সময়ৰ ৰং ( ২ য় ছোৱা)

ক্ৰমশঃ   

        এম,এ.পঢ়ি শেষ কৰাৰ পাছত সি বাৰু কোন কোন বিভাগত ইন্টাৰভিউ দিছিল।স্মৃতিৰ জোলোঙাত হাত ভৰাই সি একান্ত মনে খুচুৰিবলৈ ধৰিলে। ৰেলৱে, বেংক,চি আৰ পি এফ, ফায়াৰ ব্ৰিগেড, বেটেলিয়ান,শিক্ষক,চেলছ এক্সজিকিউটিভ আৰু যে কত কিমান বিভাগত পি সাক্ষাৎকাৰত বহিছিল তাৰ কোনো লেখ জোখ নাই। চাকৰি কিন্তু আজিও কতো নহ'ল। কিন্তু কিয় ? হয়তো একমাত্ৰ টকাৰ বাবে। মোটা অংকৰ উপঢৌকণ দিব নোৱাৰিলে চাকৰি হ'বইবা কিদৰে। নিজৰ ওপৰতে তাৰ ধিক্কাৰ উপজি যায়,পুতৌ লাগি যায়। জীৱনৰ আধাবেলা ইতিমধ্যে সময়ৰ বেগী ঘোঁৰাত উঠি দ্ৰুতগতিত অতিক্ৰমি গৈছে।

           : ঐ ছাহেনশ্বাহ ? এক ধাতৱ কণ্ঠত উচপখাই পিছলৈ ঘূৰি চালে চিন্ময়ে।

            :অ' নিগনি, তুমি.... ইয়াত ! পিছে কি সকামতনো আহিলি ঐ বেঙা। গুৱাহাটী খন যে তাই ৰঙামুৱাই বিচাৰি উলিয়াব পাৰিলিয়ে বুলিছংক দেই। আকাশ দ্বীপৰ ফালে চাই চিন্ময়ে ভেঙুচালি কৰি ক'লে।

            : লাজ দিছা। তোষামোদ কৰিছা। মোক দেখি তোমাৰ হয়তো গুৱাহাটীৰ চিৰিয়াখানাৰ জন্তু দেখাৰ দৰে লাগিল, নহয় জানো ? এৰা লাগিবৰে কথা।তোতকৈ যে মই আন্ধাৰৰ ল'ৰা। আধুনিকতাৰ প্ৰলেপ পৰা মানুহৰ নিচিনা ক'ত হ'ব পাৰিমহে। তোমালোকে হলা গাঁৱৰ পৰা চহৰমুখী হোৱা তথাকথিত ভদ্ৰ সমাজৰ মুধাফটা ব্যক্তিৰ তনয়।টাউনীয়া ঢংত ভাষা শিকি গাঁৱৰ ভাষাৰ মূল শব্দবোৰ কবলৈ লাজ পোৱা, কাৰণ অভিজাত্যৰ চাপ থকা সমাজে তোমালোকক আনকালচাৰ্ড বুলি ভাবি হাঁহিব ।ভয় কৰা জানোচা তোমালোকক গৰু গাড়ী যুগৰ মানুহ ,ধূপৰ গোন্ধ নোপোৱা , নাথৰ ভেকুলী (!) ইত্যাদি বিশেষণেৰে বিভূষিত কৰে বুলি। এইটো সত্য যে নতুনক বাদ দি পুৰণি খিনি সাবটি আমি থাকিব নোৱাৰোঁ। সেইবুলি আমাৰ ভাষাটোৰ মৰ্যদা তথা স্বকীয়তা বহন কৰা শব্দ কিছুমানক অৱমাননা কৰা বা উপলুঙা কৰা উচিত নহয়। 

         : কাঠ মাৰিছা দেখোন। বেয়া পালা নেকি ? মই ধেমালিহে কৰিছোঁ । বৰ গপত গঙ্গাটোপ হ'ব নালাগে দিয়া। তোমাৰ, তোমাৰ ঘৰৰ খবৰ কোৱা ? সকলো ফালে ভাল নে বাৰু ? চাকৰি এটা যোগাৰ কৰিব পাৰিলানে ?

           : ভাল কথা সুধিছা । চাকৰিৰ নামত দুনিয়া ঘুৰিলো, চাকৰি কিন্তু নহ'ল। তুমি জানাই দেখোন বিজ্ঞাপনত উল্লেখ কৰা চাকৰি মকৰলৰ নিয়মবোৰ এক ভেকোভাওঁনাহে মাথোঁ। জনজাতিৰ অন্তৰ্ভুক্তলোক হোৱা বাবে সংৰক্ষিত পদত এপ্লাই কৰো। হ'লে কি হ'ব জনজাতিৰ সুবিধাবোৰ যে সময়ত ফুটুকাৰ ফেনত পৰিণত হয় সেয়া জানো মিছা ! 

