃষ্ণণে নিজৰ দক্ষতা আৰু মেধাৰ বলত ভাৰত ৰাষ্ট্ৰ নিৰ্মাণত সক্ৰিয় অংশগ্ৰহণ কৰি নিজৰ লগতে দেশৰ উন্নয়নত অৰিহণা যোগাইছিল। ৰাষ্ট্ৰপতি বা উপৰাষ্ট্ৰপতি হোৱাৰ পিছতো ৰাধাকৃষ্ণণে শিক্ষকৰ দৰে সহজ সৰল জীৱন যাপন কৰিবলৈহে ভাল পাইছিল। ব্যস্ততাৰ মাজতো সাহিত্য চৰ্চাৰ  সৈতে জড়িত হৈ সাহিত্যৰ ভঁৰাল টনকিয়াল কৰি উত্তৰ প্ৰজন্মৰ পথপ্ৰদৰ্শক হিচাপে পৰিগণিত হোৱা সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণৰ প্ৰাসিঙ্গকতা সেয়েহে সাম্প্ৰতিক সময়ত গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয় হিচাপে বিবেচিত হৈছে। কোনো ছাত্ৰৰ অনুৰোধ মৰ্মে সেয়েহে তেখেতৰ পণ্ডিতালি জ্ঞান, গৰিমা , দক্ষতাক সন্মান প্ৰদৰ্শন কৰাৰ মানসেৰে আজি ৫ ছেপ্টেম্বৰ দিনটোত শিক্ষক দিৱস হিচাপে পালন কৰা হয়। ৰাধাকৃষ্ণণৰ জ্ঞানৰ যি পৰিসৰ  ,যি ব্যাপকতা সেয়া ভাৰতীয় দৰ্শন অধ্যয়ন কৰিলে বুজিব পাৰি। 
      ৰাধাকৃষ্ণণৰ জন্ম দিনটোক শিক্ষক দিৱস হিচাপে উদযাপন কৰি দায় সাৰিলেই নহ'ব। আমি তেখেতৰ গুনৰাজিৰ সম্পৰ্কে অনুধাৱন কৰি অনুসৰণ কৰিব পৰাটোহে ডাঙৰ কথা। প্ৰতিবছৰে শিক্ষক দিৱস আয়োজন কৰা হয়। শিক্ষকসকলক শ্ৰদ্ধা জনোৱা হয়। কিন্তু  সেই একেখিনি ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ বা ব্যক্তিৰ দ্বাৰাই শিক্ষক নিৰ্যাতিত , অশ্ৰদ্ধাৰ পাত্ৰ হোৱাও পৰিলক্ষিত হয় আমাৰ ভাৰত মুলুকত । এয়া অতি পৰিতাপৰ কথা। সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণৰ আলোকচিত্ৰত মাল্যাৰ্পণ কৰি, বন্তি প্ৰজ্বলন কৰিলেই মনিষী জনক সন্মান জনোৱা নহয়। তেখেতৰ যি ধ্যান ধাৰণা, যি গুণৰাজি তাক হৃদয়ঙ্গম কৰি অনুসৰণ কৰি তেখেতৰ দৰে বাটকটীয়া হ'ব পাৰিলেহে তেখেতক তথা শিক্ষকসমাজক শ্ৰদ্ধা জনোৱা হ'ব। আজিৰ সময়ত হয়তো বহু ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে ড° সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণৰ সম্পৰ্কে বিশদভাৱে নাজানে। আৰু এনেকুৱাও হৈছে যে প্ৰকৃততে কিয় শিক্ষক দিৱস পতা হৈছে সেই সম্পৰ্কেও বিশেষ অৱগত নহয়। তেনে ক্ষেত্ৰত শিক্ষক দিৱসৰ আয়োজনৰ কি অৰ্থ থাকিব ? সেয়েহে সকলো ছাত্ৰ-ছাত্ৰী আৰু শিক্ষক সমাজে ৰাধাকৃষ্ণণৰ সম্পৰ্কে অধ্যয়ন কৰাটো প্ৰয়োজনীয়তা আহি পৰিছে। তেতিয়াহে প্ৰকৃততে ৰাধাকৃষ্ণণক শ্ৰদ্ধা জনোৱা হ'ব। 
 

সামৰণি:

   
       ৰাধাকৃষ্ণণে বিশ্বাস কৰিছিল যে মানৱ সভ্যতা বিকাশৰ ক্ষেত্ৰত শিক্ষাতকৈ শ্ৰেষ্ঠ আন  একো হ'ব নোৱাৰে। সেয়েহে হয়তো তেখেতে শিক্ষাক জীৱনত আটাইতকৈ বেছি প্ৰাধান্য দিছিল। শিক্ষকতাৰ বৃত্তিক প্ৰকৃত সন্মানীয় বৃত্তি হিচাপে গণ্য কৰা হয়। এই উক্তিৰ সফল ছবি এখন ড° ৰাধাকৃষ্ণণৰ জীৱন দৰ্শনৰ মাধ্যমেৰে প্ৰতিফলিত হৈছে। শিক্ষক দিৱসৰ তাৎপৰ্যই হৈছে শিক্ষক আৰু ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ মাজৰ দূৰত্ব হ্ৰাস ঘটোৱা। শিক্ষক আৰু ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ মাজত সুসম্পৰ্ক গঢ়ি নুঠিলে তেনে পাঠদান কাৰ্যসূচীৰ পৰা ভাল ফলাফল আশা কৰিব পৰা নাযায়। সেয়ে শিক্ষক আৰু ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ মাজত সুসম্পৰ্ক গঢ়ি তুলিবলৈ প্ৰয়াস কৰা উচিত। শিক্ষক হৈছে সকলোধৰণৰ জ্ঞানেৰে ছাত্ৰক শিক্ষিত কৰি তোলাত সহায় কৰা গুৰু। সেয়ে শিক্ষাগুৰুক সন্মান, শ্ৰদ্ধা, ভক্তি আৰু প্ৰণিপাত কৰা হয়। 

Tuesday, August 25, 2020

আমি অসহায়


 আমি অসহায় 

এতিয়া 'হাতৰ মুঠিত' জীৱনৰ 
প্ৰতিটো আনন্দিত নতুবা সুখৰ ক্ষণ ।
চেনিটাইজাৰ নতুবা দেটল চাবোনৰ
ফেনৰ সক্ৰিয়তাত উশাহ সলায় 
প্ৰতিজন মানুহৰ হাওঁফাওঁ

বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰ গাভৰু ক্ষণতো
থমকি ৰয় সুখৰ সমীৰন স্তব্ধ হয় 
হৰ্ষ আনন্দ শান্তিৰ এচমকা পোহৰ
.. পৰিৱৰ্তে চৌদিশে বিস্তাৰিত হয় 
মৃত্যুৰ কিৰিলি -- ক'ৰণা ভাইৰাছ ক'ৰণা ভাইৰাছ !

কৰ্পূৰৰ দৰে উৰি গৈছে মানৱ জাতিৰ --
দম্ভ অহংকাৰ গৌৰৱ হিংসা কপটতা ;
এতিয়া জীৱনৰ প্ৰতিটো ক্ষণ আৱদ্ধ
চাৰিবেৰৰ ভিতৰৰ মায়াময়তাত
নিজকে নিৰাপদে ৰখাৰ আধুনিক আখৰা

এতিয়া 'হাতৰ মুঠিত' জীৱনৰ প্ৰতিটো প'ল ।
মুখেৰে প্ৰৱেশিব ক'ৰণা ভাইৰাছ ক'ৰণা ভাইৰাছ
মৃত্যুৰ কিৰিলি হৈ 
বন্ধ দূৱাৰত শলখাডাল নিকপকপীয়াকৈ লগাই দিয়া
আৰি দিয়া জলকীয়া আৰু নেমুৰ মালাধাৰি
জানোচা শেষ হয় যুগৰ মহামাৰীৰ মৃত্যু দূত

শাশ্বত: এতিয়া এজাক ৰ'দৰ প্ৰয়োজন
পুৰি নিকা কৰাকৈ - ক'ৰণা ভাইৰাছ ক'ৰণা ভাইৰাছ;
হে ঈশ্বৰ ! দে অগ্নি বৰষি পুৰি ছাই হঁওক 
'ক'ৰণা ভাইৰাছ' মানৱ জাতিৰ দূৰ্ঘোৰ শত্ৰু ।।


++++++++++++++++++++++++++++++++++


Sunday, August 23, 2020

অসমীয়া ভাষা, সাহিত্য-সংস্কৃতিলৈ অসম সাহিত্য সভাৰ অনবদ্য অৱদান

পাতনি : 

অসমৰ ভাষা , সাহিত্য সংস্কৃতিৰ উত্তৰণত অসম সাহিত্য সভাৰ অনবদ্য অৱদানক অগ্ৰাহ্য কৰিব নোৱাৰি। ইতিহাসৰ পাতত অসম সাহিত্য সভাৰ অনবদ্য অৱদানৰ সম্পৰ্কে জলজল পটপটকৈ উজ্বলি আছে । অসমত আন ভাষাৰ আগ্ৰাসন ৰোধ কৰিবলৈ আৰু অসমীয়া ভাষাৰ উন্নতিৰ সম্পৰ্কে চিন্তা-চৰ্চা কৰিয়েই নিশ্চয় কলিকতাত পঢ়ি থকা এচাম অসমীয়া ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে অসমীয়া সাহিত্যক বিশ্বদৰবাৰত প্ৰতিষ্ঠা কৰিবৰ নিমিত্তে ১৮৮৮চনৰ ২৫ আগষ্টত "অসমীয়া ভাষাৰ উন্নতি সাধিনী সভা " গঠণ কৰিছিল। প্ৰখ্যাত সাহিত্যিক লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা, হেমচন্দ্ৰ গোস্বামী, বেনুধৰ ৰাজখোৱা,ডালিম চন্দ্ৰ বৰা, তীৰ্থনাথ শৰ্মা, কমল চন্দ্ৰ শৰ্মা আদি গণ্যমান্য ব্যক্তিসকলৰ প্ৰচেষ্টাত এই সাহিত্যৰ অনুষ্ঠানটো গঢ় লৈ উঠিছিল। এইসকল কাণ্ডাৰী পুৰুষৰ প্ৰত্যক্ষ জড়িতকৰণৰ ফলশ্ৰুতিত পৰৱৰ্তী ১৯১৭ চনৰ ২৬ ডিচেম্বৰত পদ্মনাথ গোহাঞিবৰুৱাৰ পৌৰহিত্যত অনুষ্ঠিত অধিবেশনত "অসমীয়া ভাষা উন্নতি সাধিনী সভা" ই "অসম সাহিত্য সভা " ৰূপে খ্যাত হয় যি এতিয়া লৈ সেই একেই নাম অটুট আছে। 
       'অসম সাহিত্য সভা'ৰ অনবদ্য অৱদানৰ সম্পৰ্কে মোৰ দৰে অভাজনৰ লিখাৰ সাধ্যৰ বাহিৰত যদিও কিছু মৰসাহ কৰি সংক্ষিপ্ত বিৱৰণেৰে লিখিবলৈ প্ৰয়াস কৰিছোঁ। ক'ৰবাত বঢ়া টুটা হ'লে সুধী সমাজে দিহা পৰামৰ্শৰে উৎসাহ যোগাব বুলি আশা কৰিলো। অসম সাহিত্য সভাৰ অনবদ্য অৱদান সম্পৰ্কে আলোচনা আগবঢ়োৱা আগতে ইয়াৰ লক্ষ্য আৰু উদ্দেশ্য কি (?) সেই বিষয়ে জনাটো নিতান্তই প্ৰয়োজন বুলি ভাবোঁ। উদ্দেশ্যৰ লগত সংগতি ৰাখি  সাহিত্য সভাৰ অনবদ্য অৱদান সম্পৰ্কে আলোচনা আগবঢ়োৱা সহজ হ'ব।

     উদ্দেশ্য : 

   অসম সাহিত্য সভাৰ সংবিধান অনুসৰি এই অনুষ্ঠানত বিভিন্ন মহৎ উদ্দেশ্য সংযোজন হৈ আছে। বিশেষকৈ অসমীয়া ভাষা, সাহিত্য আৰু সংস্কৃতিৰ সৰ্বাংগীন উন্নতি সাধন কৰাটোৱেই সভাৰ মুখ্য উদ্দেশ্য। তদুপৰি থলুৱা কৃষ্টি সংস্কৃতিক উন্নয়নৰ সুবিধা প্ৰদান কৰি সমাজক আগুৱাই নিয়াৰ এক মহৎ উদ্দেশ্য সংযুক্ত হৈ আছে। সংবিধানৰ মতে , অভিধান, ব্যাকৰণ আৰু অন্যান্য গ্ৰন্থ প্ৰণয়ন কৰা ; প্ৰাচীন সাহিত্য আৰু লোক সাহিত্যৰ অনুসন্ধান, সংগ্ৰহ, গৱেষণা আৰু প্ৰকাশ কৰা ; সংগীত, চিত্ৰবিদ্যা , ভাস্কৰ্যবিদ্যাৰ উন্নতিকল্পে কাম কৰা ; সভাৰ মুখপত্ৰ আৰু প্ৰচাৰ পত্ৰ প্ৰকাশ কৰা ; ভাষা সাহিত্য সংস্কৃতিৰ গৱেষণা কেন্দ্ৰ স্হাপন কৰা ; সাহিত্য আৰু সংস্কৃতিৰ সম্পৰ্কীয় বিনিময় আঁচনি কাৰ্যকৰী কৰা ; অসমীয়া সাহিত্যত অভাৱ হোৱা পুথিৰ প্ৰয়োজনীয়তা দূৰ কৰা ; উপযুক্ত বিবেচিত গ্ৰন্থৰ গ্ৰন্হকাৰক বঁটা প্ৰদান কৰা আৰু সামৰ্থহীন সাহিত্যিকক আৰ্থিক সাহায্য প্ৰদান কৰা আদি উদ্দেশ্য সমূহ সন্নিৱিষ্ট হৈ আছে।

     অৱদানৰ সম্পৰ্কে :     

     ১৯১৭ চনৰ পৰা শতবৰ্ষ গৰকা দিনলৈ অসম সাহিত্য সভাই সাহিত্যৰ দিশত যে বহু উন্নয়ন মূলক কাম কৰি আহিছে তাক নুই কৰিব নোৱাৰি। জাতি,বৰ্ণ , ধৰ্মৰ উৰ্দ্ধত থাকি বহু লেখকক উপযুক্ততাৰ ভিত্তিত বঁটা বাহন প্ৰদান কৰি সন্মান প্ৰদৰ্শন কৰি আহিছে। যাৰ ফলত লেখক সকল অধিক লিখাৰ বাবে উৎসাহিত হৈছে। একেদৰে সংস্কৃতিৰ সৰ্বাংগীন উন্নতিৰ কাৰণেও পৰ্যাপ্ত কাৰ্য হাতত লোৱা পৰিলক্ষিত হৈছে। ১৯৩৩ চনত সভাই এলানি গ্ৰন্থ প্ৰণয়ন সম্পৰ্কীয় কাৰ্যসূচী গ্ৰহণ কৰিছিল । সেই কাৰ্যসূচীৰ অন্তৰ্ভুক্ত হিচাপে প্ৰকাশন গোটৰ পৰা ' চন্দ্ৰকান্ত অভিধান' নামেৰে এখন বৃহৎ কলেৱৰৰ অভিধান প্ৰকাশ কৰি উলিয়ায় । পৰৱৰ্তী সময়ত অসমীয়া ভাষা সাহিত্য আৰু সংস্কৃতি সম্বন্ধীয় প্ৰায় আঢ়ৈশ খন মূল্যৱান গ্ৰন্থ প্ৰকাশ কৰাৰ লগতে 'শিশু বিশ্বকোষ' পাঁচটা খণ্ডত প্ৰকাশ কৰি উলিয়ায় অসমৰ সাহিত্যৰ ভঁৰাল টনকিয়াল কৰাত সহায় কৰে। প্ৰতিকাৰ্যকালৰ মূৰে মূৰে সভাই মুখপত্ৰ ছপা কৰি আহিছে। ইয়ে সমসাময়িক কালৰ বহু তথ্য সংৰক্ষণ কৰাত সহায় কৰিছে। আনহাতে ২০০১ চনৰ পৰা অসম সাহিত্য সভাই এলানি অসমীয়া বিষয়ত বিশ্বকোষ প্ৰকাশৰ এক অভিলাষী আচঁনি গ্ৰহণ কৰিছিল । সেই অনুসৰি সভাই বৰ্তমানলৈকে বিজ্ঞান, সাহিত্য, ইতিহাস , সমাজ আৰু সংস্কৃতিৰ বিষয়ক ৯ খন বিশ্বকোষ প্ৰকাশ কৰি উলিয়ায় সাহিত্যৰ সৌৰভ বৃদ্ধিত সহায় কৰিছে। তদূপৰি সুকুমাৰ কলা , চিকিৎসা বিজ্ঞান , সংগীত আদি বিভিন্ন বিষয়ত বিশ্বকোষ প্ৰকাশৰ কাম চলি আছে। ইতিমধ্যে বহু সাহিত্যিকক অসম সাহিত্য সভাৰ তৰফৰ পৰা সাহিত্য অকাডেমি বঁটা, আনন্দ বৰুৱা বঁটা, সাহিত্য উপত্যকা বঁটা আদি বঁটা সভাৰ জৰিয়তে প্ৰদান কৰি উপকৃত হোৱাৰ কাৰ্য সমাধা কৰিছে। বহু সাহিত্যিকক সাহিত্যিক পেঞ্চন প্ৰদান কৰি সমাজত মহৎ সৃষ্টিৰাজিৰ স্বীকৃতি দি জীয়াই থকাত অৰিহণা আগবঢ়ায়ছে। ই হ'ল সমাজৰ বাবে এটা যোগাত্মক কাৰ্যৰ দিশ । 
    