            : যোৱা বছৰৰ কথা। ৰেলৱেৰ এটা বৃহৎ বিজ্ঞাপন দেখি আবেদন কৰিছিলোঁ।খালী পদকেইটা আছিল অনুসূচিত জনজাতিৰ বাবে সংৰক্ষিত পদ।সময়ত আমন্ৰনী পত্ৰ আহিল। সাক্ষাৎকাৰত বহিলো।কি ভাগ্য পৰীক্ষাত পাছো কৰিলো।আনকি মৌখিকতো পাছ কৰিলো ।। কিন্তু অতি দুৰ্ভাগ্যৰ বিষয় সময়ত নিযুক্তি পত্ৰহে নাহিল।কেৱল উৎকোচ দি বিষয়াক সন্তুষ্ট কৰিব নোৱাৰাৰ দোষত মোৰ নাম কৰ্তন কৰা হ'ল নিযুক্তি তালিকাৰ পৰা। উ:হ কি দুখৰ কথা শেষত গম পালো সংৰক্ষিত পদত মকৰল কৰা হ'ল এজন অনা অসমীয়া তথা অস্হানীয় ব্যক্তিক ‌। তাৰ পাছৰ পৰা বিজ্ঞাপন চাব এৰিলো।মনে কয় চাকৰি বিচৰাটো আজিকালি পৰ্বতত কাছ কণী বিচৰাৰ সদৃশ। বাদ দিয়া এইবোৰ তোমাৰ খবৰ কোৱাচোন ? 

           : সম্প্ৰতি মোৰ ভাল । এতিয়া গুৱাহাটীতে মোৰ ডিউটি। বহু দিনৰ মূৰত লগ পালো । বলা বাৰ'লৈকে যাঁও। কথাও পাতিম,খামো। 

          চিন্ময়ৰ ঘৰ গুৱাহাটীৰ হেঙেৰাবাৰীত। পিতৃ অবনি চলিহা আয়কৰ বিভাগৰ বিয়াগোম বিষয়া।পি পিতৃ-মাতৃৰ একমাত্ৰ আদৰুৱা পুত্ৰ। অতিশয় মৰমৰ প্ৰকোপত সি শিক্ষা দীক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত বিশেষ পাৰদৰ্শিতা দেখুৱাই আগবাঢ়িব নোৱাৰিলে। তিনিবাৰ প্ৰচেষ্টা চলায় বি,এ, ৰ দেওনা পাৰ হ'ব নোৱাৰি সি আনুষ্ঠানিক শিক্ষাৰ যৱনিকা পেলালে।পিছত গম পালো পিতৃৰ ধনবলৰ সহায়ত আদৰুৱা পুতেকক নিজৰ অফিচতে চি গ্ৰেডৰ পদত মকৰল কৰালে। দৰমহা কম হ'লেও বিশেষ কথা নাই।বাপেকৰ শিক্ষাৰে দীক্ষিত হৈ দুহাতে আজুৰি পাৰ্যমানে কলা ধন বেকা পথেৰে চপাবলৈ ধৰিছে।যেন পথাৰৰ ধানহে চপাইছে । চিন্ময় মোৰ কলেজৰ দিনৰে বন্ধু। ঠিক নলে-গলে লগা নহ'লেও এৰাই চলিব পৰা নোৱাৰি । ধন সম্পত্তিৰ ক্ষেত্ৰত অতিমাত্ৰা লোভ আছে যদিও বন্ধু-বান্ধৱৰ ক্ষেত্ৰত বেয়া নহয়।

            : সঁচাই কোৱাচোন গুৱাহাটী লৈ কিয় আহিলা ? 

            : কিয় , তোমালোকৰ ঘৰত গৈ এসাজি খামগৈ বুলি ভয় কৰিছা নেকি? জীৱনত চাকৰিটো ভাগ্যত নুফুলিলেই । গতিকে অনাই-বনাই ঘূৰি নুফুৰি কৰিমেই বা কি ! আচলতে জানা, অহা তিনি ফেব্ৰুৱাৰীত তিনিচুকীয়া জিলা সোণোৱাল কছাৰী ছাত্ৰ সন্থাৰ দ্বী-বাৰ্ষিক অধিৱেশন। অধিৱেশনৰ লগত সংগতি ৰাখি এখন 'স্মৃতিগ্ৰন্থ' প্ৰকাশৰ যো-জা কৰা হৈছে। তাৰ বাবে এটা শুভেচ্ছা বাণী বিচাৰি আহিলো সদৌ অসম সোণোৱাল কছাৰী ছাত্ৰ সন্থাৰ বৰমূৰীয়াৰ ওচৰত। লগতে অন্য কামো নথকা নহয়। গতিকে বুজিলা নহয় এয়াই মোৰ গুৱাহাটী আগমনৰ বঁতৰা।

          : আৰু এপেগ লোৱা ।

          : নহ'ব ভাই, এই এপেগ বন্ধুৰ অনুৰোধ প্ৰত্যাখান কৰিব নোৱাৰিহে ল'লো। আৰু জোৰ নকৰিবা। বলা উঠো।

           : বেয়া নোপোৱা যদি বাইকত উঠা। ক'ত যাব লগা আছে মই লৈ যাম।

           : সহায়ৰ হাত আগবঢ়োৱাৰ বাবে অশেষ ধন্যবাদ। এতিয়া অৱশ্যে সহায়ৰ প্ৰয়োজনবোধ কৰা নাই।সময়ত বাৰু প্ৰয়োজন হ'লে নিশ্চয় জনাম। এতিয়া বিদায়হে বন্ধু। শুভেচ্ছাৰে ।

            ক্ৰমশঃ