     চিত্ৰ খন গুগলৰ পৰা লোৱা হৈছে।

সামৰণি:   

  আলোচনাৰ পৰা বুজিব পাৰি যে অসম সাহিত্য সভাই বৰ্তমানলৈ বহু অৱদান অসমৰ বিদ্যৎ মহলৰ বাবে আগবঢ়াই গৈছে। সেয়ে অসম সাহিত্য সভা সাম্প্ৰতিক সময়ত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অনুষ্ঠান হিচাপে পৰিগণিত আৰু প্ৰতিজন অসমীয়াৰ হিয়াৰ আমঠু। অসমীয়া সংস্কৃতিৰ উত্তৰণৰ  অন্যতম মঞ্চ। 
        ২০০০ বৰ্ষৰ পাছৰ পৰাই যেন অসম সাহিত্য সভাৰ ভাৱমূৰ্তিত কিছু হ'লেও কালিমা পৰিছে। অপ্ৰিয় হ'লেও সত্য যে বৰ্তমান সময়ত অসম সাহিত্য সভা কেৱল ধনীক শ্ৰেণীৰ ধনঘটা আহিলাৰ সদৃশ হৈ পৰা যেন পৰিলক্ষিত হৈছে। দৰিদ্ৰ পিছপৰা লোকসলক যেন সাহিত্যিক শব্দৰে সাঙুৰি লবলৈ কিছু কুণ্ঠাবোধ কৰা যেন অনুভৱ হয় । সি যি কি নহওঁক, অসম সাহিত্য সভাৰ বহু কৰণীয় এতিয়াও আছে। নৱ প্ৰজন্মক সাহিত্যৰ ক্ষেত্ৰত আগবাঢ়ি যোৱাত অধিক উৎসাহ জগাওক , অধিক জনপ্ৰিয় হোৱাৰ বাবে কাম কৰক, ন লেখাৰুক পাৰিলে প্ৰশিক্ষণ দিয়াক যাতে অসমত অধিক লেখকৰ সৃষ্টি হয় । ইয়ে অসমৰ জনগণৰ মণত অসম সাহিত্য সভাৰ প্ৰতি আপোন মনোভাৱ জগাই তুলিব। 





---------++++++---------+++++++--------------

          

Tuesday, August 18, 2020

প্ৰত্যাশা : এক নৱতম প্ৰভাত !

  প্ৰত্যাশা : এক নৱতম সম্ভাৱনা 

নাই, আমি কেতিয়াও ভবা নাই 
কালে কালে মৃত্যুদূত হৈ আহক ক'ৰণা! 
সকলো মানুহেই উজাগৰী ৰজনী খেপিয়াই খেপিয়াই 
সাবতি লঁওক শোঁকৰ হুমুনিয়াহ ! আমি কেতিয়াও ভবা নাই শেষ হঁওক বিশ্বৰ চৌদিশৰ আলোকময় জয়যাত্ৰা ! 

হে সময় ! অস্হিৰ নহ'বা আমাৰ কাম্যতাৰ বিৰুদ্ধে 
আকৌ জগাই তোলা পৃথিৱীৰ কন্দৰে কন্দৰে
মানুহৰ সিৰাই উপসিৰাই হাঁহি আনন্দ শান্তিৰ
বাতাবৰণ , আকৌ সুযোগ দিয়া ন'কৈ কিশলয়েৰে
আবৃত হঁওক ধৰণীৰ প্ৰতিটো কোণ 
লঠঙা শিৰীষৰ ডালে ডালে মেলক জাঁক জাঁক সেউজীয়াৰ মেলা , প্ৰভাতী পখীৰ গীতৰ সুৰৰ তালে তালে নাচক প্ৰতিটো মোলান পুৱা

এনেকৈ আৰু কিমান দিন চকুলো মোহাৰিম
আমি কেতিয়াও ভবা নাছিলোঁ 
চকুবোৰ 'আৱদ্ধ' হঁওক ,সময়বোৰ আৱদ্ধ হঁওক
ভাৱনাবোৰ আৱদ্ধ হঁওক ঠিক সংখ্যাবোৰৰ দৰে !

হে সময় ! মানুহবোৰ সংখ্যা নহয় নতুবা সংখ্যাবোৰ মানুহ , মানুহ মানুহৰ বাবে এক জাগতিক শক্তি 
যি শক্তি আজি ৰুদ্ধ 
যি শক্তি আজি আৱদ্ধ 
তোমাৰ শীতল কোলাত তোমাৰেই বিনাশতাত
শেষ হৈছে শত সহস্ৰ ৰৌদ্ৰুজল পুৱা 

হে সময় ! আকৌ এবাৰ আৰম্ভ কৰা সময়সূচী
বিপদ বিঘ্নিত কৰি পোখা মেলিব দিয়া
নতুন সময়ৰ নতুন সম্ভাৱনা ।।


------++++----------------------------+++++---------

Sunday, August 16, 2020

মানুহৰ নেতা হোৱাৰ মানসিকতা | Tendency for Leadership.


'নেতা' মানে কি ? 

কোনো এটা দলৰ ইপ্সিত লক্ষ্য আৰু আশা-আকাংক্ষা পূৰণ কৰিবলৈ যিজন ব্যক্তিয়ে কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰি আগুৱাই নিব পাৰে সেই জনকেই প্ৰকৃততে নেতা আখ্যা দিব পৰা যায়। নেতা জন কিছুমান সৎ গুণৰ অধিকাৰী হোৱা দৰকাৰ। এই গুণ জন্মগত বা শিক্ষাৰ মাধ্যমেৰে প্ৰাপ্ত হ'ব পাৰে। যি গুণৰ প্ৰভাৱত সহজে মানুহৰ প্ৰিয়ভাজন হ'ব পাৰে। আনহাতে শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰতো কিছু আগবঢ়া হ'লে ভাল। নেতা এজনৰ সামগ্ৰিক ব্যক্তিত্ব আৰু তেওঁ অৱস্হান কৰা সামাজিক পৰিস্থিতিৰ মাজৰ যি ক্ৰিয়া-প্ৰতিক্ৰিয়াৰ ফলশ্ৰুতি সেয়ে হ'ল নেতৃত্ব । নেতা এজনৰ নিজস্ব ধ্যান-ধাৰণাৰে জনমত গঠন কৰি কৌশলেৰে দ'লক আগুৱাই নিব পাৰে। জন্তুৰ ক্ষেত্ৰতো নেতা হোৱাৰ প্ৰৱনতা পৰিলক্ষিত হয়। অৱশ্যে মানুহ বা জন্তুৰ ক্ষেত্ৰত নিৰাপত্তাজনিত কাৰণতেই এজন নেতাৰ প্ৰয়োজন হয়।

নেতৃত্বৰ প্ৰকাৰ :

নেতৃত্ব বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ হ'ব পাৰে । তাৰ ভিতৰত কেইটামান ইয়াত আলোচনা কৰা হৈছে। সেইবোৰ হ'ল-- গণতান্ত্ৰিক নেতৃত্ব , প্ৰাধিকাৰাত্মক নেতৃত্ব , কেৰেস্মেটিক নেতৃত্ব । তলত সংক্ষিপ্ত বিৱৰণ আগবঢ়োৱা হ'ল-- 

গণতান্ত্ৰিক নেতৃত্ব : 

গণতান্ত্ৰিক নেতৃত্বত নেতাজনে সদায় জনগণৰ সপক্ষে কাম কৰে। মানুহৰ ইপ্সিত লক্ষ্য আহৰণত তেওঁ পৰোক্ষভাৱে সহায় কৰে। নেতাজন পৰামৰ্শ বা প্ৰৰোচনা, মধ্যস্হতাকৰণ আৰু সহনশীলতাৰ গুণৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হয়। গণতান্ত্ৰিক নেতৃত্বত নেতাজনে আত্মপ্ৰচাৰ আৰু আত্মপ্ৰশংসাৰ পৰা সদায় আঁতৰত থকা দেখা যায়।  তেওঁ সমাজত প্ৰচলিত কু-সংস্কাৰ ,কু-অভ্যাস , অনিয়ম,অনীতি  , শোষণৰ কালচক্ৰ অত্যাচাৰ-অনাচাৰ আদি আঁতৰোৱাৰ বাবে যৎপৰোনাস্তি প্ৰয়াস কৰে। বহু সময়ত মানুহে সেয়েহে এনেধৰণৰ নেতাক জনসাধাৰণৰ ত্ৰাণকৰ্তা বুলি অভিহিত কৰিব খোজে। ইয়াৰ উদাহৰণ ইতিহাসৰ পাতে পাতে সোণালী আখৰেৰে জিলিকি আছে। শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ, শ্ৰীমন্ত মাধৱদেৱ , হজৰত মহম্মদ, মহাত্মা গান্ধী, যীশুখ্ৰীষ্ট , ছক্ৰেটিছ , এৰিষ্ট'টল, লেনিনৰ, মাওচে ডুং  আদি মহান ব্যক্তিসকল মহান নেতা হিচাপে খ্যাতি অৰ্জন কৰি সমাজত এতিয়াও জিলিকি আছে। আমি চালে দেখা পাওঁ যে যুগে যুগে এনেধৰণৰ গণতান্ত্ৰিক নেতা আমৰ মাজত জন্ম লৈ আহিছে। জীৱিত কালৰ সমাজ ব্যৱস্থাত তেনেধৰণৰ দুজনমান নেতা হ'ল- বৰ্তমানৰ প্ৰধান মন্ত্ৰী নৰেন্দ্ৰ মোদী, সৰ্বানন্দ সোণোৱাল, ছোনীয়া গান্ধী, অখিল গগৈ , হোমেন বৰগোহাঞি , হীৰেন গোঁহাই , আং ছ্যান চ্যুকি আদি। 

প্ৰাধিকাৰাত্মক নেতৃত্ব :

যি নেতৃত্ব সাধাৰণতে প্ৰভূত্বনীল, কৰ্তৃত্বশীল, বহিৰ্মুখী ব্যক্তিত্বৰ , আক্ৰমণ প্ৰৱণ আৰু কলহ প্ৰিয় হয় তেনে নেতৃত্বক প্ৰাধিকাৰাত্মক নেতৃত্ব বোলে। এনে নেতাই মানুহৰ দুখ বেদনা অনুভৱ কৰিব নিবিচাৰে। নিজৰ বাদে আন মানুহক দূৰ্বল আৰু মূৰ্খ বুলি হেয় জ্ঞান কৰিব বিচাৰে। পদমৰ্যাদাৰ সম্পৰ্কে সততে সজাগ থাকে, যিকোনো উপায়ে নিজ কাৰ্য সিদ্ধি কৰাৰ মানসিকতা এনে নেতাৰ গাত পৰিস্ফুট হয়। পৰামৰ্শ, উপদেশ আদিৰে জনসাধাৰণক সৈমান কৰিব নোৱাৰিলে, জোৰ জুলুম কৰি হ'লেও সৈমান কৰিব বিচাৰে। এনেধৰণৰ নেতৃত্ব সাধাৰণতে সেনাধ্যক্ষৰ দৰে পৰ্যায়ত বেছিকৈ থাকে। নেপোলিয়ন বোনাপাৰ্ট , হিটলাৰ , ষ্টেলিনৰ দৰে নেতৃত্বক এই ভাগত সন্নিৱিষ্ট কৰিব পৰা যায়।

সহজাত প্ৰবৃত্তিৰ নেতৃত্ব বা কেৰিস্মেটিক নেতৃত্ব :

যি নেতৃত্বই নিজৰ সহজাত প্ৰবৃত্তিৰ জৰিয়তে মানুহক মোহান্ধ কৰিবলৈ সক্ষম হয় সেই নেতৃত্বক কেৰিস্মেটিক নেতৃত্ব বোলা হয়। নেতৃত্বৰ বাকপটু স্বভাৱৰ দ্বাৰা সাৱলীলভাৱে বিষয়বস্তুৰওপৰত ব্যাখ্যা আগবঢ়ায় জনসাধাৰণক আকৰ্ষণ কৰে। ধৰ্মীয় গুৰুসকলৰ ক্ষেত্ৰত এনে গুণৰ প্ৰয়োভৰ বেছি দেখা যায়।  ভাৰতৰ বাবা ৰামদেৱ এনে নেতৃত্বৰ নিদৰ্শন। তদুপৰি মহাত্মা গান্ধী, ৰাজীৱ গান্ধী আদি লোকসকলক এনে শাৰীত ৰাখিব পাৰি।

পৰিশেষত : 

বিশেষকৈ উচ্চ জাত বা ধনীক শ্ৰেণীৰ লোকসকলেহে নেতৃত্ব সহজে গ্ৰহণ কৰিব পাৰে। কোনো ক্ষেত্ৰত নেতৃত্ব লোৱা লগে লগে টকা -প'ইচাৰ কথাটো আহি পৰে। সেয়ে বহুদিশত আগবঢ়া হ'লেও দৰিদ্ৰ শ্ৰেণীৰ পৰা অহা লোকে সহজে নেতা হ'বলৈ আগ্ৰহ প্ৰকাশ নকৰে। তথাপি ইতিহাসৰ পাত লুটিয়াই চালে দেখা পাওঁ সাধাৰণ পৰিয়ালৰ পৰা যোৱা ব্যক্তিয়েও নেতৃত্ব বহন কৰিছে। হজৰত মহম্মদ, আব্ৰাহম লিংকন আদি লোকসকলক এনে শাৰীত ৰাখিব পাৰে। বহু দাৰ্শনিক তথা চিন্তাবিদৰ মতে শিক্ষা প্ৰদানৰ জৰিয়তেও নেতা সৃষ্টি কৰিব পৰা যায়। 
    বৰ্তমান সময়ত সমাজত নেতৃত্ব গুণৰ অধিকাৰী লোকৰ বহু মূল্য আছে আৰু বহু প্ৰয়োজন হৈ পৰিছে। আমাৰ সংস্কৃতি ,জাতি,মাটি, ভেটিৰ পৰিকাঠামো অক্ষত অৱস্থাত অক্ষুণ্ণ ৰাখিবলৈ হ'লে নি:স্বাৰ্থ নেতা সমাজৰ বাবে কাম্য । 

 লেখনিটো পঢ়ি চোৱাৰ বাবে ধন্যবাদ জনালোঁ ।

   
---------------++++++++++++++-------------------




Friday, August 14, 2020

প্ৰাথমিক চিকিৎসা | First Aid .

প্ৰাথমিক চিকিৎসা কি ? 

কোনো এক ৰোগাক্ৰান্ত বা আঘাতপ্ৰাপ্ত ব্যক্তিক তাৎক্ষণিকভাৱে প্ৰদান কৰা চিকিৎসা ই হ'ল প্ৰাথমিক চিকিৎসা। কোনো শাৰীৰিক আঘাত, স্বাস্হ্যজনিত অৱনতি অথবা মাৰাত্মক ৰোগৰ সাময়িক উপশমৰ বাবে যি আনুষঙ্গিক ৰূপে কাম কৰে সেয়ে হ'ল প্ৰাথমিক চিকিৎসা। 
      প্ৰাথমিক চিকিৎসাৰ জ্ঞান থাকিলে কোনো বিপদত পৰা লোকক অশিক্ষিত সকলেও অনায়াসে সুন্দৰকৈ সাহায্য আগবঢ়াব সক্ষম হয়। কোনো ভয় ভীত নোহোৱাকৈ আঘাতপ্ৰাপ্ত ব্যক্তিক সুৰক্ষা প্ৰদান কৰি জীৱন দান দিব পাৰে। প্ৰাথমিক চিকিৎসাৰ জ্ঞান বিজ্ঞান সন্মত ই কাল্পনিক নহয় । সম্পূৰ্ণ চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ নীতি নিয়ম মানি চলি প্ৰাথমিক চিকিৎসা প্ৰদান কৰা হয়। প্ৰাথমিক চিকিৎসা প্ৰদান কৰা ব্যক্তিজনে আহত ব্যক্তিৰ আঘাত চিনাক্ত কৰিব জানিব লাগে আৰু চিকিৎসকৰ আগমনৰ মূহুৰ্তলৈকে চিকিৎসা প্ৰদান কৰিব লাগে। 
     
প্ৰাথমিক চিকিৎসাৰ বাকচত কি কি থাকিব লাগে :
    বিশেষকৈ শিক্ষানুষ্ঠান, মটৰগাড়ী, বাইক আদিত মধ্যমীয়া আকাৰৰ প্ৰাথমিক চিকিৎসাৰ বাকচ ৰখা হয়। ইয়াৰ আকাৰ এনেধৰণৰ হ'ব পাৰে "ধূলি ৰোধক বাকচৰ জোখ (১৬ ×৮×৪) ইঞ্চি হ'ব লাগে । কিন্তু প্ৰয়োজনীয় সকলো সৰঞ্জাম ৰাখিব লাগে।

বাকচত কি কি সৰঞ্জাম থকা দৰকাৰ:


১/ তিনিকোণীয়া বেণ্ডেজ ১০ টা মান 
২/নূৰা বেণ্ডেজ ( বাকচৰ সুবিধা অনুসৰি)
৩/বিজানুমুক্ত কপাহ প্ৰায় ১৫ গ্ৰাম 
৪/ প্ৰাথমিক চিকিৎসাৰ ড্ৰেচিং
৫/ প্লাষ্টাৰৰ নুৰা এটা
৬/ দেটল 
৭/ সৰু কেচি এখন
৮/ চেভটি পিন
৯/ মলম 
১০/ গজ কাপোৰ 
১১/ হেণ্ডিপ্লাচ বা বেণ্ড এইড
     ওপৰত উল্লেখিত সামগ্ৰী সমূহ কোনো ডাক্তৰ নতুবা ফাৰ্মাছিষ্টৰ সহায়ত বাকচৰ সুবিধা অনুসৰি ক্ৰয় কৰি সাঁজু কৰি ৰাখিব লাগে। আকৌ ঔষধসমূহৰ ম্যাদ উকলি গ'লে পুনৰাই ক্ৰয় কৰি সলাব লাগে। মুঠৰ ওপৰত প্ৰাথমিক চিকিৎসা জ্ঞান মানুহৰ বাবে এক অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু আৱশ্যকীয় বিষয়। ই আমাৰ জীৱনৰ লগত সম্পৰ্কিত। সেয়ে প্ৰতিজন ব্যক্তিয়ে এই জ্ঞান আয়ত্ত কৰা প্ৰয়োজন আছে।

বিদ্যালয়ত ইয়াৰ প্ৰয়োজনীয়তা : 

    সৰু সৰু ল'ৰা ছোৱালীয়ে পৰিৱেষ্টিত শিক্ষানুষ্ঠানত প্ৰাথমিক চিকিৎসাৰ বহু প্ৰয়োজন আছে। খেল ধেমালি খেলোতে নতুবা অন্য কাৰণত অসাৱধানবশত: শিশুসকল আঘাতপ্ৰাপ্ত হ'ব পাৰে। সচৰাচৰ বিদ্যালয়ৰ প্ৰাঙ্গনত এনে আঘাত জনিত ঘটনা সংঘটিত হৈয়ে থাকে। কোনো এজন যদি ভৰিত দুখ পায় আকৌ কোনোজন মূৰত । প্ৰাথমিক চিকিৎসাৰ বাকচত ঔষধ পাতি নথকা বাবে বা প্ৰাথমিক চিকিৎসা সম্পৰ্কীয় জ্ঞান নথকা হেতুকে এনে সময়ত ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলক কাষৰীয়া চিকিৎসালয়লৈ খৰখেদাকৈ লৈ যাব লগা পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি হয়। আকৌ কিছুমান লোকে প্ৰাথমিক চিকিৎসা প্ৰদানৰ নিয়ম জানিলেও সময়ত প্ৰয়োগ কৰিবলৈ ইতস্হত:বোধ কৰে। এনে মনোভাৱ পোষণ কৰাটো উচিত নহয়। জনা কাৰ্য বাস্তৱত প্ৰয়োগ কৰাটো সকলোৰে কাম্য। কাৰণ অলপ হীনদেৰি হ'লে আঘাতপ্ৰাপ্ত ব্যক্তিৰ অসুবিধা হ'বও পাৰে। তেনে ক্ষেত্ৰত হাত সাবতি বহি থকা উচিত নহয়। বিশেষকৈ জুইয়ে পোৰা, সাপে খোঁটা, দাৰে কটা, হুলে খোচা , মূৰ ঘূৰোৱা আদি কাৰক সমূহ ঘটিলে প্ৰাথমিক চিকিৎসা কৰাৰ প্ৰয়োজন আহি পৰে। 

দাৰে কটা :  

দাৰে কাটিলে কটা ঠাইডোখৰ প্ৰথমে পৰিষ্কাৰ পানীৰে চাফা কৰি ল'ব লাগে। তাৰপাছত কটা অংশত হাতৰ আঙুলিৰে হেঁচা মাৰি ৰাখিব লাগে যাতে আৰু তেজ ক্ষয় নহয়। পাৰিলে দেটল, কেৰচিন তেল বা জাপানী লতাৰ পাত  বা গেন্ধেলা বনৰ পাত পিহি ৰস উলিয়ায় ক্ষতস্হানত দিলে তেজ ওলোৱা সহজে বন্ধ হয় । তাৰপাছত বেণ্ডজেৰে ক্ষতস্হানত বান্ধি চিকিৎসালয়লৈ নিয়াৰ ব্যৱস্থা কৰিব পাৰে।

মূৰ ঘূৰোৱা : 

সাধাৰণতে এনেয়ে মূৰ নূঘূৰাই । দুটা কাৰণত মূৰ ঘূৰাব পাৰে - এনিমীয়া বা কমজুৰি হ'লে আৰু প্ৰেচাৰ হ'লে। পুষ্টিহীনতাত ভোগা শিশুসকলৰ বেছি মূৰ ঘূৰোৱা পৰিলক্ষিত হয়। সেয়ে কোনো শিশুৰ মূৰঘূৰালে তাৎক্ষণিকভাৱে আক্ৰান্ত শিশুজনক ডাংকোলা কৰি আনি ঠাণ্ডা ঠাইত চকীত বহুৱাই দিব লাগে। ঠাণ্ডা পানীৰে মূৰটো তিয়াই দিব লাগে আৰু বিচনীৰে বা দিব লাগে। পাৰ্যমানে নিৰৱতা অৱলম্বন কৰা দৰকাৰ। অলপ সুস্হ হোৱাৰ পাছত আক্ৰান্ত জনক কথাবোৰ সুধিব লাগে। 

জুইৰে পোৰা :

 জুইয়ে পুৰিলে বা ব্যক্তি এজনৰ গাত জুই লাগিলে উদ্ধাৰকাৰীয়ে এখন কম্বল,কোট বা ডাঠ কাপোৰ লৈ আহতজনক গাত মেৰিয়াই ধৰি মাটিত শুৱাই দিলে জুই নুমাই যায়। পৰিষ্কাৰ পানীৰেও জুই নুমুৱাই আহতজনক ৰক্ষা কৰিব পাৰে। জুই জ্বলি থকা অৱস্থাত কেতিয়াও দৌৰিব নক'ব কাৰণ দৌৰেলে জুইৰ প্ৰকোপ বতাহ লাগি বেছি হয়। পাৰিলে জুই নুমূৱাৰ পিছত লাহেকৈ বাৰ্ণল জাতীয় মলম পোৰা অংশত সানি দিব লাগে। 
    
 লেখনিটো পঢ়াৰ শেষত কেনে পালে জনাব।
ধন্যবাদেৰে ।

Wednesday, August 5, 2020

গণমাধ্যমৰ ব্যৱহাৰ

গণমাধ্যম কি ?

গণমাধ্যম বুলি ক'লে জনসাধাৰণৰ লগত প্ৰত্যক্ষ আৰু পৰোক্ষভাৱে সংযোগ স্হাপন কৰি বিভিন্ন বা-বাতৰি , বিভিন্ন ঘটনা ৰাইজক অৱগতকৰণ কৰাৰ এক মাধ্যমৰ কথাকে সূচায়। বিভিন্ন মানুহৰ মাজত একেলগে একেসময়তে মত বিনিময়, চিন্তা ভাৱনাৰ বিনিময়ৰ সুযোগ আৰু পাৰস্পৰিক সুসম্পৰ্ক স্হাপন কৰিব পাৰি এই গণমাধ্যমৰ জৰিয়তে।  দৃশ্য শ্ৰাব্য উপকৰণৰ যোগেদি ৰাইজৰ লগত সংযোগ ঘটাই তথ্য আহৰণ কৰাৰ বাবেও এটা আকৰ্ষণীয় উপায় হিচাপে পৰিগণিত হৈছে। বিশেষকৈ শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰখনত গণমাধ্যমৰ অৰিহণা পৰ্যাপ্ত পৰিমাণে পৰিলক্ষিত হয়। ইয়াক বৰ্তমান সময়ত শিক্ষা ব্যৱস্থাৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংগ হিছাপে গণ্য কৰা হয়। গণমাধ্যম সমূহে শিক্ষণ শিকন প্ৰক্ৰিয়া সহজ সৰল কৰাৰ লগতে অধিক জ্ঞানাৰ্জন, অভিজ্ঞতা প্ৰাপ্তত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰি আহিছে। বৰ্তমান শিশুকেন্দ্ৰিক শিক্ষা ব্যৱস্থাত শিক্ষণ শিকন প্ৰক্ৰিয়াত গণমাধ্যমৰ অৰিহণা অপৰিসীম আৰু ব্যাপক বুলি বিবেচিত হৈছে।
      গণমাধ্যম সমূহ হ'ল কিতাপ পত্ৰ, আলোচনী, বিজ্ঞাপন, বাতৰি কাকত, প্ৰাচীৰ পত্ৰিকা,ৰেডিঅ' , বোলছবি, দূৰদৰ্শন, ভিডিঅ' , কম্পিউটাৰ, ইণ্টাৰনেট, ইত্যাদি। এই মাধ্যম সমূহৰ জৰিয়তে শৈক্ষিক,সহশৈক্ষিক আদি দিশত প্ৰকাশিত আৰু সম্প্ৰচাৰিত অনুষ্ঠান সমূহে ৰাইজক বিভিন্ন দিশত সহায় সহযোগ তথা সজাগ সচেতনতা বৃদ্ধি কৰাৰ উপৰিও ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলক অতি স্পষ্টভাবে শিক্ষা জ্ঞান অৰ্জন কৰাত পূৰ্ণ সহযোগ প্ৰদান কৰিছে।

গণমাধ্যমৰ উদ্দেশ্য কি ?

 
   সকলো বিষয়ৰে যিদৰে উদ্দেশ্য থাকে ঠিক একেদৰে গণমাধ্যমৰো উদ্দেশ্য আছে। থোৰতে ইয়াৰ উদ্দেশ্য সমূহ এনেধৰণৰ হ'ব পাৰে।--
১/ জ্ঞান বিজ্ঞান,কলা সংস্কৃতি, সাহিত্য সভ্যতাৰ দিশত তথ্য যোগান ধৰি জ্ঞানৰ বিস্ফোৰণ ঘটোৱা।
২/ পৃথিৱীৰ বিভিন্ন কোণত সংঘটিত হোৱা ঘটনা আৰু পৰিঘটনা সমুহৰ সম্পৰ্কে ৰাইজক আৰু শিশুসকলক অৱগতকৰণ কৰা।
৩/ পৃথিৱীৰ বিভিন্ন কোণত থকা বিভিন্নজন বিজ্ঞানীৰ মহৎ সৃষ্টিৰাজিৰ সম্পৰ্কে, বিভিন্ন পণ্ডিত, দাৰ্শনিক, সাহিত্যিক, গায়ক, বাদক সমালোচক আদি লোকসকলৰ খ্যাতি,যশস্যাৰ সম্পৰ্কে , ৰাজনীতি, সমাজনীতি, অৰ্থনৈতিক আদিৰ সমস্যা সমূহ ৰাইজক সংবাদ হিচাপে যোগান ধৰাৰ ব্যৱস্থা কৰা।
৪/ গণমাধ্যম সমূহৰ জৰিয়তে শিক্ষাৰ প্ৰসাৰ ঘটোৱা।

শিক্ষাত গণমাধ্যমৰ প্ৰয়োজনীয়তা

      সাম্প্ৰতিক শিক্ষা ব্যৱস্থাত গণমাধ্যমৰ প্ৰয়োজন অপৰিসীম। শিক্ষা ব্যৱস্থাক অধিক গতিশীলতা আৰু সক্ৰিয়তা প্ৰদানৰ ক্ষেত্ৰত গণমাধ্যম এক উত্তম উপায়। শিক্ষাৰ্থীক শিক্ষাৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত কৰাবৰ বাবে, শিক্ষনীয় বিষয়বস্তুৰ প্ৰতি ধাউতি বঢ়াই তোলিবৰ বাবে গণমাধ্যম এক উল্লেখযোগ্য বৈকল্পিক ব্যৱস্থা। সেয়েহে গণমাধ্যম প্ৰসাৰতাৰ প্ৰয়োজন আছে।

কিছু ব্যাখ্যা


১/ অনাতাঁৰ, দূৰদৰ্শন , শ্ৰব্য কেছেট , আৰু দৃশ্য শ্ৰাব্য চিডি আদিৰ যোগেদি শিক্ষাৰ্থীক শিক্ষা প্ৰদান কৰি অতি কম সময়ৰ ভিতৰতে বিষয়বস্তুৰ জ্ঞান আয়ত্ত কৰাব পাৰি।
২/ সমাজ আৰু বিদ্যালয়ৰ ব্যৱস্থাত উদ্ভৱ হোৱা বিভিন্ন সমস্যাৰ সম্পৰ্কে গণমাধ্যম সমূহৰ জৰিয়তে জনগণৰ মাজত সজাগ সচেতনতা বৃদ্ধি কৰাব পৰা গৈছে। লগতে ইয়াৰ সমাধানৰ পথ প্ৰশস্ত কৰণত ‌ই সহায় কৰিছে। দেশৰ চৌকোণে শান্তি শৃংখলা অটুট ৰখাৰ, সম্প্ৰীতি আৰু একতাৰ মনোভাৱ জাগ্ৰত কৰাৰ ক্ষেত্ৰত গণমাধ্যমৰ অৱদান অনস্বীকাৰ্য্য।
৩/ গণমাধ্যমৰ জৰিয়তে সকলো শ্ৰেণীৰ লোকৰ মাজত বিজ্ঞানৰ সুফল আৰু জ্ঞান বিতৰণ কৰাত ই সহায় কৰিছে। বিজ্ঞান মনস্কতাৰ সৃষ্টিত গণমাধ্যমৰ অৰিহণা অসীম ।
৪/ সমাজৰ জনগণক সামাজিক, অৰ্থনৈতিক আৰু আধ্যাত্মিক দিশত জ্ঞান অৰ্জন কৰাত সহায় কৰিছে। 

বিদ্যালয়ত গণমাধ্যমৰ ব্যৱহাৰ 


     ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষানীতিৰ আধাৰত যি শিক্ষা বৰ্তমান প্ৰৱৰ্তন হৈ আছে সেই শিক্ষাত গণমাধ্যমৰ প্ৰয়োগক অগ্ৰাধিকাৰ দিয়া হৈছে। প্ৰাত:সভাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি শ্ৰেণীকক্ষৰ পাঠদান কাৰ্যসূচী আৰু বিভাগীয় কাম-কাজৰ বাবে গণমাধ্যমৰ প্ৰয়োগ অপৰিহাৰ্য্য হৈ পৰিছে। সাধাৰণতে বিদ্যালয়ত অন্তৰ্ভূক্ত হৈ থকা গণমাধ্যম সমূহ এনেধৰণৰ ---
ৰেডিঅ', বাতৰি কাকত, কম্পিউটাৰ, দূৰদৰ্শন,শিশু আলোচনী আৰু বিভিন্ন বিষয়ক গ্ৰন্থ আদি।

ৰেডিঅ'(Radio) 

    বিদ্যালয়ত বিভিন্ন গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয়ত ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলক অনাতাঁৰৰ জৰিয়তে শিক্ষা দিব পাৰি। শিক্ষামূলক কাৰ্যসূচী বা অনুষ্ঠান সমূহ শ্ৰৱণ কৰোৱাব পাৰে। 

বাতৰি কাকত (Newspaper)

    বিভিন্ন বাতৰি কাকত ব্যৱহাৰে ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলক ভিন্ন বিষয়ত শিক্ষা অৰ্জনত সহায় কৰে। বাতৰি কাকত পঠন, বাতৰি কাকতত প্ৰকাশিত ভিন্ন প্ৰতিযোগিতা আৰু ছবি সমূহ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক প্ৰদৰ্শন আদি কৰোৱায় উৎসাহ প্ৰদান কৰিব পাৰে। কবিতা, গল্প,সাধু, কুইজ,মহৎলোকৰ বাণী,সাঁথৰ সম্পৰ্কে  জ্ঞান অৰ্জন কৰাত বাতৰি কাকত অন্যতম পথ।

শিশু আলোচনী ( child magazine) 

আজৰি সময়কণ সৎব্যৱহাৰৰ নিমিত্তে আলোচনী পঠনৰ অভ্যাস গঢ়ি তুলিব পাৰে। বিশেষকৈ ৰিক্ৰেচনৰ সময়ত শিশু আলোচনী পঢ়িব দিব পাৰে আৰু শব্দৰ শৃংখল, চুডকু আদি খেলসমূহ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক আলোচনী পঠনৰ জৰিয়তে শিকাব পাৰে।
 

সমাজত গণমাধ্যম

এখন সমাজ শৃংখলাবদ্ধ ভাৱে নিয়াৰিকৈ চলিবলৈ হ'লে সমাজৰ মানুহবিলাক জ্ঞানী হ'ব লাগিব। সচেতন আৰু সজাগ হ'ব লাগিব। বিভিন্ন গণমাধ্যমৰ জৰিয়তে এই ক্ষেত্ৰত সমাজক আগুৱাই নিব পাৰি। বাতৰি কাকত, দূৰদৰ্শন আদিৰ মাধ্যমেৰে সামাজিক, অৰ্থনৈতিক আৰু আধ্যাত্মিক দিশত অজ্ঞতাৰ আন্ধাৰ নাশি সমাজৰ মানুহবিলাকক সজাগ সচেতন আৰু জ্ঞানৱান কৰি তোলিব পৰা যায়। জনমত গঠনৰ ক্ষেত্ৰত গণমাধ্যম এক উত্তম আহিলা।
      সাম্প্ৰতিক কালৰ সমাজ ব্যৱস্থাত গণমাধ্যম এক উল্লেখযোগ্য বিষয় হিচাপে পৰিগণিত হৈছে। ইয়াৰ অবিহনে সামাজিক, ৰাজনৈতিক, অৰ্থনৈতিক দিশত আগুৱাই যোৱাৰ সম্ভৱ নহয়। বিদ্যালয়ৰ ব্যৱস্থাত শিক্ষাৰ্থীসকলক পাঠ্যপুথিৰ জ্ঞানৰ উপৰিও বিভিন্ন বিষয়ত জ্ঞানাৰ্জন কৰাৰ ক্ষেত্ৰত গণমাধ্যমৰ সহায় অনস্বীকাৰ্য্য। গণমাধ্যমৰ বহুল ব্যৱহাৰে সমাজৰ তথা নৱ প্ৰজন্মক নতুন পথ দেখুৱালে সমাজৰ চৌপাশ শান্তি আৰু আনন্দদায়ক বাতাবৰণে জিলিকাই তুলিব।

         ধন্যবাদেৰে ।
---------------++++++++++++-------------------







Saturday, August 1, 2020

ঐতিহাসিক পটভূমি 'ছৈখোৱা ঘাট ' | A heritage site

ঐতিহাসিক পটভূমি ' ছৈখোৱা ঘাট'

      
         অসমৰ চুকে কোণে বহু ঐতিহ্য মণ্ডিত ঠাই আছে য'ত বিভিন্ন সময়ৰ পৌৰাণিক কৃৰ্তিচিহ্নৰ বিদ্যমান। তেনে এখন ঠাই হ'ল 'শদিয়া' । শদিয়াৰ দক্ষিণ পাৰে অৱস্থিত ধলা বা ছৈখোৱা ঘাটতো ঐতিহ্যৰ চিন বহন কৰিছে একমাত্ৰ শ্ৰী শ্ৰী কেঁচাই খাইটি গোঁসানী মাঁ মন্দিৰে। আজি এই মন্দিৰৰ সম্পৰ্কে থোৰতে জনাব বিচাৰিছোঁ। মন্দিৰটো সম্পৰ্কে এটা পৌৰাণিক কাহিনী সংযুক্ত হৈ আছে বুলি বয়োজেষ্ঠ ব্যক্তি সকলে ক'ব খোজে। 

ছৈখোৱাৰ অৱস্থিতি

বৰ্তমানৰ ধলাৰ উত্তৰ দিশে বজাৰৰ পৰা প্ৰায় ৩ কি.মি. আতঁৰত এই ছৈখোৱাঘাট অৱস্থিত।পূৰ্বে এই ছৈখোৱা ঘাট আছিল এখন সৰু চহৰ। য'ত সকলো ধৰণৰ বেপাৰ-বাণিজ্য, হাট-বজাৰ আদি আছিল। কিন্তু ১৯৫০ চনৰ বৰভুঁইকপৰ কবলত পৰি সেই লহপহকৈ বেপাৰ বাণিজ্যৰ জৰিয়তে, বৃটিছ সকলৰ পৰশত ঠন ধৰি উঠা পুৰণি ছৈখোৱা ঘাট বৰলুইতৰ‌ বালিৰে পুতি পেলালে। সেই ছৈখোৱা ঘাট বৰ্তমান মথাউৰিৰ দক্ষিণ পাৰে 'ধলা' নামাকৰণ কৰি বহোৱা হ'ল। বিভিন্ন জাতি জনগোষ্ঠীৰে, বিভিন্ন ধৰ্মাৱলম্বীৰে ঠাইখণ্ড পৰিপূৰ্ণ। অৱশ্যে পূৰ্বৰ যি ৰেহৰূপ এতিয়া তাৰ তিলমানো নাই । বয়োজেষ্টসকলৰ মুখেৰে শুনা বিৱৰণ অনুসৰি ছৈখোৱা ঘাট সেই সময়ৰত এটা বিস্তৰ বানিজ্যিক কেন্দ্ৰ হিচাপে পৰিগণিত হৈছিল।

 মাঁ কেঁচাইখাইটি গোঁসানী 

শ্ৰী শ্ৰী কেঁচাইখাইটি আই থান হ'ল এটা ঐতিহ্যপূৰ্ণ শাক্ত পন্হীৰ মন্দিৰ। এই মন্দিৰ ধলাৰ পৰা প্ৰায় ৩ কি.মি. দূৰৈৰ পুৰনি ছৈখোৱাত অৱস্থিত। পূবে মিঠাআম গাঁৱ , পশ্চিমে ৰেগবি গাঁৱ, উত্তৰে ব্ৰহ্মপুত্ৰ নৈ আৰু দক্ষিণে ধলা বজাৰ হ'ল এই থানখনৰ চাৰিসীমা। অসমৰ চৌদিশৰ পৰা আহি এই থানত পূজা অৰ্চনাৰ বাবে ভক্তপ্ৰাণ ৰাইজৰ সমাৱেশ ঘটে। আইৰ সন্তোষ্টিৰ বাবে বছেৰেকত চাৰিভাগ পূজা আগবঢ়োৱাটো এক পৰম্পৰাগত নীতি হিচাপে চলি আহিছে। ইয়াৰে কাতি মাহত 'কাতি পূজা', আঘোণ মাহত 'বাবুপূজা' , বহাগ মাহত 'বহাগী পূজা' আৰু মাঘ মাহত 'মাঘীপূজা' অনুষ্ঠিত কৰা হয় বুলি জনা যায়।কাতি পূজা,বহাগীপূজা ,মাহৰ কোনো এটা বুধবাৰে পালন কৰা হয় কিন্তু বাবুপূজা মাহৰ কোনো এটা দেওবাৰে পালন কৰা হয় বুলি পৰিচালনা সমিতিৰ মন্তব্যৰ পৰা জনা যায়।
 

পৌৰাণিক কাহিনী

কেতিয়া আৰু কোন সময়ৰ পৰা এই পূজা ভাগ গোঁসানীলৈ আগবঢ়োৱা হয় বা কেনেকৈ এই মন্দিৰ স্হাপিত হয় ,কিয় ইয়াৰ নাম কেঁচাই খাইটি হ'ল তাৰ সঠিক তথ্য পাবলৈ দুৰূহ যদিও কালিকা পুৰাণত বৰ্ণিত এক উপাখ্যানৰ মতে আই গোঁসানীৰ এটা অনুপম কাহিনী পোৱা যায়। কাহিনীটো আছিল এনেধৰণৰ--- এবাৰ যশ কন্যা পাৰ্বতীৰ পিতৃৰ ঘৰত এখন বৃহৎ যজ্ঞ অনুষ্ঠিত হৈছিল। উক্ত যজ্ঞত পিতৃৰ নিমন্ত্ৰণ নোপোৱাকৈয়ে পাৰ্বতীয়ে উপস্হিত হৈছিলগৈ। নিমন্ত্ৰিত অতিথি সকলে পতি কিয় নাহিল বুলি সুধাত পিতৃ গৃহত যজ্ঞ অনুষ্ঠিত কৰাৰ খবৰ দিয়া নাছিল বুলি কোৱাত উপস্হিত অতিথি সকলে পাৰ্বতীক নানা তিৰস্কাৰ কৰি ক'লে যে পিতৃগৃহ হ'লেও যজ্ঞস্থলীত বিনা নিমন্ত্ৰণত অহাটো উচিত নহয় আৰু ই অবাঞ্চিত। এই কথাত পাৰ্বতী অতি লজ্জিত হৈছিল আৰু যজ্ঞস্থলীতে লাজত ম্ৰিয়মান হৈ দেহত্যাগ কৰে। কথাটো স্বামী মহাদেৱৰ কাণত পৰা মাত্ৰকে চৰম ক্ৰোধিত হৈ মহাদেৱ যজ্ঞস্থলী পালেহি আৰু ভাৰ্যাৰ শৱদেহ কান্ধত তুলি লৈ ত্ৰিভূৱন ভ্ৰমি ফুৰিবলৈ ধৰিলে। এই ধৰণে ঘুৰি ফুৰোতে ভাৰ্যাৰ শৱদেহ কান্ধতে গেলি-পচি অংগসমূহ বিভিন্ন স্হানত পৰিবলৈ ধৰিলে। য'তে অংগসমূহ পৰিছিল তাতেই হেনো আই গোঁসানীৰ মন্দিৰ স্হাপিত হ'ল। ছৈখোৱাতো হেনো শৱদেহৰ অংগ পৰি গৈছিল আৰু ফলশ্ৰুতিত স্হাপন হ'ল আজিৰ মাঁ কেঁচাই খাইটি গোঁসানীৰ মন্দিৰ। ভক্তপ্ৰাণ ৰাইজৰ মনত এয়া বিশ্বাসৰ জুমুঠি । 

     কিছু ইতিহাস

   ইতিহাসৰ পাত লুটিয়াই চালে আমি দেখিবলৈ পাওঁ যে আই গোঁসানী পূজাৰ প্ৰথম উৎপত্তি স্হান হ'ল শদিয়া। এই গোঁসানী পূজাৰ লগত অসমৰ প্ৰাচীন জনগোষ্ঠী দেউৰী আৰু চুতীয়া জাতি সাঙোৰ খাই আছে বুলি জনা যায়। আহোম সকল অসমলৈ অহাৰ পূৰ্বেই শদিয়াত দেউৰীসকলৰ আদি বাসস্হান আছিল। দেউৰীসকলে নিজস্ব ধ্যান-ধাৰণাৰে গোঁসানী পূজা কৰিছিল। যি বৰ্তমানেও এই পূজা অব্যাহত আছে। গোঁসানী পূজাত হাঁহ, পাৰ , কুকুৰা, পাঠা, আৰু ম'হ বলি দিয়াৰ নিয়ম আছিল। আহোম সকল অসমলৈ অহাৰ পিছত ১৭৮০ চনলৈকে দেউৰীসকলে আনকি নৰবলি পৰ্যন্ত দিছিল বুলি জনা যায়। (নৰবলি দিয়াৰ সঠিক তথ্য অৱশ্যে মোৰ হাতত  নাই ,সদাশয় ব্যক্তিয়ে জানিলে মোলৈ তথ্য প্ৰেৰণ কৰে যেন। ) আহোম ৰজা গৌৰীনাথ সিংহৰ দিনত এই প্ৰথা বিলুপ্ত ঘটোৱা হৈছিল। উপৰোক্ত কথাখিনি এই বাবেই উল্লেখ কৰা হ'ল যে প্ৰকৃততে ছৈখোৱা ঘাটত কেঁচাই খাইটি গোঁসানীৰ শাল প্ৰতিষ্ঠাৰ মূলতেই হ'ল দেউৰীসকলৰ অৱদান। দেউৰীসকলৰ জনসংখ্যা বৃদ্ধিৰ লগে লগে উপযুক্ত খেতিপথাৰৰ বাবে মাটিৰ সন্ধানত শদিয়াৰ চাৰি ঠাইত দেউৰী সকলে খোপনি পুতিছিল আৰু তেতিয়াই হেনো শদিয়াৰ চাৰি ঠাইত তেওঁলোকে মন্দিৰ সাঁজি পূজা অৰ্চনা কৰিছিল। সেই কাৰণতেই শদিয়াত সৃষ্টি হৈছিল চাৰিশাল গোঁসানীৰ মন্দিৰ।সেয়া হ'ল-- ১/ গিৰা গিৰচি শাল ,২/ বলিয়া বাবা শাল, ৩/ কেঁচাই খাইটি শাল আৰু ৪/ পাতৰ শাল বা থান । শদিয়াৰ চুতীয়া ৰাজ্য পতন হোৱাত এই পুৰোহিত শ্ৰেণীৰ দেউৰীসকলো ব্ৰক্ষ্মপুত্ৰৰ দক্ষিণ পাৰলৈ উঠি আহিল আৰু পুৰণি ছৈখোৱা ঘাট অভিমুখী ৰাস্তাৰ দাঁতিত শ্ৰী শ্ৰী কেঁচাই খাইটি গোঁসানীৰ মন্দিৰ স্হাপন কৰিছিল বুলি অনুমান কৰিব পাৰি। গতিকে ছৈখোৱা ঘাট তেতিয়াৰ পৰাই ঐতিহাসিক পটভূমি হিচাপে পৰিগণিত হৈছে বুলি ঠাৱৰ কৰিব পাৰি।

 সামৰণি

যি কি নহওঁক, সাম্প্ৰতিক সময়ত এই গোঁসানী শালতেই সমগ্ৰ অসমৰ উজনিৰ নামনিৰ ৰাইজৰ লগতে, চুবুৰীয়া ৰাজ্যৰ লোকো ধৰ্ম,বৰ্ণ নিৰ্বিশেষে সকলো শ্ৰেণীৰ ৰাইজে গোঁসানী আইৰ অপাৰ মহিমাৰ বাবে মংগল কামনাৰ্থে প্ৰণিপাত জনাই আহিছে। এতিয়াও পূজা অৰ্চনাৰ পুৰোহিত হিচাপে দেউৰী সকলে সমাপন কৰে।
      সাম্প্ৰতিক সময়ত এই গোঁসানী কেৱল আধ্যাত্মিক ক্ষেত্ৰই হৈ থকা নাই । ই এক সংস্কৃতিৰ বাহক, মিলনভূমি তথা একতাৰ থলী হিচাপে পৰিগণিত হৈছে।
     অসমলৈ আহিলে ড° ভূপেন হাজৰিকাৰ সেঁতু দৰ্শন কৰাৰ লগতে এই মন্দিৰ দৰ্শন কৰিবলৈ কেতিয়াও নাপাহৰিব।
                ধন্যবাদেৰে---
-------++++++++-----+++++++----------


Featured post

২৩ ফেব্ৰুৱাৰী দিনটোৰ সম্পৰ্কে কিঞ্চিৎ ! What about the day of February 23 !

  ২৩ ফেব্ৰুৱাৰী দিনটোৰ সম্পৰ্কে কিঞ্চিৎ ! What about the day of February 23 !                   স্বামী বিবেকানন্দ  🚀🚀আজি ২৩ তা...

Popular posts